➔15η Οκτωβρίου, του 1912!
➔ΑΣ ΕΝΘΥΜΟΥΜΕΘΑ, και την απεριόριστην ευγνωμοσύνην μας ας μην διστάζουμε να νοιώθουμε και να δείχνουμε, προς όλους εκείνους οι οποίοι εθυσιάσθησαν προς χάριν ημών όλων! ΤΟΥΣ ΤΟ ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ!
➔ΤΙΜΟΥΜΕ τον ήρωα συμπατριώτη μας, αείμνηστον συνταγματάρχην Δημήτριον Δημησιάνον-Σβορώνον!
➔ΕΠΕΣΕΝ ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΔΟΣ την 15ην Οκτωβρίου του 1912, στο Κολοκούριον Πιερίας( μετονομάσθη σε «Σβορώνο» εις Μνήμην του!) υπεράνθρωπα μαχόμενος, ορμήσας κατά του πολυαριθμότερου εχθρού (είχαν κρυφτεί στο εκεί πυκνότατο δάσος, όπου αθέατοι επερίμεναν, για να αιφνιδιάσουν τους δικούς μας), όταν οι άνδρες του, όντως αιφνιδιασθέντες από τις ορδές των χιλιάδων επιτιθέμενων Τούρκων, είχαν αρχίσει να υποχωρούν!
➔Η ΑΥΤΟΘΥΣΙΑ ΤΟΥ, ενεψύχωσε τους οργισμένους από τον θάνατο του λατρεμένου τους Διοικητού αξιωματικούς και στρατιώτες του, σε βαθμόν ώστε, μετά από σφοδρότατη μάχη τριών ωρών, έτρεψαν τις χιλιάδες των εχθρών, σε άτακτη φυγή!
➔ΕΤΣΙ, πρωτίστως της θυσίας του Κεφαλλήνος Ήρωος Συνταγματάρχου μας ένεκεν, την επομένην, η μαρτυρική Κατερίνη ξημερώνεται ελεύθερη, ενώ τα Στρατεύματά μας συνεχίζουν την γνωστήν, τόσο νικηφόρον Πορείαν τους!!
➔ΒΑΘΥΤΑΤΑ, αιώνια ευγνώμονες! ΑΙΩΝΙΑ, η Μνήμη του!!!
➔(ΘΑ σημειώσω εδώ, με πόνον ψυχής, ότι η γενιά μας, οι άλλοι συγχωριανοί μου και εγώ ο ίδιος, γεννηθέντες και αναστηθέντες μόλις δύο-τρείς εκατοντάδες μέτρα πιο πάνω από εκεί που γεννήθηκε και αναστήθηκε ο ήρωας συνταγματάρχης, ενώ «εβομβαρδιζόμεθα» καθημερινά, με λεπτομέρειες για την ζωήν Μεγάλων «Σφαγέων» της Ανθρωπότητος, αλλά και πλείστων όσων εντελώς ασήμαντων Πολιτικών μας προσωπικοτήτων, ουδέν εδιδάχθημεν για τον γείτονά μας Μεγάλον Ήρωα! Το ελάχιστον! Ούτε στο Δημοτικό, ούτε στο τότε εξατάξιον Γυμνάσιόν μας! Στόματα… σφραγισμένα! «Ομερτά», για τους αληθινούς ήρωες! «Άλλα»… τινά εμνημονεύοντο κατά κόρον! Άλλα!)!!!