➙ΜΕΤΑ τις θερινές διακοπές, και τις πρωτοφανείς φυσικές καταστροφές, πλησιάζει και η στιγμή του αδυσώπητου ρεαλισμού!
➙ΟΤΑΝ θα ακουσθεί, η αναπόφευκτη. ιαχή-προσταγή, της μοναδικά αδιάψευστης Πραγματικότητος:
➙«Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του»!
➙ΤΟ ΚΟΥΠΙ, του πολύπαθου «Ιστιοφόρου», της σημερινής, πολύπλευρα προβληματικής, για πάρα πολλούς οδυνηρότατης καθημερινότητος. περιμένει!
➙ΟΜΩΣ, πολλά από τα πανιά του «σκάφους» που λέγεται Ελλάδα, αχρηστεύθησαν βάναυσα από μούτσους, που επί δεκαετίες αρκετές εθεωρούσαν εαυτούς …καπεταναίους, και που στην συνέχειαν επέδειξαν ανεπανάληπτη κομματικήν αφοσίωση, τέτοιαν ώστε να …διαπρέψουν στα εκάστοτε «μανδρία», και να κερδίσουν την ισόβιον υποστήριξίν τους, μέχρι την κατάληψη Πόστου ζηλευτού!
➙Συνήθως, εις βάρος του αεί μοχθούντος δυστυχούς «πληβείου»!
➙ΟΥΤΩΣ ΕΧΟΝΤΩΝ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ, απαιτείται προσπάθεια μεγάλη και μακροχρόνια, τέτοια τουλάχιστον …αιώνος ενός, προκειμένου να σηκωθούν πάλι όλα τα τέτοια «πανιά» ακέραια, λειτουργικά, αποδοτικά, παρήγορα!
➙ΧΩΡΙΣ όλα και ακέραια τα τέτοια «πανιά», το …κουπί καθίσταται ανυπόφορο, για τους «κωπηλάτες»!
➙ΓΙΑ τούτο και το του «κατεργάρη» και του «πάγκου» του!
➙ΤΗΣ θέσης του στο «σκληρό κουπί» δηλαδή, και όχι του …πονηρού, του ευφυούς, του …πολυμήχανου σύγχρονου Έλληνα, όπως μάλλον εξυπηρετούμεθα να θεωρούμε πως είναι το νόημα, της τέτοιας σκληρής και ευθύτατης προσταγής!!!
➙ΚΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ, σας εύχομαι!
