Στον δήμο μας ακόμα και τα χρώματα και οι συμβολισμοί τους βρίσκονται σε μπέρδεμα. Οι μεγάλοι τοπικοί μελετητές του κυκλοφοριακού του Αργοστολίου αποφασίζουν με εμμονή τη δημιουργία πάρκινγκ στο κέντρο της πόλης. Ας μην αναφερθούμε στον τρόπο και τις διαδικασίες με τις οποίες το «φιλέτο» αυτό θα περάσει στα χέρια της Δημοτικής Αρχής… Η «πράσινη» πόλη για τη Δημοτική Αρχή περιορίστηκε σε αυτή την πρόταση. Πουθενά αλλού δεν υπήρξε τέτοια πρόταση –πέραν από μεγαλουπόλεις- για μια τέτοια κίνηση που κάθε άλλο «πράσινη» είναι για την πρωτεύουσα του νησιού μας. Το κέντρο του Αργοστολίου με μικρούς και
στενούς δρόμους, θα δεχτεί πληθώρα οχημάτων στην καρδιά του, σε ένα οικοδομικό τετράγωνο κατοικιών, σχολείων και υπηρεσιών.
Η αύξηση των ρύπων, της ηχορύπανσης, της κυκλοφοριακής συμφόρησης δεν μελετήθηκαν καν, όπως και η ποιότητα ζωής των περιοίκων.
Αλλά, η Δημοτική Αρχή δεν φάνηκε εξαρχής να νοιάζεται για τη βελτίωση της ποιότητας της 
καθημερινότητας των δημοτών. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Πλατείας Μπακογιάννη, η οποία από κεντρική πλατεία του οικισμού των Λαϊκών Κατοικιών και πνεύμονας πρασίνου, μετατράπηκε με τις ευλογίες της Δημοτικής Αρχής σε τοξικό χώρο, στον οποίο συγκεντρώνονται παλιοσίδερα, διαλύονται κλιματιστικά και διοχετεύονται παντού αέρια και υγρά. Στην περιοχή αυτή δεν υπήρξε καμία οικολογική και υγειονομική σπουδή.
Ταυτόχρονα, με αυτή την παράδοξη πράσινη προσέγγιση υπάρχει η απόλυτα κίτρινη ενημέρωση των πολιτών για τις «πράσινες» δράσεις του «οικολόγου» δημάρχου. Οι φωτογραφίες στο ιδιόκτητο site του να σκάβει και να φυτεύει μαζί με τον έμπιστο αντιδήμαρχο του ακλουθούν παλιομοδίτικα κόλπα προβολής. Η οικολογική συνείδηση και το ενδιαφέρον για τον καλλωπισμό και το πράσινο της πόλης περιορίζεται μόνο σε σημεία αιχμής που αποτελούν κατάλληλο φόντο για την ολιγόλεπτη απαθανάτιση του κιτρινοπράσινου μάνατζμεντ. Κατά τα άλλα, μια βόλτα στη Λάσση ή στον Κούταβο αποδεικνύει την υποκρισία και τις κίτρινες πρακτικές. Και βέβαια τώρα που καλοκαιριάζει το γαλάζιο έρχεται στο προσκήνιο…
