➔ ΗΤΑΝ η πρώτη μου έμμετρη «ζωγραφιά», της εδώ, της τότε πολύ, όντως πάρα πολύ, «φορτισμένης» (κομματικo-πολιτικά), Πραγματικότητος!
➔ ΟΠΩΣ την «είδα», όπως την έζησα και την αντιμετώπισα, λίγο μετά την επιστροφή μου από την ξενιτιά, και την δραστηριοποίησή μου ως Συνιδρυτής -Συντονιστής, της Πρώτης Πρωτοβουλίας Ενεργών Πολιτών «Ο ΤΟΠΟΣ ΠΑΝΩ ΑΠ’ ΟΛΑ!», στα Νησιά μας:
➔ ΕΜΕΙΣ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΚΤΟΣ «ΜΑΝΔΡΙΩΝ»
——–
Πολλές φορές με ρώτησαν
φίλοι αγαπημένοι:
Γιατί μαζί σου άρχοντες
δείχνουνε χολωμένοι;
Άβολα και αδέξια
γιατί σε χαιρετάνε,
δίνοντας την εντύπωση
πως σε …στραβοκοιτάνε;
ΕΝΑ για τούτο
θα σας ‘πω,
τους λέω χωρίς σκέψη:
H ΞΕΝΙΤΙΑ ΜΕ ΕΘΡΕΨΕ,
ΚΟΜΜΑ, ΔΕΝ
ΜΕ ’ΧΕΙ ΘΡΕΨΕΙ!
Άβολα νοιώθουν επειδή
άλλους έχουνε στόχους,
κι’ όσους δεν βλέπουν στο… μαντρί,
τους θεωρούν… ενόχους!
Τους βλέπω πάντα…
έντονα, βαθιά
«χρωματισμένους»,
μ’ όλους εμάς
μακράν αυτών,
μονίμως… ζαλισμένους!
ΝΟΙΩΘΩ πως
θα’ναι ευτυχείς
αν μόνοι αυτοί θα μείνουν,
με τους δικούς τους
στο «μαντρί»
να τρώνε και να πίνουν!!!
