Ο Χαράλαμπος Γαλιατσάτος, ή καλύτερα ο Μπάμπης όπως όλοι τον ξέρουμε, άφησε τη χορευτική σφραγίδα του στην περιοχή μας, χαράσσοντας μια σπουδαία σελίδα στα κεφαλληνιακά βήματα του παραδοσιακού χορού.
Γεννήθηκε στα Καμιναράτα τον Φλεβάρη του 1936 από τον Ευστάθιο Γαλιατσάτο και τη Σταματούλα Χριστοδουλάτου και ήταν το πέμπτο παιδί από τα οχτώ της οικογένειας. Μαθήτευσε για πολύ λίγο στο Δημοτικό Σχολείο του χωριού του, με δασκάλες : την Τζανέττα Βασιλάτου – Διονυσάτου και την Διατσέντα Φερεντίνου. Κατά την περίοδο του Ιταλικού Πολέμου, που έκλεισε το σχολείο, όπως ήταν φυσικό το εγκατέλειψε, για να ασχοληθεί από μικρός με τη φύλαξη των γιδιών και των προβάτων που είχε η πατρική οικογένεια.. Στα 1946 που άνοιξε το σχολείο, Μπάμπης δεν ακολούθησε, παρά συνέχισε να βόσκει τα αιγοπρόβατα της οικογένειας έως το 1958, που πήγε στρατιώτης, μια και οι ανάγκες για επιβίωση ήταν πολύ μεγάλες.
Κατά τη στρατιωτική του θητεία ταλαιπωρήθηκε, λόγω του αριστερού του, φρονήματος. Απολύθηκε το 1961 και προσπαθούσε να τακτοποιηθεί στη ζωή, χωρίς να είναι ενοχλητικός, αλλά να είναι 
δημιουργικός και πιστός στο φρόνημά του.
Στα 1969 πήγε στην Αθήνα για έναν καλύτερο κόσμο, για καλύτερες μέρες, αναζητώντας εργασία, την οποία και του την πρόσφερε ένας οικοδόμος – μάστορας, ο Γεώργιος Ξαγοράρης του Νικολάου. Ο Μπάμπης πάντα μιλάει με πολλή αγάπη και σεβασμό, γι’ αυτόν τον άνθρωπο και την οικογένειά του, γιατί ήταν σωστός και κύριος απέναντι σε όσους δούλεψαν μαζί του κι έμαθαν την εργασία του οικοδόμου.
Το 1971, στάθηκε γι’ αυτόν μια δύσκολη χρονιά, που παρόλη την ταλαιπωρία του, λόγω του αριστερού του φρονήματος, κατάφερε να πάρει το δίπλωμα οδήγησης αυτοκινήτου, και να μπορέσει να βοηθηθεί στις εργασίες του.
Αναζητώντας την Παλικής του, το Ληξούρι του, τα Καμιναράτα του, ήρθε στο νησί και δραστηριοποιήθηκε πάνω στην τέχνη της οικοδομής, αυτήν που έμαθε στην Αθήνα.
Έσμιξε επαγγελματικά στην αρχή με τον σπουδαίο μηχανικό, τον Γιώργο Αντωνάτο και αναλάμβανε καλούπια και σοβά κι άλλα της οικοδομής αναγκαία και τα έφερνε με επιτυχία και σωστό επαγγελματισμό σε πέρας.
Συνεργάστηκε και με άλλους μηχανικούς από την περιοχή του Αργοστολίου, τον Κατσούνη και τον Γεράσιμο Βασιλάτο και πραγματοποίησε αρκετές εργασίες ευρύτερα στην περιοχή της Κρανιάς και της πρωτεύουσας της Κεφαλονιάς.
Επάξια κατάφερε να γίνει εργολάβος, να οργανώσει το δικό του συνεργείο και κοντά του να μαθητεύσουν τόσο τα παιδιά του, Ευστάθιος και Διονύσης, αλλά και οι: Βασίλης Διονυσίου Μαρούλης, Γεράσιμος Κωνσταντίνου Βασιλάτος (Περδίκης), και Γεράσιμος Ευαγγέλου Σπυράτος (Κουτσουλιανός) οι οποίοι έγιναν στη συνέχεια κι αυτοί μάστορες – εργολάβοι.
