➙ Του πολύπειρου γέροντα, η συγκινητική προτροπή: ΠΡΕΠΕΙ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗΝ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΟΥΜΕ!
➙ (Tο αφιερώνω με «μέτρο», στις εδώ αγαπητές αναγνώστριες και στους εδώ αγαπητούς αναγνώστες, σε όλες και σε όλους που συμμερίζονται την σοφία της αρχαίας διαπίστωσης: «κοινή γαρ η τύχη και το μέλλον αόρατον!»)
«Υπάρχουν δύσκολες στιγμές,
που θέλω να ξεχνάω,
στην θύμηση τους θλίβομαι,
ειλικρινά πονάω».
Ο γέρος περιέγραφε,
το δράμα του, τον πόνο,
που όμως κι’ αν τον πλήγωσε,
ήταν για λίγο μόνο!
«Σφίγγω τα δόντια …προχωρώ,
ακόμα αναπνέω,
δεν ντρέπομαι, ομολογώ
πολλές φορές πως κλαίω…
Είδα πολλά στα χρόνια μου,
καρδιές τραυματισμένες,
ερείπια στο δρόμο μου,
ζωές διαλυμένες!
Πίστεψα, κάποιες φορές,
το τέλος είχε φθάσει,
δεν θα μπορούσε το κακό,
κάποτε να περάσει!
Κι’ όμως, ακόμα και εγώ,
είδα την ηλιαχτίδα,
έλαμπε, και ζωντάνευε
μέσα μου, την ελπίδα!
Δεν έπεσα! Κρατήθηκα!
Με την ψυχή στο στόμα,
εκ νέου αγωνίστηκα!
ΕΙΧΑ ΖΩΗ ΑΚΟΜΑ!
➙ Προτρέπω όπου κι’ αν βρεθώ:
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΟΥΜΕ,
ΣΕ ΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΗ ΣΤΙΓΜΗ,
ΚΙ’ ΑΝ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΒΡΕΘΟΥΜΕ»!!!
