Η τηλεόραση… ανακάλυψε το Μουντιάλ το 1954. Όχι στην Ελλάδα που είχε τη γνωστή… χρονοκαθυστέρηση. Το 1966 τις παραμονές του Αγγλικού Μουντιάλ το ΕΙΡ (Εθνικόν Ίδρυμα Ραδιοφωνίας) είχε αρχίσει τις πρώτες πειραματικές του εκπομπές. Ένα από τα στελέχη του σταθμού ήταν κι ο Κώστας Σισμάνης.
Από τους κορυφαίους δημοσιογράφους της εποχής με προϋπηρεσία – και γνωριμίες – στο BBC κατάφερε να εξασφαλίσει, φυσικά δωρεάν, 15 αγώνες σε φιλμ από τους 32 που έγιναν στην Αγγλία.
Ο Γιάννης Διακογιάννης που έγραφε καθημερινά μια σελίδα με διεθνές ρεπορτάζ στην «Αθλητική Ηχώ» και κάλυπτε το ίδιο ρεπορτάζ και στην «Απογευματινή» κρίθηκε κατάλληλος για τις μεταδόσεις.
Τα φιλμ μεταδίδονταν με καθυστέρηση λίγων ημερών. Για πρώτη φορά οι λιγοστοί τηλεθεατές είχαν την ευκαιρία να δουν τους μύθους του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, αυτούς που διάβαζαν με «ξύλινα γράμματα» στις αθλητικές εφημερίδες να παίζουν ποδόσφαιρο.
Ο Γιάννης Διακογιάννης περιέγραφε την ώρα της μετάδοσης τα ματς που είχαν φθάσει λίγο νωρίτερα από την Αγγλία.
Επιτέλους οι «γίγαντες» και οι «ημίθεοι» του ποδοσφαίρου αποκαλύπτονταν στο λιγοστό είναι αλήθεια τηλεοπτικό κοινό. Τότε ακριβώς απέκτησαν ενδιαφέρον και οι βιτρίνες των καταστημάτων ηλεκτρικών ειδών. Η τηλεόραση έπαυε να είναι ένα… έπιπλο προς πώληση. Γινόταν… αντικείμενο του πόθου. Οι πρώτες ουρές έξω από τα καταστήματα έδειχναν ότι το νέο μέσο έβαζε γκολ από τα… αποδυτήρια!
Κάθε μέρα λοιπόν στις 7:30 το απόγευμα από τις 22 Ιουλίου μέχρι τις 12 Αυγούστου, καθημερινά, εκτός Κυριακής η ελληνική τηλεόραση… πήγαινε Μουντιάλ!
Ας δούμε όμως για ιστορικούς πλέον λόγους ποια ήτα τα 15 ματς που μεταδόθηκαν. Αν κι ο αρχικός σχεδιασμός αφορούσε 16 αγώνες. Φαίνεται ότι μία μπομπίνα έχασε το δρόμο, η μάλλον το αεροπλάνο!
Η πρεμιέρα έγινε την Τετάρτη 27 Ιουλίου με τον αγώνα Πορτογαλία – Ουγγαρία (3-1) που είχε γίνει στις 13. Ακολούθησαν
Αργεντινή – Ισπανία (2-1) στις 28 Ιουλίου (Πέμπτη). Το ματς είχε γίνει στις 13/7
Πορτογαλία – Βραζιλία (3-1) στις 29 Ιουλίου (Παρασκευή). Το ματς είχε γίνει στις 19/7
Δ. Γερμανία – Ισπανία (2-1) στις 30 Ιουλίου (Σάββατο). Το ματς είχε γίνει στις 20/7
ΕΣΣΔ – Ιταλία (1-0) την 1η Αυγούστου (Δευτέρα). Το ματς είχε γίνει στις 16/7
Μεξικό – Ουρουγουάη (0-0) στις 2 Αυγούστου (Τρίτη). Το ματς είχε γίνει στις 19/7
Ουγγαρία – Βραζιλία (3-1) στις 3 Αυγούστου (Τετάρτη). Το ματς είχε γίνει στις 15/7
Σειρά στη συνέχεια πήραν οι τέσσερις προημιτελικοί. Έγιναν την ίδια μέρα. Στις 23 Ιουλίου. Μεταδόθηκαν όλοι.
Αγγλία – Αργεντινή (1-0) στις 4 Αυγούστου (Πέμπτη).
Πορτογαλία – Β. Κορέα (5-3) στις 5 Αυγούστου (Παρασκευή)
Δ. Γερμανία – Ουρουγουάη (4-0) στις 6 Αυγούστου (Σάββατο)
ΕΣΣΔ – Ουγγαρία (2-1) στις 8 Αυγούστου (Δευτέρα)
Και οι δύο ημιτελικοί που έγιναν στις 25 και 26 Ιουλίου μεταδόθηκαν τηλεοπτικά
Δ. Γερμανία – ΕΣΣΔ (2-1) στις 10 Αυγούστου (Τετάρτη)
Αγγλία – Πορτογαλία (2-1) στις 9 Αυγούστου (Τρίτη)
Ο μικρός τελικός Πορτογαλία – ΕΣΣΔ (2-1) έγινε στις 28 Ιουλίου και μεταδόθηκε στις 11 Αυγούστου (Πέμπτη), ενώ
Ο τελικός Αγγλίας – Δ. Γερμανίας (4-2) έγινε στις 30 Ιουλίου και μεταδόθηκε στις 12 Αυγούστου (Παρασκευή).
Όπως θυμούνται όσοι έζησαν τις στιγμές εκείνες στα καταστήματα που πουλούσαν τηλεοράσεις γινόταν το αδιαχώρητο. Το ποδόσφαιρο ήταν η καλύτερη γνωριμία για το νέο μέσο. Και με τις μεταδόσεις αυτές οι υπεύθυνοι των δύο καναλιών κατάλαβαν τη δύναμη που έχει μια αθλητική μετάδοση στο νέο μέσο…
(mysporos.wordpress.net)