Από το 2014, ο Μπάμπης Γαλιατσάτος έγινε και επισκευαστής σε οικοδομές και τοιχία, διορθώνοντας όλες αυτές τις κακοτεχνίες που φανέρωσαν οι σεισμοί του 2014.
Όμως, ο Μπάμπης Γαλιατσάτος δεν είναι ονομαστός μόνο για την προσεγμένη βιοποριστική εργασία του, αλλά και για το δεινό ταπεραμέντο του, το χορευτικό. Αξιόλογος χορευτής της Κεφαλληνιακής παράδοσης, με μπρίο καμιναράδικο και βήματα σταθερά, που ενώ πατούν τα πόδια τους στη γη, συγχρόνως πετούν και κεντούν βήματα χορευτικά με φιγούρες που εντυπωσιάζουν.
Από το 1957, έχοντας ζήσει στο χωριό του, την καμιναράτικη χορευτική ορμή, οργανώθηκε με τον Βαγγέλη Σταθάτο, ως δίδυμο αχτύπητο χορευτικά, και με άλλους χάραξαν μια δική τους ομάδα.
Συμμετοχή Καμιναράδων χορευτών και άλλων Κεφαλλήνων σε πανελλήνιο διαγωνισμό το 1961
Το 1961 με πρωτοβουλία της καθηγήτριας Μαρίας Λασκαράτου – Λαδά ως εκπροσώπου της τότε Νομαρχιακής Επιτροπής, επίσης και της Μαρίας (Μαριγούλας) Αλιβιζάτου συγκροτήθηκε 15μελές τμήμα από Καμιναράδες χορευτές για να δίνει το παρόν του σε καλλιτεχνικές εκδηλώσεις. Την ίδια χρονιά το χορευτικό συγκρότημα έλαβε μέρος στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό της Δώρας Στράτου, στο Αρχαίο θέατρο Πειραιά και απέσπασε το 3ο βραβείο (10.000 δρχ). Ο λόγος σύστασης του συγκροτήματος ήταν «…ότι ο χορός για τους Καμινάρηδες ήταν βασικό και πρωτεύων στοιχείο της ζωής τους, αφού εκφράζονταν μέσα από αυτόν την ψυχική τους διάθεση και ζωντάνια».
Το 1962 μετά από δυναμικές παρουσίες των Καμιναράδων χορευτών, ιδρύθηκε ο Χορευτικός Όμιλος Καμιναράδων. Βασικά μέλη ήταν :
Βαγγέλης Σταύρου Φανός, Ευάγγελος Διονυσίου Σταθάτος, Γεράσιμος Παν. Αντωνάτος, Άγγελος Θεόφραστου Διονυσάτος,
Κώστας Θεόφραστου Διονυσάτος, Νίκος Φωτίου Σταθάτος
Βασίλης Ευαγ. Ρηγάτος, Ηλίας Κωνσταντίνου Σταθάτος,
Βαγγέλης Διον Σταθάτος, Σπύρος Διον. Σταθάτος,
Άγγελος Διον. Φανός, Χρήστος Παν. Αντωνάτος,
Χαράλαμπος Ευσταθίου Γαλιατσάτος, Παναγής Παρασκ. Μαρούλης
Ο Μπάμπης Γαλιατσάτος μαζί με τον φίλο του και χωριανό του Ευάγγελο Σταθάτο προσπάθησαν το 1963 να χορέψουν στο Ληξουριώτικο καρναβάλι, αλλά τη θέση την πήρε κάποιος Αγιαθεκλησιάνος, άξιος κι αυτός του χορού.
Την επόμενη χρονιά, το 1964, με βιολιστή τον αείμνηστο Γεράσιμο Φιλήμονα Χανδρινό, θα χορέψουν δυναμικά στο καρναβάλι του Ληξουρίου και τα δυο χορευτικά γκρουπ από τα Καμιναράτα, αυτό των Φρακταίων – Διονυσάτων κι αυτό με τον Γεράσιμο Αντωνάτο. Στο δεύτερο συγκρότημα συμμετείχε και ο Μπάμπης και θα πάρουν το πρώτο βραβείο. Θα συμμετέχει κι ένα γκρουπ από την Κοντογεννάδα, αλλά παρόλο που ήταν αρκετά καλοί οι χορευτές του, δεν θα διακριθεί.
