Από το 1858 που γεννήθηκε στην Ιθάκη ο θεοσοφιστής Πλάτωνας Δρακούλης, μάνα του σοσιαλισμού στην Ελλάδα, μέχρι τις μέρες μας δεν έχουν αλλάξει πολλά σε τούτα τα νησιά. Ολοφάνερα όταν έγιναν πολιτικές αλλαγές ήταν προς το χειρότερο.
Γενιές ολόκληρες λοιπόν στεκόμαστε ανήμποροι να βοηθήσουμε τον εαυτό μας. Οταν έρχεται κάποια φυσική καταστροφή μας σώζουν σχεδόν πάντα ξένες δυνάμεις. Έχει επαναληφθεί τόσες φορές αυτό που το θεωρούμε εντελώς φυσικό και απαρέγκλιτη υποχρέωση των ξένων δυνάμεων να μας σώζουν όλη την ώρα.
Γιατί όμως αυτή η γενική αδυναμία;
Γιατί οι Κεφαλονίτες και οι Θιακοί διαπρέπουν στην ναυτιλία και το εμπόριο και όταν εγκατασταθούν ξενιτεμένοι σε μία χώρα με πιο ελεύθερη οικονομία από την δική μας προοδεύουν;
Η απάντηση είναι απλή. Μια ελεύθερη οικονομία διέπεται από ένα θεσμικό πλαίσιο, απλό συνήθως, που ελέγχει αποτελεσματικά, ότι όλοι παίζουν σύμφωνα με τους κανόνες του παιχνιδιού.
Είναι βασικό γνώρισμα ολοκληρωτικών καθεστώτων και του σοσιαλισμού να θέλει τα πάντα κρατικά. Κρατικά σουπερμάρκετ κρατικές επικοινωνίες κρατικές μεταφορές και τα λοιπά. Ενώ λοιπόν όλοι γνωρίζουμε την τύχη του κρατισμού, έμμεσα ή άμεσα, με την στάση μας στην καθημερινότητα και με την ψήφο μας τον επιβάλουμε στον εαυτό μας.
Τρελαινόμαστε και πέφτουμε σαν λιμασμένοι σε οτιδήποτε το δωρεάν προσφέρεται από το κράτος. Και όταν λέμε κράτος συμπεριλαμβάνουμε τις περιφέρειες και τους δήμους.
Πόσο δωρεάν όμως είναι όλες αυτές οι γιορτές και τα επιδόματα;
Ένα κράτος για να ξοδέψει ότι ξοδέψει πρέπει πρώτα να το εισπράξει μέσω της φορολογίας ή να το δανειστεί.
Ειδικά το κράτος το δικό μας που παραδοσιακά παράγει μόνο ζημιές.
Φορολογία φυσικά είναι οτιδήποτε εισπράττει το κράτος από τοπικό επίπεδο δήμων, περιφερειών, μέχρι κεντρικά.
Εδώ να μην μας διαφεύγει, ότι προκειμένου να γίνεται πιο εύπεπτη η άμεση αλλά και η έμμεση φορολογία αποκτά διάφορα ονόματα για καμουφλάρισμα.
Τα δάνεια που έχουμε πάρει κατά καιρούς, αλλά και αυτά που συνεχίζουμε να παίρνουμε, έχουν ένα κόστος που συστηματικά αποκρύβεται. Ειδικά από τον μέσο έλληνα ψηφοφόρο.
Και δυστυχώς δεν είναι μόνο οι δωρεάν γιορτές και τα επιδόματα.
Προκειμένου για αποτελεσματικότερη ψηφοθηρία εδώ στα νησιά μας έχουμε δει δημόσιο ΚΤΕΟ στο Ληξούρι, δημοτική παραλία ο Πλατύς γιαλός στο Αργοστόλι, Δημοτικό θέατρο ο Κέφαλος πάλι στο Αργοστόλι, Και ένα άλλο σωρό δημοτικά καταστήματα και ιδρύματα που διέπονται από το καθεστώς μονιμότητας δημοσίων υπαλλήλων και ένα φαύλο θεσμικό πλαίσιο που επιτρέπει, για να μην πω ενθαρρύνει, την πολυνομία και την γραφειοκρατία. Που μέσω διάφορων ατραπών, Όπως για παράδειγμα η μετάθεση ευθυνών, οδηγούν τα πάντα στην ακυβερνησία και τον μαρασμό.
