Από την μια μεριά είναι αυτή η πρωτοφανής λαϊκή ανακούφιση.
Eχουν περάσει πέντε ημέρες από τις εκλογές του Eπιμελητηρίου και το αποτέλεσμα, κυρίως το αποτέλεσμα, κυριαρχεί σε κάθε συζήτηση, σε κάθε στέκι.
Και λέμε «κυρίως το αποτέλεσμα» γιατί συμβαίνει το εξής μοναδικό γεγονός. Oλοι ή σχεδόν όλοι, έβλεπαν αυτό που έρχεται εκτός από τον «πατερούλη» του Δήμου και κάποιους λίγους-ελάχιστους που τον θεωρούν περίπου …ημίθεο. Ολοι λοιπόν έβλεπαν νικητή τον Σπαθή, αλλά …η νίκη ήταν που έκανε τον κόσμο να βγάλει ένα μεγάλο, πολύ μεγάλο, λυτρωτικό αναστεναγμό ανακούφισης, ότι έφθασε …«η αρχή του τέλους» και επί το λαϊκότερο …«το πουλόβερ άρχισε να ξηλώνεται»!
Χθες λοιπόν σας λέγαμε εμπεριστατωμένα πως η έντιμη πολιτικά λύση της παραίτησης είναι μονόδρομος για τον «πατέρα της ήττας».
Ετσι έχουν πράξει ογκόλιθοι της Ελληνική πολιτικής σκηνής μετά από εκλογικές ήττες και όχι να συζητάμε (για να μην πούμε ότι είναι και …ιεροσυλία) τι θα πρέπει να πράξει ένας αντιδημαρχούλης (έστω και …αναπληρωτούλης) μετά από τρεις προσωπικές διαδοχικές ήττες. Πρώτος και καλύτερος λοιπόν ο Εθνάρχης Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Ράλλης, ο Αβέρωφ, ο Μητσοτάκης, ο Σαμαράς και ο Κώστας Καραμανλής.
Σήμερα λέμε να το πιάσουμε …ανάποδα.
Τι θα συνέβαινε αν …«το πουλόβερ ΔΕΝ άρχιζε να ξηλώνεται» και όχι βέβαια αν νικητής ήταν ο Γασπαρινάτος, αφού αυτό δεν μπορούσε να συμβεί ούτε μία στο εκατομμύριο, αλλά τι θα συνέβαινε αν η Δημοτική Αρχή δεν ποδηγετούσε τις επιμελητηριακές εκλογές ταυτιζόμενη με ένα Συνδυασμό του οποίου έβαλε τον επικεφαλής και τους περισσότερους υποψήφιους από τους ημέτερους επαγγελματίες και προμηθευτές.
Ιδού λοιπόν τι θα συνέβαινε ΑΝ η …Δημοτική Αρχή δεν έπαιρνε επάνω της τις επιμελητηριακές εκλογές:
- Το πρώτο και το βασικότερο, ότι ο πρώην Γνήσιος δεν θα χρεωνόταν μια εξευτελιστική ήττα, την πιο σημαντική στην πολιτική του καριέρα.
Τέτοιο κάζο δεν το άξιζε ο Αλέξανδρος Παρίσης.
- Δεύτερο, ότι το υπόλοιπο πολιτικό δυναμικό της Δημοτικής Αρχής δεν θα καθίστατο συνυπεύθυνο σε μια εκλογική ήττα άσχετης με τις θεσμικές του υποχρεώσεις.
- Τρίτο, ότι δεν θα είχαμε …πρόωρες δημοτικές εκλογές με δεδομένο πλέον το αρνητικό αποτέλεσμα για την Παράταξη Παρίση.
- Τέταρτο, ότι δεν θα εκδηλωνόταν δύο χρόνια πριν τις επόμενες εκλογές λαϊκή αγανάκτηση, πράγμα αρνητικό στο δρόμο προς τις εκλογές.
- Πέμπτο, ότι δεν θα ανέβαιναν κατακόρυφα οι μετοχές του Θεόφιλου και για πρώτη φορά έστω και εξ αντανακλάσεως δεν θα εμφανιζόταν με δυναμική, κάτι που εφτά χρόνια τώρα δεν το έχει καταφέρει …μόνος του.
- Έκτο, ότι δεν θα χρειαζόταν το εξευτελιστικό «ξεβράκωμα» αξιόλογων και αξιοπρεπών στελεχών της παράταξης Παρίση έτσι που να ομολογούν σήμερα «υπερτιμήσαμε τις δυνάμεις μας και χάσαμε».
- Έβδομο, ότι δεν θα γινόταν η έννοια της «αλαζονείας» ταυτόσημη με το σύνολο της Δημοτικής Αρχής.
- Όγδοο, ότι δεν θα χρειαζόταν να καεί ένας νέος επιστήμονας και επαγγελματίας με λαμπρές προοπτικές ο Σπύρος Γασπαρινάτος.
- Ένατο, ότι δεν θα χρειαζόταν να σταμπαριστούν επιστήμονες και επαγγελματίες (κυρίως νέοι) που συμμετείχαν άδολα λόγω προσωπικής γνωριμίας και σχέσης με τον Γασπαρινάτο ότι συνέργησαν σε μια μεγάλη πολιτική απάτη.
Και
n Δέκατο, ότι δεν θα χρειαζόταν η Δημοτική Αρχή και προσωπικά ο δήμαρχος Παρίσης να ταυτιστούν με τη μιαρή πρακτική και ξένη προς τα πολιτικά δεδομένα της Κεφαλονιάς «πετάμε λάσπη και όποιον πάρει ο χάροντας», εννοώντας φυσικά την αποτρόπαιη δημοσιοποίηση προσωπικών δεδομένων του Σπαθή από τον Συνδυασμό του Γασπαρινάτου.
Με λίγες λέξεις και επί το λαϊκότερο …«όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα των τρώνε οι κότες» και το μόνο που του μένει να ομολογήσει, αν είναι πολιτικό πρόσωπο, …«στερνή μου γνώση να σ’είχα πρώτα» και …να παραιτηθεί!
Αν τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν κουκουλωθούν εντός της παράταξης το μόνο βέβαιο είναι ότι θα υποβόσκουν και κάποια στιγμή στο (άμεσο) μέλλον θα εκδηλωθούν εντονότερα και καταστρεπτικότερα.
Την ίδια ώρα με τίποτα δεν μπορούν να κουκουλωθούν μέσα στην τοπική κοινωνία και κάθε ημέρα που θα περνάει από εδώ και πέρα νομοτελειακά θα οδηγεί στα τάρταρα την Παράταξη Παρίση.
Το συντάραξε συθέμελα ο σεισμός του Επιμελητηρίου
