Ζούμε στην καλύτερη εποχή…

Γράφει ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΒΑΓΓΕΛΑΤΟΣ
τ. Δήμαρχος

Ωρε Μιχάλη, έχεις καταλάβει, έχεις συνειδητοποιήσει πως η γενιά μας είναι η πιο άτυχη, η πιο ταλαιπωρημένη του περασμένου αιώνα;

Τι δεν περάσαμε. Τι δεν έχουμε ακούσει, τι δεν έχουν δει τα μάτια μας!

Πραγματικά βασανισμένοι. Κερδίσαμε όμως ένα καλό. Σκληραγωγηθήκαμε κι’ αντέχουμε στα δύσκολα, στις κακουχίες. Για θυμήσου, το 1940, μικρά παιδιά κι’ ακούσαμε πως μπήκαμε σε πολεμο. Είχαμε βομβαρδισμούς με θύματα αθώους ανθρώπους. Στην Αλβανία κατατροπώσαμε τους Ιταλούς φασίστες. Ρεζιλέψαμε το Μουσολίνι. Μπήκαν όμως οι Γερμανοί σύμμαχοί τους στη μέση με δυνάμεις τεθωρακισμένων και υπερσύγχρονο οπλισμό, με την τρομερή αεροπορία τωνστούκας και μας λύγισαν. Μας κατέλαβαν!

Μπήκαμε στην Κατοχή. Πείνα, δυστυχία, θάνατος, εκτελέσεις, κρεμάλες, πυρκαϊές και καταστροφές χωριών. Ζήσαμε -όσοι ζήσαμε-, μετά από 4 χρόνια, πραγματικά λείψανα, αφού γνωρίσαμε τους μαυραγορίτες!

Ακολούθησε η μεταξύ μας φαγωμάρα, ο εμφύλιος, που ήταν ο πιο επώδυνος από το δράμα της Κατοχής. Το …ξεπεράσαμε κι’ αυτό.

Μεσολαβούν λίγα χρόνια ηρεμίας και ειρήνης. Το 1953 μας επισκέφτηκε ο Εγκέλαδος. Νεκροί, τραυματίες, ερείπια όλη η Κεφαλονια. Για πολλά χρόνια είμαστε σαν εξόριστοι, με βάσανα και πολλά προβλήματα.

Αρκετά χρόνια χρειάστηκαν μέχρι να ξαναχτιστούν οι πόλεις και τα χωριά μας.

Το 2014 μας ξαναθυμήθηκε ο καταστροφέας και έκαμε φοβερές ζημιές στην Παλική που ακόμη οι περισσότερες παραμένουν. Με την οικονομική δυστυχία μας, Κύριος οίδεν πότε θα αποκατασταθούν!

Αυτά -που λες-, όταν διηγούμαστε στ’ αγγόνια μας, νομίζουν πως τους λέμε παραμύθια.

Οι σημερινοί όμως άνθρωποι, ιδίως οι νέοι, ζούνε πάρα πολύ καλά.

Εχουνε τις ανέσεις τους, που δεν τις φανταστήκαμε ποτέ. Τις σπουδές τους, την Υγεία τους, την …εργασία τους, το αυτοκίνητό τους, το εξοχικό τους και το καλοφαϊ τους. Τι άλλο θέλουνε;

Μ’ αυτές τις εξαίρετες προϋποθέσεις, αυξήθηκαν οι μετοχές των ηθικών αξιών. Πήραν τ’ απάνω τους τώρα με τις φαλτσαριστερές επιτυχίες και το καλό, παράγινε…

Εσβησε η σκλαβιά. Η ελευθερία της Δημοκρατίας δοξάζεται στο έπακρον. Σήμερα μπορείς άνετα και φανερά να «συμβιώνεις» δια γάμου. Να υιοθετείς παιδάκια. Να επιλέγεις αν θα είσαι η μαμά ή ο μπαμπάς.

Οποιος έχει και την οικονομική άνεση, μπορεί να επισκέφτεται οίκους κτηνοβασίας. Να γεύεσαι και τα τετράποδα. Γάτες, σκύλους, γίδες…

Και τελευταία -τώρα μόλις-, σου παρέχεται η ευκαιρία όταν συμπληρώσεις τα δεκαπέντε σου, να πας στο Ειρηνοδικείον και να δηλώσεις το φύλο σου.

Αν ο δικαστής σε ρωτήσει γιατί δηλώνεις θήλυ αφού δείχνεις γι’ αγόρι και μάλιστα το πιστοποιητικό γέννησής σου γράφει Τιμολέων Καραπορδάτος, εσύ θα πεις με στόμφο. Από χθες είμαι η …Λέαινα Καραπορδάτου, και τελειώνεις…

Θα σε χαίρονται οι συμμαθητές σου, οι συγγενείς σου, οι γονείς σου και θα έχεις την πλήρη υποστήριξη της κοινωνίας! Ουδείς θα τολμά να σε (παρ)ενοχλήσει -αν δεν το θέλεις-, ουδείς να σε κακολογήσει.

Μόνο η Πατρίς θα στερηθεί της προσφοράς σου, να υπηρετήσεις για λίγο στα Ελληνο«Μακεδονικά» σύνορα. Δεν πειράζει. Είναι άλλοι άντρες που θα πάρουν τη θέση σου.

Σύντομα -πρόβλεπω-, πως θα υπάρξει περαιτέρω βελτίωση στο σεξουαλικό μας εν ονόματι -πάντοτε-, της Ελευθερίας του ατόμου!

Αποστόλη, έχεις απόλυτο δίκιο. Σε διαβεβαιώνω όμως πως όλ’ αυτά, δεν τα σκέφτηκα ποτέ. Γιατί; Γιατί καλοπερνάω. Εχω την σύνταξή μου, τις ανέσεις μου, τα ταξιδάκια μου. Δεν μου λείπει τίποτις! Ολα τα βλέπω ρόδινα. Και θαυμάζω τον Πρωθυπουργό μας για όλα αυτά τα αγαθά που προσφέρει η Αριστερά μας Κυβέρνηση! Για πρόστεσε και τα γύρω μας, «Αλβανικό», «Μακεδονικό», «Θρακικό» για να καταλάβεις. Ζούμε σε μια θαυμάσια εποχή…