Η Μοναξιά ως μια σύγχρονη ασθένεια

Η γηραιά Αλβιών, πριν από περίπου ένα χρόνο, έγινε η πρώτη χώρα του δυτικού ανεπτυγμένου κόσμου που έχει αποκτήσει Υπουργείο Μοναξιάς, ενός δηλαδή συναισθήματος!

Είναι πασιφανές σε ποιο σημείο πραγματικής απόγνωσης έχει φτάσει ο μοντέρνος άνθρωπος και πόσο αναποτελεσματικές αποδείχθηκαν οι ποσοτικές μέθοδοι μέτρησης της οικονομικής μεγέθυνσης, όπως το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν, σε σχέση με την πραγματική ευημερία και τη βελτίωση του επιπέδου διαβίωσης.

Οπωσδήποτε, πρόκειται για πολύπλοκο ζήτημα να ορίσουμε τη μοναξιά, πόσο μάλλον να τη μετρήσουμε, αν μπορεί να μετρηθεί ένα συναίσθημα που απορρέει από πολλά αίτια και είναι σύμφυτο με τον τρόπο που ο νεοφιλελευθερισμός αντιλαμβάνεται τη μάζα – δηλαδή το αλλοτριωμένο άτομο.

Πάντως, οι επιστήμονες είναι σαφείς ως προς τα ψυχοσωματικά της αποτελέσματα και τη σύνδεσή της με τις καρδιαγγειακές παθήσεις, την άνοια, την κατάθλιψη και το άγχος.  Σύμφωνα με τα στοιχεία της κυβέρνησης του Ηνωμένου Βασιλείου, η πλειονότητα των ανθρώπων πάνω από τα 75 έτη κάνουν μια συζήτηση με ένα φίλο ή συγγενή σε συχνότητα πολύ μεγαλύτερη από ένα μήνα!

Η Τερέζα Μέι, πρωθυπουργός  της Μεγάλης Βρετανίας και ηγετικό στέλεχος της συντηρητικής παράταξης, αν και  πολύ απασχολημένη, αυτή και η κυβέρνησή της, από τις παλινωδίες στο λαβύρινθο του Brexit, μέσα σε ένα έτος έχει προχωρήσει σε σειρά δράσεων καταπολέμησης του φαινομένου, στην ανακοίνωση τον Ιούνιο για χρηματοδότηση του ποσού των 20 εκατομμυρίων λιρών από  φιλανθρωπικό έργο, καθώς και στην ενδιαφέρουσα τοποθέτηση ότι οι τεχνολογικοί γίγαντες θα πρέπει να λογοδοτήσουν για τον επιζήμιο ρόλο τους στην όξυνση του προβλήματος.  

Η υποβάθμιση όμως του κράτους πρόνοιας, η  υποχρηματοδότηση υπηρεσιών, το κλείσιμο απαραίτητων δομών για την αντιμετώπιση του προβλήματος, ως αποτέλεσμα της φρενίτιδας που επικρατεί στα μυαλά των ιθυνόντων αναφορικά με τις πολιτικές λιτότητας, όχι μόνο απομακρύνει  τον στόχο, αλλά επιπροσθέτως μετατρέπει την ίδια την ύπαρξη του Υπουργείου Μοναξιάς σε έναν αντιπερισπασμό, αποπροσανατολίζοντας την κοινή γνώμη, κρύβοντας έτσι την ουσία κάτω από ένα μετανεωτερικό φιλανθρωπικό προσωπείο.

Όμως, θα μπορούσε να ρωτήσει κάποιος τι σχέση μπορεί να έχουν όλα αυτά με την Ελλάδα; Όταν ακούς να χτυπά η καμπάνα, μη ρωτάς για ποιόν χτυπάει, να ξέρεις ότι χτυπάει για σένα, στη χώρα της υπογεννητικότητας και του brain drain, όχι μόνο είμαστε οι επόμενοι, αλλά και οι λιγότερο προετοιμασμένοι. Η ελπίδα ωστόσο πεθαίνει πάντα τελευταία …και μόνη της!

 

* Απόφοιτος του Τμήματος Οικονομικής και Περιφερειακής Ανάπτυξης του Παντείου Πανεπιστημίου

Από την Μονή Βατοπεδίου, χάρτης που στηρίζεται στην Γεωγραφία του Πτολεμαίου και δείχνει την Αλουιόνα και την Ιέρνη (περ. 1300 μ. Χ.)