Αγαπητές μου συμπολίτισσες αγαπητοί μου συμπολίτες.
Πως επιτρέψαμε το κρατικό ΚΤΕΟ στο Ληξούρι; Πως επιτρέπουμε να συνεχίζουν να είναι εγκαταλελειμμένες οι εγκαταστάσεις του ακόμη και σήμερα την ίδια στιγμή που χρωστάμε 400 δις;
Πως επιτρέψαμε στον δήμο να αγοράσει από το κράτος την παραλία του Πλατύ Γιαλού; Αγοράστηκε νομίζω από το υπουργείο τουρισμού.
Πως επιτρέψαμε στον Δήμο Αργοστολίου να αγοράσει από την τράπεζα της Ελλάδος το ομώνυμο κτίριο κοντά στην κεντρική πλατεία;
Η κοινωνική πολιτική δεν επέτρεπε απλά να παραχωρηθούν τα παραπάνω;
Έπρεπε το δημόσιο να αγοράζει από το δημόσιο χρησιμοποιώντας δημόσιο χρήμα;
Είναι τέτοια η αποτυχία μας, που το τοπικό εμπορικό επιμελητήριο κυριαρχείται από εσωστρέφεια.
Ενώ θα έπρεπε να είναι ο καλύτερος πρεσβευτής των τοπικών επιχειρήσεων προς τις υγιείς αγορές του πλανήτη, προσπαθεί να επιβάλλει την ύπαρξη του με την οργάνωση πρόχειρων εκδηλώσεων μικροπολιτικής.
Πρέπει να έχουμε δημοτικό θέατρο για να γίνονται εκεί γάμοι, συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου, κομματικές φιέστες συγκαλυμμένες σαν παρουσιάσεις βιβλίων η σεμινάρια;
Όπως μου έγραψε και ένας φίλος, αυτές οι συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου και οι πολιτικές εκδηλώσεις, συναγωνίζονται άνετα θεατρικές παραστάσεις.
Τι θα πάθαινε το δημοτικό θέατρο ο Κέφαλος εάν πλειστηριάζοταν με ρήτρες να παραμείνει θέατρο;
Ο κόσμος θα ψήφιζε με τα χρήματα του αγοράζοντας ένα εισιτήριο για μια παράσταση η μία εκδήλωση εκεί.
Απλά πράγματα.
Και που είναι το πρόβλημα οι συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου να γίνονται στην αίθουσα συνεδριάσεων της περιφέρειας, στην παλιά νομαρχία όπως λέμε;
Είναι απορίας άξιον, ένα από τα μυστήρια της Κεφαλλονιάς θα έλεγα, ότι ενώ δεν είχαμε πολλούς μετανάστες προς την σοβιετική ένωση την Κούβα και το ανατολικό μπλοκ, βλέπουμε το τυράκι και δεν βλέπουμε την φάκα.
Απηυδισμένος από την πολιτική μας πραγματικότητα αποφάσισα να βάλω τον εαυτό μου μπροστά διότι εάν θέλουμε να αλλάξει κάτι πραγματικά θα πρέπει να το κάνουμε εμείς και να μην περιμένουμε από τους άλλους να το κάνουν.
Εάν στις επόμενες εκλογές δεν καταφέρουμε να βάλουμε τον Τζήμερο με την Εθνική Δημιουργία στην βουλή να ανοίξουν τα παράθυρα, θα εγκαταλείψω.
* Υποψήφιος βουλευτής Κεφαλληνίας Ιθάκης
με την Εθνική Δημιουργία Τζήμερος Φαήλος.
