(Για παιδιά)
ΤΑ ΛΕΓΑΝΕ -κατά τη συνήθειά τους-, από τ’ απέναντι παράθυρα των σπιτιών τους, δυό γεροντάκια, συνταξιούχοι! Τι άλλο να συζητήσουνε παρά τα καθημερινά βάσανα και προβλήματα που αντιμετωπίζουν, και που βλέπουν πως δεν υπάρχει όχι φως στο τούνελ,αλλά ούτε κεράκι!
-Λευτέρη μου, πριν, από μιά εβδομάδαμου τελείωσε η πετσοκομμένη σύνταξη κι έχω μείνει ρέστος. Φρόντισα να πληρώσω τη δόση μου στην Εφορία και στη ΔΕΗ, για να μην έχω εφιάλτες. Τώρα τα βολεύω υγιεινά! Οσπρια, μακαρόνια, κολοκυθάκια, πατάτες. Αυτά δηλαδή, -που μέχρι στιγμής θεωρούνται φθηνά! Το θέμα -για να λέμε και τα θετικά-, είναι πως έχασα έντεκα κιλά σε πέντε μήνες και νιώθω πολύ νεότερος. Σε διαβεβαιώνω πως για πρώτη φορά, κατάλαβα την αξία της «προσωπικής χαλάρωσης».
- Τι σου προσφέρει αυτή η χαλάρωση, Δημητράκη μου;
-Μου έχει περιοριστεί η όρεξη, χασμουριέμαι και έχω τάση να κοιμάμαι συνέχεια.
- Οπως βλέπω τα πράγματα, βαδίζεις ολοταχώς για την οριστική σου κατοικία.
-Δηλαδή θέλεις να πιστέψω πως ο Πρωθυπουργός μας που μας συνιστά χαλάρωση, αποβλέπει στον αφανισμό των Ελλήνων;
- Για τον Αλέξη, ποτέ, ποτέ! Εννοεί πως τα άτομα, μιά και οι περισσότεροι είναι άνεργοι, πρέπει να γυμνάζονται, για να νιώθουν ευεξία, απονεύρωση και μηδενικό άγχος.
-Μα η απονεύρωση, όταν καταστεί καθολική, δεν θα αντιδρούμε και θα δεχόμαστε αλόγιστα ό,τι μας κάνουν, ό,τι μας συμβαίνει.
- Και είδες τα νεότερα μετά από την επιστροφή του από το μακρινό ταξίδι. «Μας το παίζει Κινέζος»!
-Εκείνο που ξέχασα να σου πω είναι πως στον ύπνο μου βλέπω εφιαλτικά όνειρα!
➢Γάτες να τρώνε τα νύχια των ποδιώνε μου.
➢Βατράχια να χάφτουν σκουληκόμυγες.
➢Κοκκόρια μουγκά να τσακώνονται με κότες, χωρίς φτερά.
➢Μιά χήνα, γέννησε πέντε μωρά και τα βύζαινε.
➢Ο Κούταβος, γεμάτος καρχαρίες και δελφίνια να χορεύουν ασταμάτητα.
➢Μιά μέρα, έβρεχε καταρρακτωδώς κι εγώ χωρίς ομπρέλλα, να μην βρέχομαι.
- Το τελευταίο μην το πεις πουθενά, γιατί όποιος τ’ ακούσει, θα σε περάσει όχι για παπά (Μπασιά, αλλά για τον …Αρχάγγελο Μιχαήλ και δεν σου πάει. Μπορεί ποτέ ο διάολος ν’ αγιάσει;
-Ωρέ Λευτέρη μου, με κόβει τώρα έντονα το στομάχι μου. Χθες το βράδι την έβγαλα με μιά μανέστρα νερομπούλι. Να πάρει η ευχή. Μέχρι το πρώτο μνημόνιο, είχαμε ακόμη κουράγιο. Και πολλοί ευκατάστατοι συμπολίτες μας κάνανε -φιλότιμοι όντες-, γκαλά, τακτικότατα. Πήγαινα σ’ όλα νηστικός, και γέμιζα την κοιλιά μου για μιά βδομάδα. Από κει και πέρα έπεσε χολέρα. Τι πάθατε κύριοι; Φοβάστε το …πόθεν έσχες; Αφού το λέει η καρδιά σας, άστε μας να πηγαίνουμε στα συσσίτια. δυό ώρες στην ουρά, με βροχή, με ζέστη. Ντροπή σας, φραγκοφονιάδες, τσιφούτηδες, σπαγγοραμμένοι.