Τη χρονιά αυτή θα δημιουργηθεί οργανωμένα πλέον στα Καμιναράτα ο Πολιτιστικός Σύλλογος- Προφήτης Ηλίας Καμιναράτων- που με τη βοήθεια της Μαριγούλας Αλιβιζάτου αλλά και της Δώρα Στράτου θα χορέψουν με επιτυχία τόσο στο Αργοστόλι , όσο και στο Θέατρο της Δώρα Στράτου και θα αποσπάσουν το 1ο πανελλήνιο βραβείο. Θα συναγωνιστούν επάξια τους Βαλσαμάδες στα χορευτικά βήματα του νησιού μας, δίνοντας μια δυνατή εικόνα ξεχωριστής ορμής, και η οποία χαρακτηρίζει ευρύτερα τους κατοίκους του χωριού των Καμιναράτων.
Οι χοροί που πρωτοστατούσαν στα βήματά τους, ήταν ο Μπάλος, με το ένα πόδι σταθερό κι τ’ άλλο στον αέρα να κάνει χορευτικές πιέτες και κινήσεις, που μόνο οι Καμινάράδες το καταφέρνουν αυτό, το Διβαράτικο – (Κάτω στο γιαλό), τα Συρτά, τα Καλαματιανά, το Μπαρμπουνάκι, ο Μέρμηγκας, η Ρόιδω, ο Μανέτας και τόσοι άλλοι χοροί συρτοί περισσότεροι, που έκαναν τον κόσμο να σηκωθεί και να χορέψει.
Το 1965 απετέλεσε σημαντική χρονιά για το Χορευτικό Όμιλο, αφού προσκλήθηκε να συμμετάσχει και να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στον εορτασμό της «Ανθισμένης Αμυγδαλιάς» που έγινε στην Αγκόλα της Σικελίας στις 11 και 13 του Φεβρουαρίου. Η συμμετοχή του Μπάμπη Γαλιατσάτου ήταν δυναμική και όπως λέει, όλοι οι Καμιναράδες έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους, Σε αυτό το Φεστιβάλ συμμετείχαν χορευτικές ομάδες απ’ όλη την Ευρώπη με 10 χορευτές και 2 ή 3 μουσικούς η κάθε ομάδα. Επιλέχτηκε ο Χορευτικός Όμιλος των Καμιναράδων να αντιπροσωπεύσει την Ελλάδα, όχι μόνο για την άρτια χορευτική του παρουσία, αλλά και γιατί είχε αποδείξει ότι αξίζει αυτή η τιμή. Το χορευτικό συγκρότημα το συνόδευσαν οι μουσικοί Λυκούργος Τζάκης (βιολί), Νίκος Παξινόπουλος (κιθάρα) και Νίκος Δώριζας (κιθάρα –ακορντεόν).
Το 1973, έχασαν την ευκαιρία οι Καμιναράδες χορευτές να πάνε σε πρόσκληση στην Νότιο Αφρική, για μια μεγάλη εκδήλωση, γιομάτη Ελλάδα και παράδοση. Την Κεφαλονιά την εκπροσώπησε το χορευτικό των Βαλσαμάτων, μια και η πρόσκληση δεν φανερώθηκε εγκαίρως στον Χορευτικό Σύλλογο των Καμιναράδων, λόγω εργασίας κάποιων μελών του.
Το Μάρτιο του 1982 ιδρύεται νέο «Σωματείο Μουσικοχορευτικό Συγκρότημα Καμιναράτων» με την επωνυμία «Προφήτης Ηλίας».
Σκοπός του Σωματείου είναι η προβολή των τοπικών και λαϊκών χορών, η εκπαίδευση των νέων της επαρχίας Πάλης και η εκμάθηση τους, η οργάνωση εορτών, διαγωνισμών και συναφών εκδηλώσεων προς τους σκοπούς του, καθώς και η συμμετοχή σε λαϊκά πανηγύρια. Το καταστατικό του Σωματείου το υπογράφουν 22 μέλη και το 1985 το τροποποιούν και το συμπληρώνουν για να έχει πληρότητα.
