Οι μάσκες τα τελευταία χρόνια έχουν προσδιορίσει τη ζωή μας. Την τρέχουσα διετία λόγω του κορωνοϊού, θεωρήθηκαν απολύτως απαραίτητες για την προστασία του ατόμου. Καλύφθηκε το μισό πρόσωπο των ανθρώπων προκειμένου να υπάρξει όσο λιγότερη διασπορά του ιού. Μικροί και μεγάλοι συνήθισαν τις μάσκες προστασίας. Με υπομονή και πειθαρχία τις εφαρμόζουν σωστά, ώστε να τηρήσουν τα υγειονομικά πρωτόκολλα. Μπορεί να είναι ενοχλητικές και κάτι ξένο για τον οργανισμό παραταύτα μας προστατεύουν.
Οι αποκριάτικες μάσκες από την άλλη, αποτελούν έθιμο. Φοριούνται στην περίοδο της Αποκριάς. Οι μασκαράδες τοποθετούν την μάσκα της αρεσκείας τους για να προκαλέσουν το γέλιο, την ευθυμία. Ξορκίζουν το κακό, το δύσκολο με τη μεταμόρφωση του προσώπου τους. Αποδέχονται όλοι την χιουμοριστική διάθεση και τα πειράγματα που προκύπτουν από την αποκριάτικη μάσκα.
Οι αόρατες μάσκες όμως είναι παμπάλαια και συνήθης τακτική αιώνων. Βέβαια, στις μέρες μας έχουν ονομαστεί πολιτικός πολιτισμός. Αυτές οι μάσκες φοριούνται συνήθως καθόλο το έτος. Απεικονίζουν ανέκφραστα, ψυχρά πρόσωπα. Έχουν ζωγραφισμένο ένα ελαφρύ τζοκόντειο μειδίαμα. Το βλέμμα είναι σκληρό και πονηρό. Το στόμα είναι συνέχεια ανοιχτό και μοιράζει υποσχέσεις. Άλλοτε προσομοιάζουν με αρπακτικά όρνεα, που δεν χάνουν ευκαιρία να προσεταιρίζονται ό,τι πιστεύουν πως θα τους ωφελήσει προσωπικά κι άλλοτε με διπλωμάτες εσχάτης κατηγορίας που προσπαθούν να τα έχουν καλά με όλους, αρκεί να μπορούν να τους χειραγωγήσουν. Οι ίδιοι τις έχουν υιοθετήσει για ψηφοθηρικούς λόγους, ενώ οι πολίτες μπορούν πια να διακρίνουν το πραγματικό πρόσωπο που κρύβεται.
Στο νησί μας εντοπίζονται λοιπόν, κάθε είδους μάσκες περιοδικά ή μόνιμα. Ο καθένας επιλέγει ποιο θα υιοθετήσει. Τη μάσκα που προστατεύει όλους από τη βλάβη, τη μάσκα που προκαλεί την ευθυμία όλων ή τη μάσκα που του καλού και αγαθού λύκου; Οπότε έχουμε τους εποχιακούς και τους καθ έξιν και μόνιμους μασκαράδες.