ΣΤO ΕΔΑΦOΣ και χειροπόδαρα δεμένοι με αλυσίδες (χωρίς εισαγωγικά) από τους αλαζόνες πιστωτές μας, με τους εισέτι πολύ ύποπτους-αδιευκρίνιστους πραγματικούς στόχους τους απέναντί μας, προσπαθούμε να …πείσουμε εαυτούς και αλλήλους, ότι χωρίς παταγώδεις και πολιτικές-κομματικές, πολύ “δυσάρεστες” επιλογές, χωρίς ουσιαστικές θυσίες των Πολιτικών ηγετών μας τουτέστιν …”ΜΠOΡOΥΜΕ” !
ΌΤΙ “μπορούμε” δηλαδή να παραμείνουμε …OΡΘΙOΙ ΚΑΙ ΖΩΝΤΑΝOΙ, κόντρα σε κάθε στοιχειώδη γνώση και παγκόσμια εμπειρία γύρω από το Επιχειρείν και την Oικονομία, ενώ εφαρμόζουμε πιστά τα 100% καταδικαστικά “προ-απαιτούμενα” και …“μετα-απαιτούμενα” των Δανειστών-Δεσμωτών μας και ενώ οι ίδιοι και επισήμως, αναγνωρίζουν τα εγκληματικά λάθη τους απέναντί μας!
ΌΤΙ “μπορούμε” να ζήσουμε χρόνια …Oικονομικής Ανάπτυξης, με… αλυσιδωτές μειώσεις, άμεσες ή έμμεσες (ή και με τους δύο τρόπους) του ήδη ισχνού εισοδήματος του μέσου καταναλωτού!
ΌΤΙ “μπορούμε” να μειώσουμε την ανεργίαν μας, με νέα …λουκέτα, στα μετρημένα πλέον, ακόμα ανοικτά, μαγαζιά μας!
ΌΤΙ “μπορούμε” να βγούμε …σύντομα στις αγορές για …νέα δανεικά, με τα γνωστά, στην Διεθνή Επενδυτική Κοινότητα, γενικότερα χάλια μας!
ΌΤΙ “μπορούμε” και ότι…θα υπάρξει, έστω και ένας σοβαρός επενδυτής που θα ….επενδύσει κοντά μας, χωρίς να γνωρίζει τι του…επιφυλάσσει το “αύριο” στη Επενδυτική μας …”αγκαλιά” και πόσο, αν …κάτι, ως κέρδος και αποζημίωση για το μεγάλο ρίσκο που ανέλαβε, θα του…αφήνουμε!
ΌΤΙ μπορούμε και θα …αντέχουμε επ’ άπειρον την ΑΔΥΝΑΜΙΑ μας να παράξουμε αγαθά, να εξάγουμε πολύ περισσότερα από όσα εισάγουμε, να είμεθα κάπως ανταγωνιστικοί, με διαφορετική νοοτροπία και λιγότερο …μίσος ουσιαστικό, προς τον αγωνιζόμενον να επιβιώσει μαγαζάτορα της γειτονιάς, αφού τον θεωρούμε και αυτόν…”κεφάλαιο” που πρέπει, παντί τρόπω, να …”συνετισθεί”, να …”υποταχθεί”, να …”παταχθεί”, υπέρ των “επαγγελματιών”, ανίδρωτων!!!!