Πρόεδροι: Διονυσάτος Άγγελος, Γαλιατσάτος Χαράλαμπος, Διονυσάτος Κωνσταντίνος και Φανός Ευάγγελος. Το Μουσικοχορευτικό Συγκρότημα συμμετείχε τόσο στο χωριό τους όσο και σε άλλα μέρη του νησιού. Το συγκρότημα διατήρησε και προώθησε καλλιτεχνικά η Μαρία Διονυσάτου, δίνοντας αλησμόνητες Χορευτικές Καμιναρατικές Εικόνες σε όλα τα μέρη του νησιού.
Ο Μπάμπης Γαλιαστάτος για χρόνια έμενε στις Πολυκατοικίες του Ληξουρίου, Πανδρεμένος με την αγαπημένη του Σόνια. Γυναίκα υπέροχη, συναισθηματική, γιομάτη δύναμη, υπομονή και εγκαρτέρηση. Η Σόνια δούλεψε στο Μαντζαβινάτειο Νοσοκομείο Ληξουρίου, δίνοντας το καλύτερον εαυτό της λειτουργικά, για τον κάθε άνθρωπο που θα βρισκόταν στο νοσοκομείο και είχε ανάγκη. Στάθηκε στον Μπάμπη της και έχουν αποκτήσει μαζί οικογένεια, με παιδιά και εγγόνια.
Στα 1995 περίπου, ο Μπάμπης μένοντας ήδη στο Ληξούρι, έφτιαξε στο χώρο κοντά εκεί που μένει, τον Πολιτιστικός Χορευτικό Σύλλογος «Ο Αετός του Βορρά». Οργανώθηκε δυναμικά, βρήκε παιδιά από τα Καμιναράτα και από τις πολυκατοικίες του Ληξουρίου, μαθήτευσαν τους χορούς του τόπου μας και έδιναν το παρόν τους στα Καρναβάλια, στις πολιτιστικές εκδηλώσεις, στα πανηγύρια. Στο Χορευτικό Συγκρότημα ήταν οι: Φωτεινή Ανδρέα Αντωνάτου, Γεράσιμος Παναγή Αντωνάτος, Ελευθερία Βασίλη Φανού, Βαγγέλης Παναγή Αντωνάτος, Αναστασία Ανδρέα Αντωνάτου και Ηλίας Παναγή Αντωνάτος και αργότερα κι άλλοι. Τους καλούσαν στα ξενοδοχεία της περιοχής, για να χορέψουν και να δώσουν μια εικόνα κεφαλονίτικης παράδοσης, καθώς και μια τοπική ταυτότητα στον τουρισμό του νησιού. Ο Μπάμπης δεν ξεχνούσε να χορέψει με τον δικό του τρόπο και το τσάμικο, χορός της Ηπείρου, που και από πολύ παλιά οι Ηπειρώτες, κυνηγημένοι από τους Τούρκους. τον έφεραν στην Κεφαλονιά και πήρε κεφαλονίτικο «τρόπο χορού».
Ο Μπάμπης Γαλιατσάτος ήταν μπροστάρης στο χορό, μπροστάρης και στην καλή επικοινωνία με τους χορευτές του. Τούς έδινε το άνοιγμα, το βήμα να είναι πρώτοι, για να μπορούν να έχουν καλή συνέχεια και λεβεντιά. Ο Μπάμπης μας άφησε όμορφες εικόνες και μια μαθητεία υπέροχη μέσα στα κεφαλονίτικα βήματα του χορού και όλοι, όσοι τον έχουμε δει να χορεύει, τον χαιρόμαστε, όχι μόνο γιατί είναι ζωντανός, αλλά και γιατί είναι ένας έφηβος Καμινάρης, μα πάνω απ’ όλα γιατί τον συνοδεύει πάντα μια λεβεντιά χορευτικής αξιοπρέπειας, που μας δίνει ένα όμορφο δίδαγμα.
