Σε μία από τις πρόσφατες προπονήσεις μου, πριν δύο μέρες, βρέθηκα αντιμέτωπη με την εικόνα που βλέπετε.
Οι φωτογραφίες μιλούν από μόνες τους —πλαστικά μπουκάλια, λύματα, νερά βρώμικα, ζώα να προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα σε μια εικόνα εγκατάλειψης, όμως δυστυχώς, δεν μπορούν να αποτυπώσουν την έντονη και αποπνικτική μυρωδιά που υπάρχει στο σημείο.
Ως ντόπια κάτοικος του νησιού αλλά και ως άνθρωπος, νιώθω βαθιά απογοήτευση και θλίψη. Η λιμνοθάλασσα του Κουτάβου είναι ένας σημαντικός υγροβιότοπος, ένα φυσικό στολίδι, και όμως η σημερινή του εικόνα παραπέμπει σε εγκατάλειψη.
Δεν φτάνει άλλη μια εθελοντική δράση από ευαισθητοποιημένους πολίτες. Χρειάζεται συντονισμός, πίεση, συνέχεια, και ουσιαστική παρέμβαση.
Αν κάποιος γνωρίζει πού μπορούμε να απευθυνθούμε, αν υπάρχουν ήδη πρωτοβουλίες ή αν θέλουμε να δημιουργήσουμε μία, ας μιλήσουμε.
Είμαι ανοιχτή σε προτάσεις, ερωτήσεις, ιδέες.
Δεν μπορώ — και δεν θέλω — να συνηθίσω αυτή την εικόνα. Πιστεύω μπορούμε καλύτερα.
(Ειρήνη Ρουχωτά f/b)
