Ηταν κάτι το μαγικό, κάτι το φανταστικό, ήταν το κάτι άλλο!
Ηταν η φαντασμαγορική Ανάσταση στα Διλινάτα, με τα εκατοντάδες πολύχρωμα φαναράκια και τα εκπληκτικά βεγγαλικά, που γέμισαν τον ουρανό του Μεγάλου Χωριού μας.
Καθώς πλησίαζε η Στιγμή της Αναστάσεως, άρχισαν να φεύγουν απ’ την Πλατεία του Χωριού τα πρώτα φαναράκια και να χάνονται πάνω απ’ το Καμπαναριό της Πλατείας, που με ψαλμούς, απ’ τα μικρόφωνα, μας προετοίμαζε για το Μεγάλο Γεγονός…
Πλησιάζοντας προς τις 12 τη νύχτα, όλο και πιο πολύς κόσμος έβαζε προορισμό για την Πλατεία. Από πάνω, από κάτω, από δίπλα… Από την παρακείμενη Εκκλησία τ’ Αη-Γιάννη…
Με το πρώτο «Χριστός Ανέστη» τα πολύχρωμα φαναράκια γινόντουσαν όλο και περισσότερα, καλύπτοντας τον ουρανό των Διλινάτων, ενώ οι κροτίδες έπεφταν βροχή.
Γεμίζε αγαλίαση η ψυχή σου στα Διλινάτα… Ν’ ακούς το «Χριστός Ανέστη» στη Γη, κι από πάνω σου, στον Oυρανό, τα πολύχρωμα φαναράκια να φιλάνε τ’ αστέρια, δίπλα στα βεγγαλικά…
Και του χρόνου!
