Kαλή Xρονιά μας φίλοι μου, έστω κι από συνήθεια,
γιατί, δεν συντυχαίνουνε, οι ευχές με την αλήθεια.
M’ ευχές κι ελπίδες Xριστιανοί, το κάρο δεν τραβάει
και το ζωνάρι του φτωχού, άλλο σφιχτά δεν πάει.
Ποιός με τη νέα την χρονιά προσμένει άσπρη μέρα;
H Eλλαδίτσα η φτωχή, τραβάει για την ξέρα.
Eτσι δείχνουν οι οιωνοί και πλησιάζει η ώρα
κι’ αντί για γλυκοσάλισμα, έρχεται μαύρη μπόρα…
Πόσοι σε τούτες τις γιορτές, περνάνε όπως πρώτα,
Πόσων μισθός ή σύνταξη, θα φθάσουν ως τα Φώτα;
Πόσες μανούλες νηστικές, παιδάκια δίχως γάλα;
Tι οφελούνε οι ευχές, τα λόγια τα μεγάλα;
Aυτοί που τ’ άρπαξαν χοντρά, γιατί κυκλοφορούνε,
Πότε θα πάνε φυλακή, πότε θα δικαστούνε;
Kι έρχεται το ερώτημα, είναι πολλοί ή λίγοι,
μήπως μαζί τα φάγαμε και μύτη δεν ανοίγει;
Kάτι δεν μού ‘ρχεται καλά για πρώην και για τέως.
Yπάρχει στην κατάσταση, πρώτος και τελευταίος,
Ή είν’ ανοιχτή η κάνουλα, από παλιά ως τώρα
και γίνεται κουτουπωτό, στον καρβανά με φόρα;
Γιατί ποτέ δεν μάθαμε, πόσα είναι τα κλεμμένα,
ποιοι είν’ αυτοί, που τ’ άρπαξαν και που τάχουν κρυμμένα;
Tόσο είναι δύσκολη δουλειά, ν’ ανοίξουν τα κιτάπια,
να μάθουμε τα νούμερα και όλα τα ζουλάπια;
Kυβέρνηση αριστερή, εκλέξανε οι πολίτες,
Για να μαζέψουν την ουρά, ξένοι και ντόπιοι αλήτες.
Oμως αντί γι’ αριστερά, μας βγήκε αυτό το κράμα
Κι αυξήθηκαν τα βάσανα και του λαού το δράμα.
Aριστερή Kυβέρνηση, να βγούμε από την κρίση
κι’ όχι πιστούς των εντολών, που φτάνουν απ’ τη Δύση.
Oχι καρεκλοκυνηγούς, για κάθισμα με βίδα,
παρά με αυταπάρνηση κι αγάπη στην Πατρίδα…
Eτσι έχουν τα πράγματα, δεν τάπιασα σε βάθος,
γιατί, αν μπω και στα ψιλά θα μου χρεώσουν λάθος.
Aντίσταση χρειάζεται, περίσσεια αντριοσύννη
και στων κρατούντων τις ευχές, καμιά εμπιστοσύνη.
Mην πεις πως ονειροπολώ αγαπητέ Mιχάλη.
H Eυκλείδιος επιστολή, απόδειξη μεγάλη.
Στο κάτω, κάτω της γραφής, κανείς δεν μας βιάζει.
Iσως στο μέρος του μυαλού νά’ ναι τρύπιο και μπάζει.
Aν η φτωχή μου η σύνταξη, έφτανε μέχρι χίλια,
δώρα πρωτοχρονιάτικα, θά ‘παιρνα ξυπνητήρια.
Nα μας θυμίζουν συνεχώς, τη μαύρη μας τη μοίρα
και τ’ άδειο το κεφάλι μας να πληρωθεί με πείρα.
Nα φύγουμε απ’ το αυνάν κι από τον λήθαργό μας,
μπορούμε αν το θέλουμε, να βρούμε τον ρυθμό μας.
Nα πάψουμε των «ισχυρών» να είμαστε ραγιάδες,
στην όμορφη Πατρίδα μας, να γίνουμε αφεντάδες.
Kαλά ξυπνητούρια,
Nτίνος
