ΕΒΓΑΙΝΑ από το σπίτι μου, εκείνο το πρω’ι’νό της Μεγάλης Εθνικής μας Επετείου, όταν παρ΄ ολίγον να καταλήξω… θύμα διερχομένου… μηχανακίου! Ο οδηγός του, λίαν «άνετος», εμφανέστατα «νεάζων» παρ΄ ότι ήδη γέρων ως ο γράφων, γνωστός μου από τα σχολικά μας χρόνια, με χαιρέτησε με ταυτόχρονη κλίση του κεφαλιού του προς το μέρος μου, αφού αφήρεσε την εξόχως εντυπωσιακήν… περικεφαλαίαν του!
ΣΕ ΑΥΤΗΝ την στιγμιαία στροφή του… αυχένος του, το έμπειρο σε… τέτοια μάτι του «άρπαξε» την παρουσία της Γαλανόλευκης, που μόλις είχα υψώσει στο μπαλκόνι του σπιτιού μου!
«ΑΚΟΜΑ με τέτοια ασχολείσαι… δικέ μου», μου… εκσφενδόνισε, με ένα, όντως… σαρδόνιο μειδίαμα στα χείλη του!
Και τι δεν είπε, ο παιδιόθεν γνωστός μου γέρων, για ήρωες που τιμούμε, και εκ των οποίων όμως -κατά τα λόγια του- « οι μισοί τουλάχιστον ήταν, αποδεδειγμένα, προδότες»!
ΘΑ ΕΝΘΥΜΟΥΜΑΙ πάντοτε, τον έτσι… χάσκοντα, ως έτοιμον να καταπιεί… μπαλιά από το πόδι του… Ronaldo ή του…Messi, καταπιώναν του, μόλις με άκουσε να του λέω:
ΣΥΜΦΩΝΩ σε όλα, αγαπητέ μου φίλε, και αρκετά περισσότερα σχετικά, θα μπορούσα να προσθέσω και εγώ, σε όλα όσα είπες!
ΟΜΩΣ, όμως, ύψωσα από προχθές στο μπαλκονάκι μου την Γαλανόλευκη, ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΜΙΣΟΥΣ, γι΄ αυτούς που όντως έδωσαν το αίμα τους, την ζωή τους, ό,τι το πολυτιμότερο είχαν, προκειμένου να μπορούμε τούτες τις στιγμές, εγώ, εσύ, και εκατομμύρια άλλοι σαν εμάς, να λέμε ό, τι λέμε ελεύθερα, χωρίς την «μπότα», του όποιου κατακτητή… καρφωμένη στον αυχένα μας!
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΜΙΣΟΥΣ, λοιπόν! ΓΙ’ ΑΥΤΟΥΣ Η ΓΑΛΑΝΟΛΕΥΚΗ! Γι΄ αυτούς οι παρελάσεις! Γι΄ αυτούς και η δόξα! ΓΙ’ ΑΥΤΟΥΣ!!
