Πολύμνια Πολάτου Βαγγελάτου«Kαι η ζωή επιμένει να συνεχιζεται», το δεύτερο μυθιστόρημα τριλογίας- μελέτης των δυναμικών και πολύπαθων γυναικών στην εποχή της οικονομικής και αξιακής κρίσης της Πολύμνιας Πολάτου Βαγγελάτου που κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις «Πικραμένος» παρουσιάζεται αυτό το Σάββατο, 22 Ιουλίου, ώρα 9 μ.μ. στο Δημοτικό Θέατρο Αργοστολίου. Κατά την εκδήλωση, η ζωγράφος Πολύμνια θα εκθέσει 8 έργα της από την ευρύτερη συλλογή 20 έργων που θα εκτεθούν στο Παρίσι το 2018, στη γκαλερί Louis Fontanel. Στην εικαστική αποτύπωση φιλοτεχνούνται θέματα που αντλούνται από το περιεχόμενο του βιβλίου.
Η σύγχρονη πραγματικότητα έχει μεταβάλει άρδην την καθημερινότητα και τα κοινωνικά τεκταινόμενα ξεφτίζουν νωχελικά και βασανιστικά τις αξίες μας. Έτσι, η συγγραφική πρόθεση δοκιμάζει και δοκιμάζεται μέσα στη μυθιστορηματική γραφή, παρακολουθώντας τη Μέλπω, τη νεαρή ηρωίδα του μυθιστορήματος «Κάτω από τη σκιά της χρυσόσκονης», που κυκλοφόρησε πέρυσι. Η δραστήρια Μέλπω περιπλανιέται στους σταθμούς της ζωής της, μιας ζωής που επιμένει να συνεχίζεται. Στις εσωτερικές αγωνίες της και στις αλληλεπιδράσεις της με το ισχυρό φύλο και ποικίλες αδύναμες κοινωνικές ομάδες, εντός και εκτός συνόρων, χαρτογραφούνται και αποκαλύπτονται τα δεινά του ανθρώπου της εποχής μας: η γενικευμένη κρίση, η αγωνία της λύτρωσης, η ανυπαρξία της ασφάλειας, η αναζήτηση της θαλπωρής, η ανελέητη μοναξιά, η απώλεια, το ευμετάβολο των πάντων. Στην πάλη για τον επιούσιο, όμως, η Μέλπω αγωνίζεται διπλά. Αντιμάχεται τα πάθη και τα λάθη της, τις αδυναμίες και τις ενοχές από το παρελθόν, τα φετίχ και τις γρήγορες απομυθοποιήσεις της, τα όνειρα για το μέλλον. Η συγγραφέας παροτρύνει τον αναγνώστη να αναζητήσει μαζί με τους ήρωες εάν υπάρχει χώρος κάπου για την ελπίδα, καθώς ο βίος απαντά: «Και η ζωή επιμένει να συνεχίζεται…».
Την εκδήλωση θα πλαισιώσει πρόγραμμα με αξέχαστες μελωδίες (Βέρτντι, Σακελλαρίδη, Λαβράγκα, Αττίκ, Δ. Αποστολάτου, κ.ά) από τη μαέστρο-σοπράνο κ. Χριστίνα Ρόκκου και τον καθηγητή μουσικής-πιανίστα κ. Πέτρο Μπεράτη.
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα-ζωγράφο:
Η Α. Πολάτου-Βαγγελάτου είναι Κεφαλλονίτισσα ζωγράφος, συγγραφέας. Ζει και εργάζεται στο νησί συνεχώς τα τελευταία χρόνια. Έχει ιδρύσει την γκαλερί «Πολύμνια» στο Αργοστόλι και εκεί διδάσκει σχέδιο στους υποψήφιους των Πανελληνίων εξετάσεων στην Αρχιτεκτονική και στις Τεχνικές Σχολές. Εκεί παρουσιάζει και στο κοινό τη ζωγραφική δουλειά της κατά τους θερινούς μήνες. Από την ίδια ομολογείται ότι η μεγαλύτερη ικανοποίηση και ευτυχία στη ζωή της ήλθε με τη γέννηση της εγγονής, της Δανάης.
Στη λογοτεχνία εμφανίστηκε το 2007 με την έκδοση του πρώτου μυθιστορήματός της Μάτια μου γλυκά, φως μου εσύ. Το 2011 άρχισε δημοσιεύει βιβλία της από τις Εκδόσεις «Πικραμένος». Έτσι κυκλοφόρησαν τα μυθιστορήματά της «Μόλις σκότωσα τη σκιά μου» (2011), «Αυτός ο μπόγος είναι γεμάτος με όνειρα» (2012), «Τα ανώνυμα γράμματα έγιναν κατακόκκινα» (2013), «Κάτω από τη σκιά της χρυσόσκονης» (2016).
Η συγγραφέας αποτυπώνει τις σκέψεις της καθημερινά στο χαρτί, όταν η ίδια ή οι ζωγραφικές παραστάσεις της δεν μπορούν να δείξουν τις πληγές των αδυνάτων. Στη ζωγραφική απεικόνιση, η εξήγηση και ο προβληματισμός είναι θέμα κυρίως του θεατή και λιγότερο του δημιουργού.
Η μάθηση, η αγωγή και η πειθαρχία για την επίτευξη των στόχων της, τόσο στη ζωγραφική όσο και στον αθλητισμό (μαραθωνοδρόμος), υπήρξαν αναγκαία. Το τυχαίο, το επίπλαστο και η σύμπτωση δεν υπήρξαν παράγοντες σημαντικοί για την ολοκλήρωση του σκοπού της. Εκείνο που ενστερνίστηκε από τη νεαρή ηλικία ήταν η προσπάθεια με πολλή δουλειά. Εάν η επιτυχία έχει εν μέρει επέλθει, αυτό μέλλει να κριθεί, και κρίνεται από το φιλότεχνο και το αναγνωστικό κοινό.
Κατά την πορεία της στα εικαστικά είχε την τύχη να παρουσιάσει έργα μεγάλων διαστάσεων με τρεις δικές της τεχνικές: [1] την ανάλυση του φωτός και την αντανάκλαση της ακτινοβολίας των μοντέλων (λάδια σε μουσαμά), [2] τις προσωπικές μεικτές τεχνικές με ρευστά ακρυλικά χρώματα και ακουαρέλες, και [3] την ξυλογραφική-κοπτική «χωρίς ουρανό» και «χωρίς φόντο» με ακρυλικά και λάδια.
Οι εκθέσεις της στο εξωτερικό (έντεκα τον αριθμό, σε Ευρώπη και Αμερική) και στην Ελλάδα (είκοσι δύο), πάντα με το όνομα «Πολύμνια», έτυχαν πολλών ευμενών σχολίων και κριτικών από ειδικούς της Τέχνης.
