Κατά καιρούς βλέπουν τη δημοσιότητα προβληματισμοί πολιτών και δημοσιογραφικά άρθρα που αποδεικνύουν πως κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας. Σε όλα αυτά ποτέ κανείς υπεύθυνος (;) δεν απαντά . Κι αν απαντά οι ήξεις αφήξεις και σοβαροφανείς απαντήσεις απλώς δίνονται για να δοθούν. Κυρίως όμως επικρατεί βροντερή σιωπή.
Ο Δήμαρχος άλλωστε φαίνεται να έχει πρότυπο τη Ναπολεόντειο σχολή, όπως έχει ξανααναφερθεί, με χαρακτηριστική στάση: Δεν υποχωρείς, δεν ανακαλείς και δεν παραδέχεσαι τα λάθη σου. Σου λέει κάτι παραπάνω ήξερε και έμεινε στην ιστορία ο Βοναπάρτης.
Έτσι μόνο οι απολύτως στρατευμένοι με τα παραπάνω ιδεώδη εμφανίζονται στη δημαρχιακή παράταξη. Οι άλλοι απλώς χαρακτηρίζονται ανεπιθύμητοι, τουλάχιστον! Βέβαια, τον Κεφαλλονίτη ποσώς τον ενδιαφέρουν οι 
κοινωνιολογικές προσεγγίσεις, όταν η καθημερινότητά του είναι αβάσταχτη.
Ένας ασφαλής ποδηλατόδρομος στο πανέμορφο αυτό νησί δεν υπάρχει και ο δήμαρχος συζητά την είσοδο και άλλων τουριστικών οχημάτων.
Η καθαριότητα πλέον είναι σοβαρό ζητούμενο εκτός του κέντρου. Μια βόλτα στον Κούταβο και στον γύρο της Λάσσης το αποδεικνύει.
Βέβαια, είναι μπροστάρηδες και στις φωτογραφίσεις εθελοντικών δράσεων καθαρισμού. Οι ίδιοι λοιπόν αποδεικνύουν την ανεπάρκειά τους, διότι ο εθελοντισμός εμφανίζεται από την ολιγωρία των υποτιθέμενων υπευθύνων. Ο δε τομέας του πολιτισμού όχι απλώς δεν αναπτύσσεται, αλλά επιστρέφει σε προηγούμενες δεκαετίες.
Πολιτισμός δεν είναι να βολτάρουν οι υπεύθυνοι, αλλά να συνδιαλέγονται με τους πολίτες και να μαθαίνουν τι τους αφορά. Καλές και οι αδελφοποιήσεις αλλά ας υπάρξει έμπρακτο ενδιαφέρον για τους ανθρώπους που παράγουν πολιτισμό στον τόπο τους. Εδώ λοιπόν και τρία χρόνια το σύνθημα που κυριαρχεί είναι: η σιωπή είναι χρυσός και αφού ο χρυσός φέρνει ορισμένους πιο κοντά, οι υπόλοιποι ας απολαύσουν την αδιαφορία και την απαξίωση.
