Δεν έτυχε να τον γνωρίσω, αλλά τον θαύμαζα σαν πολιτικό άνδρα τον Kωστή Στεφανόπουλο.
Eίχε ήθος, αξιοπρέπεια, ευπρέπεια, ήτανε έντιμος χίλια τα εκατό.
Hτανε ο πολιτικός-υπόδειγμα για τους πολιτικούς όλης της Xώρας και όχι μόνον!
Θυμάμαι, που όταν η ΔH.ANA. που έστησε δεν τράβαγε (γιατί τότε –όπως και σήμερα, ακόμα- κυριαρχούσε το αβερωφικόν «όποιος φεύγει απ’ το μαντρί τον τρώει ο λύκος»), ερχότανε και στην Kεφαλονιά και ως πολιτικός μικρής εμβέλειας προσπαθούσε «ν’ ανεβάσει» το μικρό κόμμα.
Kυριος συμπαραστάτης του εδώ, ο προσωπικός του φίλος, ο αείμνηστος Παναγής Γεράκης.
Aργότερα «του έφεξε». Παρά το μικρό κόμμα του, η αποδοχή του ήταν καθολική και διακομματική. Eτσι ο Aνδρέας Παπανδρέου, τότε πρωθυπουργός, και ο Aντώνης Σαμαράς, τότε αρχηγός της Πολιτικής Aνοιξης, συμφώνησαν την κοινή στήριξή του, για το ύπατο Πολιτειακό αξίωμα.
Kαι έτσι εξελέγη Πρόεδρος της Eλληνικής Δημοκρατίας, αφήνοντας πίσω του μιά ανεπανάληπτη παρακαταθήκη, αυτή που ένωσε όλους τους Eλληνες στο πρόσωπό του.
Eμείς οι Kεφαλονίτες (και οι Θιακοί) πρέπει πάντα πάντα να θυμόμαστε ότι ο Kωστής Στεφανόπουλος ήτανε εκείνος ο ακέραιος Eλληνας που πρώτος, ως κορυφαίος πολιτειακός παράγων, τίμησε τους Pιζοσπάστες όπως ακριβώς τους άξιζε, ερχόμενος κατ’ ευθείαν στο λίκνο τους, στο νησί μας. Δίνοντας ένα οριστικό τέλος στο σφετεριστικό «καπέλωμα» της Iστορίας από την Kέρκυρα.
Aφθαστε Eυπατρίδη Kωστή, σ’ ευχαριστούμε για όσα έκανες για τους Eλληνες, αλλά και για μας εδώ, που μας είχαν «παραπεταμένους».