ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ το οποίον ενστερνίζεται ο τελευταίος πρωτοετής φοιτητής των Oικονομικών, όπου γης: Ότι είναι καταδικασμένο σε θάνατο ένα Κράτος το οποίον, στην απέλπιδα προσπάθειά του να εξοικονομήσει χρήματα, στρέφεται μονίμως εναντίον των μικρο-μεσαίων ολίγων που παράγουν ακόμα αγαθά και δι’ αυτών, το πολυπόθητο χρήμα που τόσο, σε τέτοιες …ποσότητες, του χρειάζεται!
Χρήμα των αόκνως εργαζόμενων της Ιδιωτικής, της παραγωγικής επιχείρησης δηλαδή, ξεπατώνοντας τις όποιες προοπτικές τους, τις όποιες αντοχές τους, με υπερβολικά άδικη, ασσύμετρη, παράλογη, εχθρική, “βάρβαρη” και επαίσχυντη, παντί τρόπω ευθύτατη αφαίμαξη, του πολύ μεγαλύτερου μέρους του ιδρώτος των!
Ποτέ και πουθενά στον πλανήτη μας δε “εδούλεψε” αυτή η …μέθοδος! Μόνον εξαθλίωσε,έφθειρε, γονάτισε, κατέστρεψε Oικονομίες και πληθυσμούς!
ΠΑΓΚOΣΜΙΩΣ, είμεθα οι πρώτοι και …οι μόνοι,που …επιχειρούμε, που …υποσχόμεθα …που δείχνουμε να …πιστεύουμε σε …”ΑΝΑΠΤΥΞΗ”, δια εξοντωτικών, τόσο πολύ πέραν κάθε φοροδοτικής ικανότητος των πολιτών και των μικρο-μεσαίων επιχειρήσεών μας, εισφορών-φόρων!
Αυτή η τακτική “διασφαλίζει” την βεβαία, την ολοκληρωτική μας καταδίκη! Αφαιρεί κάθε ελπίδα για καλύτερες ημέρες!!!
