Πολλά τα παράδοξα και τα μυστήρια που φιλοξενεί η Κεφαλονίτικη γη. Πέρα από την όμορφη και καλοσυνάτη τρέλα των κατοίκων, η φύση του νησιού από τα σωθικά της (τα έγκατα) έως στο έδαφος και στον κεφαλονίτικο αγέρα, μύριες συναντάς ιδιορρυθμίες που δεν τις βρίσκεις πουθενά αλλού στον κόσμο. Η πιο «τρελή», που βασανίζει ακόμη το μυαλό μας και έχει κουρλάνει για χρόνια τώρα και τους πιο λαμπρούς επιστήμονες είναι η περίπτωση της πέτρας που κουνιέται, η λεγόμενη και ονομαστή Κουνόπετρα. Πρόκειται για μια πέτρα που υπάρχει στο άκρον του Ακρωτηρίου της Κατωγής – Παλικής και που περιέργως τα προσεισμικά χρόνια κινείτο, δηλαδή έκανε μια κίνηση που ήταν εμφανής με γυμνό οφθαλμό.
Σύμφωνα με τις περιγραφές των περιηγητών ήταν ένας μεγάλος μονόλιθος βράχος, με περιφέρεια περίπου 20 βημάτων, που το μεγαλύτερο μέρος του ήταν καλυμμένο από τη θάλασσα και μέρος από την επίπεδη σχεδόν επιφάνειά του εξείχε από αυτήν. Η κίνηση που έκανε ήταν από Ανατολικά προς Δυτικά. Ήταν μια ήρεμη κίνηση ορατή από την ακτή, μια και ο βράχος απείχε λίγα εκατοστά από τη στεριά της περιοχής.
Πέρα όμως και από την αισθητή κίνηση που αντιλαμβανόταν η ματιά του επισκέπτη, ο καθένας που πατούσε πάνω σε αυτόν το βράχο ένιωθε την κίνησή του και τότε ήταν που θαύμαζε και σταυροκοπιόταν για το πώς είναι δυνατό να συμβαίνει αυτό.
Οι κινήσεις του βράχου ήταν περίπου 20 κατά το λεπτό. Μάλιστα πριν το σεισμό του 1867, η απόσταση της πέτρας από τη στεριά ήταν πιο μικρή και οι επισκέπτες καθώς και οι μελετητές τοποθετούσαν σε αυτή την απόσταση ένα κομμάτι καλάμι ή ένα ξύλο ή και μαχαίρι και τότε διαπίστωναν εμφανώς και εμβρόντητοι, πως η πέτρα κινείται, αφού το εύθραυστο αντικείμενο, που ήταν ιδίως κομμάτι ξύλου, έσπαγε. Η κίνηση του βράχου ήταν πάντα η ίδια και αδιάφορη από τις καιρικές συνθήκες, τους βίαιους κυματισμούς και ανέμους, που μπορεί λόγω εποχής να επικρατούσαν στην περιοχή. Το ίδιο ατάραχη και όταν επικρατούσε γαλήνη και ηρεμία στη φύση.
Το φαινόμενο αυτό έγινε ονομαστό σε όλο το νησί και πολλοί επισκέπτες έρχονταν για να το θαυμάσουν και να το χαρούν. Με την πάροδο των χρόνων έγινε ονομαστό και θαυμαστό και σε περιηγητές και σε πολλούς επιστήμονες που ασχολήθηκαν με την Κεφαλονιά και έγραψαν τις μαρτυρίες τους και τις εντυπώσεις τους στα έργα τους. Όλοι πάντως το αναφέρουν ως μοναδικό και ανεξήγητο μυστήριο, που μόνο σε αυτό το νησί της Κεφαλονιάς θα μπορούσε να συμβεί.
Υπάρχει δε η αναφορά ότι το 1833 οι Άγγλοι, κατακτητές του νησιού προσπάθησαν να εξηγήσουν το μυστήριο της Κουνόπετρας και οι έρευνες και μελέτες τους δεν απέδωσαν. Η Κουνόπετρα συνέχισε και κινείται αδιάφορη από τις θελήσεις και τις έρευνες των μελετητών της κρατώντας επτασφράγιστο το μυστικό της. Μάλιστα οι Άγγλοι έδεσαν το βράχο αυτόν με αλυσίδες και προσπάθησαν να τον τραβήξουν με τρία καράβια της εποχής τους, αλλά ο βρόχος της Κουνόπετρας παρέμεινε ατάραχος συνεχίζοντας την αδιάκοπη κίνησή του.
