
Η Κβαντική Φυσική ένας κλάδος της επιστήμης που ασχολείται με τη μελέτη των υποατομικών σωματιδίων που αποτελείται το σύμπαν Επιστήμονες όπως ο Αλμπερτ Αινστάιν, ο Μαξ Πλανκ, ο Νίλς Μπορ ανακάλυψαν ότι αυτά τα σωματίδια μερικές φορές συμπεριφέρονται σαν υλικά σώματα και άλλες φορές σαν κύματα ενέργειας.
Όταν συμπεριφέρονται σαν κύματα ενέργειας, υπάρχουν σαν πιθανότητα. Ωστόσο όταν παρατηρούνται ενεργούν σαν στέρεα ύλη που υπάρχει σε συγκεκριμένο χρόνο και χώρο…
Αυτό που αντιλαμβανόμαστε σαν συμπαγή ύλη δεν είναι παρά συμπυκνωμένη ενέργεια. Σκέψου τον γνωστό τύπο του Αινστάιν Ε=mc2. Αυτός ο τύπος βασικά δηλώνει ότι αν θα μπορούσαμε να αυξήσουμε την ταχύτητα των υποατομικών σωματιδίων που αποτελούν ένα υλικό σώμα ας πούμε ένα μολύβι στην ταχύτητα του φωτός στο τετράγωνο, τότε αυτό θα μετατρεπόταν σε ενέργεια.
Ως εκ τούτου η ύλη είναι συμπυκνωμένη ενέργεια . Η ύλη μπορεί να μετατραπεί σε ενέργεια και η ενέργεια σε ύλη.
Για να κατανοήσετε καλύτερα τη στερεή ύλη , σκεφθείτε το εξής: το κενό ανάμεσα σε δυο ηλεκτρόνια είναι αναλόγως το ίδιο σε μέγεθος με τον χώρο ανάμεσα σε δυο γαλαξίες!
Συνοψίζοντας λοιπόν τις σημαντικότερες πτυχές της Κβαντικής Φυσικής σε σχέση με τη χρήση του νου μας, θα έλεγα με απλά λόγια:
- Τα πάντα στο σύμπαν μας είναι ενέργεια
- Υπάρχει μια ενέργεια που δημιουργεί όλα τα πράγματα.
- Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι τα υποατομικά σωματίδια ενεργούν και ανταποκρίνονται σε ακριβείς αναλογίες με τις σκέψεις ή τις προσδοκίες τους. Αυτό σημαίνει ότι είμαστε βυθισμένοι σε μια «κβαντική σούπα» ενέργειας , στην οποία υπάρχουν τα πάντα εν δυνάμει και περιμένουν τις οδηγίες μας για να ξεκινήσουν δράση.
- Με την εστίαση σε ένα επιθυμητό αποτέλεσμα μετατρέπουμε αυτήν τη συνεχώς μεταβαλλόμενη θάλασσα ενέργειας σε μια «ορατή» πραγματικότητα…
Αυτή λοιπόν είναι μια διαφορετική αντίληψη για την πραγματικότητα , που δείχνει πως γεννάται από την πνευματικότητα.
Γι αυτό ο ανώτερος εαυτός μας μοιάζει με μάγο, που επιδρώντας στην πνευματική διάσταση, δημιουργεί την πραγματικότητα που θέλει.
Έτσι προσδοκώντας το ακατόρθωτο, το απραγματοποίητο, το απίθανο το αδύνατο, διευρύνουμε τα όρια μας και δίνουμε νόημα στη ζωή μας, δηλαδή στην πραγματικότητα μας.
Αυτό διδάσκει από το 1966 η Μέθοδος S I L V A στα σεμινάρια της, δηλαδή να χρησιμοποιεί κάποιος τη φαντασία του και να δημιουργεί μια ξεκάθαρη εικόνα του στόχου που επιθυμεί να πετύχει. Κάτι τέτοιο λειτουργεί σαν προσχέδιο. Δημιουργεί μια φόρμα (μήτρα), η οποία μαγνητίζει και και οδηγεί τη φυσική ενέργεια έτσι, ώστε να ρέει μέσα σ αυτήν και τελικά να υλοποιείται στο φυσικό επίπεδο. Ο Αινστάιν πάντοτε τόνιζε τη σπουδαιότητα της φαντασίας και έλεγε:
«Η φαντασία είναι η προεπισκόπηση των επερχόμενων σημαντικών γεγονότων της ζωής». Και ακόμη:
«Η φαντασία είναι πιο σημαντική από τη γνώση».