Με τις κινητοποιήσεις των «κίτρινων γιλέκων», ειδικά το βράδυ της Κυριακής στις 2 Δεκεμβρίου στη Γαλλία, οι ευρωπαϊκοί λαοί του βορρά και οι ηγεσίες τους εισέρχονται πλέον, με εκκωφαντικό τρόπο, σε αχαρτογράφητα νερά.
Η αύξηση των φόρων στα καύσιμα λειτούργησε ως θρυαλλίδα για μια άνευ προηγουμένου εξέγερση του γαλλικού λαού, ειδικά των ασθενέστερων στρωμάτων της επαρχίας. Μια εξέγερση αμεσο-δημοκρατική, δίχως ηγεσία και καθοδήγηση από τους συνδικαλιστικούς θεσμούς, τα κόμματα της αριστεράς ή της άκρας γαλλικής δεξιάς, και συνεπώς άκρως επικίνδυνη ως προς την κλιμάκωσή της, έρχεται να ταράξει τα νερά της κατ’ επίφαση κοινωνικής ομαλότητας που επικρατεί στον ευρωπαϊκό βορρά, αν εξαιρέσουμε το μεγάλο σοκ που έχει προκληθεί από το Brexit του Ηνωμένου Βασιλείου.
Η απάντηση στο ερώτημα τι είναι και γιατί εξεγείρονται τα «κίτρινα γιλέκα» ίσως κρύβεται πίσω από την εδραιωμένη πεποίθηση των ευρωπαϊκών ελίτ και των τεχνοκρατών των Βρυξελλών περί μη αμφισβητήσιμων πολιτικών και οικονομικών μοντέλων, και συγκεκριμένα εκείνων που εξυμνούν την αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία και λιτότητα εις βάρος του κοινωνικού κράτους και των εργασιακών δικαιωμάτων.
Είναι γεγονός ότι δεν μπορεί να υπάρξει μια Ευρωπαϊκή Ένωση υπέρ-ανταγωνιστική σε παγκόσμιο επίπεδο, δίχως αυτό να προκαλέσει την αύξηση των κοινωνικών ανισοτήτων και των πληθυσμών που διαβιούν κάτω από το όριο της φτώχειας. Ωστόσο, το διαρκώς διευρυνόμενο χάσμα επικοινωνίας μεταξύ των Ευρωπαίων ψηφοφόρων και των πολιτικών ελίτ μόνο κοινωνική ομαλότητα δεν εξασφαλίζει, ενώ θέτει με ιδιαίτερο τόνο, όπως η εντύπωση που προκαλεί η υψηλή ορατότητα των φωσφοριζέ κίτρινων γιλέκων, το ερώτημα τι ρόλο παίζουν οι μαζικές κοινωνικές κινητοποιήσεις και διεκδικήσεις σε έναν κόσμο όπου οι αποφάσεις παίρνονται κεκλεισμένων των θυρών, αλλά και για πόσο ακόμη καιρό οι ελίτ θα κάνουν πως δεν βλέπουν όσα συμβαίνουν κάτω από τη μύτη τους.
* Απόφοιτος του Τμήματος Οικονομικής και Περιφερειακής Ανάπτυξης Παντείου Πανεπιστημίου