Στο βιβλίο του, ο Ληξουριώτη φυσικο-μαθηματικού Ε Τ. Κωνσταντακάτου, με τίτλο «Η Πέτρα που κουνιέται» Εν Αργοστολίω, 1901, προσπαθεί να εξηγήσει το φαινόμενο αυτό και διατυπώνει διάφορες εξηγήσεις-υποθέσεις, προσπαθώντας να επιστρατεύσει όλες τις τότε γνώσεις των θετικών επιστημών.
Ο Κωνσταντακάτος διατύπωσε διάφορες θεωρίες και προσπάθησε να τις εξηγήσει όσο το δυνατό με επιστημονικό τρόπο. Απέκλεισε διάφορες ιδέες και σκέψεις του μέσα από προβληματισμού με τη μέθοδο «εις άτοπον απαγωγήν» για να καταλήξει ότι το φαινόμενο έχει σχέση με υπόγεια ρεύματα και με κοιλώματα που έχει ο βράχος δημιουργούν μια ενέργεια μ τη ροή του κύματος και η πέτρα κινείται. Εν ολίγης παραδέχεται «ότι το φαινόμενο είναι καθαρώς Γεωλογικόν , προϊόν Πλουτωνείου ενεργείας… και ότι η κίνησή του έχει σχέση με το ατμό που δημιουργείται στα μέσα κοιλώματα που έχει η πέτρα»
Κατά το σεισμό του 1953, το νησί «έγειρε» από την μεριά της Παλικής και ανυψώθηκε από την μεριά των Πρόννων. Αυτό διαπιστώνεται από το χρώμα και τα σημάδια που έχουν οι βράχοι που βρίσκονται κοντά στη στεριά στην ευρύτερη παραλιακή περιοχή του Πόρου -Πρόννων. Τα σημάδια είναι ακόμα εμφανή και βεβαιώνουν αυτό το πάθημα του νησιού. Ίσως με αυτό το γεωλογικό «μπατάρισμα» που ανεπαίσθητα συνέβη στο στη χερσόνησο της Παλικής να σταθεροποιήθηκε η βάση της Κουνόπετρας και να σταμάτησε να μας τρελαίνει. Ωστόσο ο βράχος απομακρύνθηκε περισσότερο από τη στεριά και όλα αυτά να συνέβαλαν στο σταμάτημα της κίνησής του.
Το εκπληκτικό είναι ότι δίπλα περίπου και με μεγάλο όγκο υπάρχει και άλλος βράχος που όχι τυχαία οι κάτοικοι της περιοχής ονομάζουν Νέα Κουνόπετρα. Μάλιστα ο βράχος αυτός φιλοξενεί στη ράχη του βάση από μπετόν , όπου πάνω ήταν στηριγμένη για χρόνια η πινακίδα ότι ήταν η Κουνόπετρα Είναι βεβαιωμένο ότι με κακοκαιρίες ο βράχος αυτό κινείτο εντυπωσιακά. Τώρα τελευταία έχει σφηνώσει, πλευρίσει τους άλλους βράχους και δεν κινείται καθόλου.
Αγαπητέ επισκέπτη
Η Κουνόπετρα ήταν μια αλήθεια, ήταν μια παραξενιά της φύσης που εν μας επίτρεψε να την μελετήσουμε μα την άνεσή μας, εφόσον με το σεισμό του 1953, σταθεροποιήθηκε το λογικό της και σταμάτησε να κάνει τη ζουρλή!
Η Νέα Κουνόπετρα έχει φρακάρει και παραμένει ναρκωμένη. Μόνο πάνω της βρίσκει κανείς μικρές λίμπες, που λόγω που εξατμίστηκε το θαλασσινό νερό, έμεινε το αλάτι, αφράλα
Τέλος Αγαπητέ Επισκέπτη
Εάν την Κουνόπετρα δε τη βρήκες μην απογοητευτείς!
Εάν αυτή δεν κουνιέται ,θα κουνιέται το μυαλό σου
λόγω του μαγνητικού πεδίου που υπάρχει στην περιοχή!
Αντιπαράβαλε κατά το δοκούν …….
«Εάν δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό τότε έρχεται το βουνό στον Μωάμεθ»
Και αν τελικά δεν την βρεις, τότε να χαίρεσαι, γιατί αυτή σου χάρισε
να ιδείς ένα το πιο ωραίο κομμάτι της Παλικής και να γιομίσεις τα μάτια
σου με ήλιο πλεγμένο με αλμύρα και της παληκησιάνικης γης το πλάτωμα…
