➔ Καθόταν έτσι ακίνητος στην μέση του πουθενά.
➔ Ψηλά στο λόφο φάνταζε η εκκλησία του χωριού και δίπλα το κοιμητήριο.
➔ Εκεί τις δύσκολες μέρες μαζεύεται όλο το χωριό για να αντιμετωπίσει τη ματαιότητα των ανθρωπίνων πράξεων, εκεί για λίγο κουνάνε χαρακτηριστικά το κεφάλι τους, μέχρι να ακουστεί ο υπόκωφος θόρυβος που κάνει το πρώτο χώμα όταν πέφτει πάνω στο φέρετρο και έπειτα ξαναγυρίζουν για να πιάσουν την μίζερη ζωή τους από εκεί που την είχαν αφήσει.
➔ Αυτός εξακολουθούσε να κάθεται ακίνητος στην μέση του πουθενά, ατενίζοντας τον ήλιο που έπεφτε αργά στον ορίζοντα, μέχρι τη στιγμή που χάθηκε και βασίλεψε παντού το σκοτάδι.
➔ Τότε ένα διάφανο φως άρχισε να γεμίζει το κοιμητήριο και διάφανοι, ωραίοι άνθρωποι να ξεπηδούν ανάμεσα από τα μνήματα.
➔ Χαμογελούσαν, τραγουδούσαν, χόρευαν και φαίνονταν ευτυχισμένοι.
➔ Του φάνηκε παράξενο, έβλεπε περίεργα πράγματα, άνθρωποι που είχαν χρονιά να μιλήσουν, άνθρωποι που δεν χώνευαν ο ένας τον άλλον, τώρα να γλεντάμε μαζί και αγαπημένοι.
➔ Ο ένας έδινε το χέρι στον άλλον ξεχνώντας ότι τους χώριζε, και χαίρονταν γι’ αυτά που τους ένωναν.
➔ Μια γλυκιά μελωδία πλημμύριζε την βραδιά, κι αυτός απορημένος έπιασε τον εαυτό του να χαμογελάει και να σιγανομουρμουρίζει τη μελωδία.
➔ Σε μια στιγμή διέκρινε τη μητέρα του και τον μικρό του αδελφό που τους είχε χάσει απρόσμενα πριν μερικά χρονιά, παίζανε και αστειευόντουσαν.
➔ Προσπάθησε να τους πλησιάσει αλλά κάτι σαν να τον εμπόδιζε.
➔ Η νύχτα άρχιζε σιγά-σιγά να φεύγει.
➔ Τα φωτά σβήσανε, η μουσική σταμάτησε και έπεσε η αυλαία, όταν άνοιξε ξανά την σιωπή σκόρπισε το δυνατό χειροκρότημα του κοινού.
➔ Ο ΘΙΑΣΟΣ ΥΠΟΚΛΙΘΗΚΕ.
➔ Στα μάτια τους ήταν ζωγραφισμένη η ελπίδα για ένα καλύτερο Αύριο!!
(27-03-2019 Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου)
