
➔Απρίλιος, του 2020!
Υγιαίνετε, Νέοι και γέροντες, μακράν ιού!
Αφιερωμένον!
➔«Βαριά η καλογερική»…
από παλιά το λένε,
έξω η Άνοιξη καλεί,
μα οι καρδιές μας κλαίνε!
➔Κλαίνε κι’ αναστενάζουνε,
που έξω δεν μπορούμε,
ελεύθεροι να είμαστε,
ελεύθερα να ζούμε!
➔Άλλαξε άρδην η ζωή.
ουδείς ξέρει για πόσο,
ελάχιστα γνωρίζουμε,
ακόμα, για την νόσο!
➔Στο σπίτι τους ασφυκτιούν,
άνθρωποι φοβισμένοι,
μόνοι και ανελεύθεροι,
«λαγοί κυνηγημένοι»!
➔Oι Νέοι οπωσδήποτε
είχανε συνηθίσει,
τα χρόνια τους τα πρόσφατα
στο σπίτι είχαν ζήσει!
➔Στο Σύμπαν μόνο… κινητών
βαθιά συνεπαρμένοι,
ζούσανε σε… μηνύματα,
οικτρά παγιδευμένοι!
➔Σ’ οθόνες όλοι μόνιμα
τα μάτια καρφωμένα,
στο… χάος των εικόνων τους
«χαμένα»… γουρλωμένα…
➔Αντίθετα, για γέροντες,
τα βήματά τους μόνο,
παρηγοριά τους ήτανε
στην φτώχεια και στον πόνο!
Επ’ ουδενί περίμεναν
στο σπίτι τους κλεισμένοι,
στις μέρες που τους έμειναν
να ζουν αποκλεισμένοι.
➔Ν’ ακούν απ’ το τηλέφωνο,
τα ίδια τα παιδιά τους,
να στερηθούν την ζεστασιά,
το χάδι… τα φιλιά τους!
➔Ξέρουνε για την τύχη τους,
όταν θα αρρωστήσουν,
θα σου ‘λεγαν αν ρώταγες:
«ΟΙ ΝΕΟΙ ΜΑΣ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ»!
➔ΕΤΣΙ θα φώναζα κι’ εγώ
«τρέξετε και φροντίστε,
τους Νέους υποφέροντες,
εμένανε αφήστε….
περάσανε τα χρόνια μου,
έζησα την ζωή μου,
προσευχηθείτε τώρα πια
ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ… ΨΥΧΗ ΜΟΥ»!!!