Στον Δυτικό πολιτισμό και κόσμο, λέγεται ότι το 99% των ανθρώπων ζει σε χαμηλότερα συνειδησιακά επίπεδα, αφού η προσπάθεια του επικεντρώνεται στο να βρει αρκετή ασφάλεια, χρήματα, κοινωνική θέση, διακρίσεις, σεξ, εγωκεντρικές αναζητήσεις και ικανοποίηση των αισθήσεων.
Η ζωή των περισσοτέρων για να ικανοποιηθούν όλα τα πιο πάνω, γίνεται δύσκολη, γεμάτη από απογοητεύσεις, πίκρες, φόβο, θυμό, ζήλια, και ανταγωνισμό.
Το αίσθημα ανασφάλειας που τελικά κυριαρχεί στους ανθρώπους, εξελίσσεται σε μια διαρκή ανησυχία που είναι η μεγαλύτερη αιτία του χρόνιου στρες που με τη σειρά του προκαλεί το 90% των προβλημάτων υγείας στον σημερινό άνθρωπο.
Ο σύγχρονος άνθρωπος τελικά δεν αντιμετωπίζει κάποιο γεγονός απειλητικό, αλλά σχεδόν όλα τα αντιμετωπίζει σαν απειλητικά. Γίνεται καχύποπτος, ζηλόφθονος, επικριτικός και αναζητά την λύτρωση στις επιτυχίες, στα οικονομικά, στην απόκτηση γνώσεων, στην πολιτική, στη δύναμη, στο σεξ και όσο σημειώνει κάποιες επιτυχίες σε όλα αυτά, τόσο λιγότερη αγάπη, ικανοποίηση και γαλήνη θα βρει μέσα του. Εθίζεται στις ορμόνες του στρες που του γίνονται αυτοσκοπός.
Έχουμε μετατρέψει μερικές από τις επιθυμίες — προτιμήσεις μας σε απαιτήσεις– προσκολλήσεις.
Αν δεν ικανοποιηθούν όλα όσα «θέλουμε», νοιώθουμε χαμένοι, ανίκανοι, άχρηστοι, μόνοι…
Το πείραμα της dr Pert με το πειραματόζωο που απελευθέρωνε πατώντας έναν μοχλό τις ορμόνες των νευροπεπτιδίων που παρήγαγε ο εγκέφαλος του και που οι επιστήμονες είχαν συνδέσει με τον μοχλό, έδειξε ότι: Το πειραματόζωο τελικά πατούσε τον μοχλό να απελευθερώνονται τα νευροπεπτίδια στο σώμα του περισσότερο από το φαγητό,το σεξ, τον ύπνο, μέχρι που ψόφαγε.
Κατά κάποιον παρόμοιο τρόπο έτσι κάνουμε και οι άνθρωποι. Συνεχίζουμε να ζούμε να «πατάμε» τον μοχλό για τιςμ χημικές αντιδράσεις των νευροπεπτιδίων, λόγω της προσκόλλησης μας σε απαιτήσεις που θεωρούμε ότι ΠΡΕΠΕΙ να επιτύχουμε και όχι σε προτιμήσεις που θα έφερναν γαλήνη και ισορροπία στη ζωή μας.
Όταν δεν ικανοποιούμε κάποια επιθυμία μας νοιώθουμε απόρριψη, φόβο, θυμό,αλλά, και απειλή, ότι μας απειλούν συνέχεια. Σιγά σιγά αυτό μετατρέπεται σε εξάρτηση η οποία μας εμποδίζει να βρούμε αυτό που τελικά χρειαζόμαστε.
Η αναζήτηση προτύπων να μοιάσουμε, δείχνει αναγνώριση των αντιθέσεων που βιώνουμε σε όλα τα επίπεδα.
Η άλλη άποψη αυτής της τελειότητας μας θυμίζει ότι, οι φανατικοί, όποιας κατηγορίας και αν παρατηρήσουμε, θρησκείας, πολιτικής, αθλητισμού ή κοσμοθεωρίας έχουν όλοι τις ίδιες αντιλήψεις κι ας δείχνουν διαφορετικοί.
Οι οπαδοί μιας ομάδας, ξεχωρίζουν ΜΟΝΟ από το χρώμα της φανέλας που φορούν οι παίκτες της ομάδας που υποστηρίζουν. Όλες οι άλλες συμπεριφορές είναι ίδιες.
Η αφθονία, η ευτυχία, η γνώση, η αγάπη, η ευθύνη,η συμμετοχή, η συνεργασία, ο αλτρουισμός είναι τα ουσιαστικά μας στοιχεία που μεταφέρονται από γενιά σε γενιά. Η εσωτερική μας εξέλιξη και ανάπτυξη μας φέρνει σιγά σιγά σε μια ανώτερη συνειδητότητα, όπου αντιλαμβανόμαστε ότι πάντα είχαμε αυτό που χρειαζόμαστε αρκεί να του επιτρέψουμε να συμβεί και να μη το μπλοκάρουμε με τις αρνητικές μας σκέψεις, την κριτική, το θυμό, την ζήλια, και τα άλλα αρνητικά συναισθήματα μας.
Η ελπίδα για μια κοινωνία αφθονίας ευημερίας, ισορροπίας που καταλήγει σε πραγματική ευτυχία των μελών της μπορεί να επιτευχθεί μέσα από την προσωπική επανάσταση του καθενός μας, για μια ψυχολογική αναγέννηση και όχι να επιβληθεί από ομάδα σε ομάδα.
