Σκοπός της οποιασδήποτε ανθρώπινης δραστηριότητας είναι η απόκτηση, είτε άμεσα είτε έμμεσα, μιας αμοιβής (κέρδους), η οποία είτε μπορεί να μετατραπεί σε υλικούς – χρηματικούς όρους (το να μαγειρέψει ένα φαγητό για να χορτάσει κάποιος την πείνα του ή το να ανοίξει και να λειτουργήσει μια επιχείρηση ή να βρει μια δουλειά για να βγάλει χρήματα και να ζήσει την οικογένεια του) είτε σε ψυχικούς – ικανοποίησης (Το να δούμε μια ταινία στο σινεμά για να διασκεδάσουμε ή το να καταφέρουμε να πείσουμε κάποιον/α για την ορθότητα των πολιτικών μας θέσεων, για να νοιώσουμε ηθικά υπερήφανοι για αυτές).Εκεί ωστόσο που βρίσκουν μεγαλύτερη ανταπόκριση τα ανωτέρω είναι στον κόσμο των επενδύσεων και των διεθνών αγορών κεφαλαίων.
Η αγορές αυτές είναι υπεύθυνες για την μεταφορά κεφαλαίων από τους ιδιώτες επενδυτές /αποταμιευτές στις επιχειρήσεις/κράτη με σκοπό, οι επιχειρήσεις /κράτη να εξυπηρετήσουν τις κεφαλαιακές – χρηματικές τους ανάγκες, ενώ οι επενδυτές να λάβουν μια ανταμοιβή για το ρίσκο/ κίνδυνο απώλειας έθεσαν τους ‘’κόπους’’ τους.
Το παραπάνω οπότε δημιουργεί και την ακόλουθη λογική σχέση: σε όσο μεγαλύτερο κίνδυνο θέτει κάποιος τα λεφτά του, τόσο μεγαλύτερη ανταμοιβή προσδοκά να έχει, από την στιγμή που θα ήταν παράλογο το να δεχθεί μια μεγάλη πιθανότητα του να χάσει όλα τα λεφτά του, για να έχει μια μηδενικό ή μικρό κέρδος.
Και βέβαια, όλα τα παραπάνω ισχύουν για όλο το φάσμα των αγορών: Για την μικρότερη εταιρεία που εισάγει τις μετοχές της στην κατηγορία της μικρής κεφαλαιοποίησης, μέχρι και για τα πλέον ισχυρά κράτη που εκδίδουν ομόλογα στην αγορά, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τις χρηματικές ανάγκες τους.
Η χώρα μας λοιπόν, δεν έχει πρόσβαση στην ρευστότητα των αγορών αυτή την στιγμή, καθότι, όντας σπάταλη και διεφθαρμένη από τον αλόγιστο κρατισμό και την πελατειακή πολιτική, το 2010 μπήκε στην επιτροπεία και τα μνημόνια, τα οποία και τα βιώνουμε μέχρι και σήμερα.
Και για ποιον λόγο ‘’βγήκε’’ η χώρα μας από τις αγορές ομολόγων; μα γιατί στα μάτια του επενδυτή, η χώρα μας δεν διαφέρει και πολύ από της τριτοκοσμικές χώρες (ίσως το μόνο που μας ξεχωρίζει από αυτές είναι η ύπαρξη των κοινωνικών δομών) όσον αφορά τον τρόπο λειτουργίας του κράτους μας κτλ, πράγμα το οποίο θα οδηγούσε της αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων σε δυσθεώρητα επίπεδα, από την στιγμή που οι επενδυτές θα τα αντιλαμβάνονταν ως επικίνδυνα για τις αποταμιεύσεις τους.
Και αυτός είναι ένας από τους λόγους που είμαστε προσκολλημένοι στον φτηνό δανεισμό των θεσμών, των, κατά την ελληνική νοοτροπία, τοκογλύφων, οι οποίοι μας δανείζουν με το τοκογλυφικό 0.40% !!! ένα ποσοστό που πολλές φορές είναι μικρότερο από εκείνο που δανείζονται τα κράτη εκείνα που μας δανείζουν (βλ. Σλοβακία)
Ας δούμε λοιπόν, το παρακάτω παράδειγμά για του τι θα μας κόστιζε, το να δανειστούμε από τις αγορές ομολόγων;
Εάν σε κάποια φανταστική περίπτωση, γυρίσουμε αυτή την στιγμή στις αγορές και υποθέσουμε πως είμαστε υπέρμετρα τυχεροί σαν χώρα και δανειστούμε με το τρέχων επιτόκιο του 6.07%. Από την στιγμή που θα έχουμε πλέον πρόσβαση στις διεθνής αγορές, η όποια άλλη χρηματοδότηση από τους εταίρους μας λογικό θα είναι να σταματήσει, από την στιγμή που μπορούμε να ‘’βρούμε’’ μόνη μας κεφάλαια για να καλύψουμε τις ανάγκες μας. Οπότε πάλι αισιόδοξα, υποθέτουμε πως σε πρώτο χρόνο θα χρειαστούμε μόνο 100 δις €, μέσω έκδοσης 10 ετών ομολόγων. Η ετήσια απόδοση του 10ετους ελληνικού ομολόγου, την στιγμή που γράφετε το κείμενο αυτό, είναι στο 6.07%, πράγμα που σημαίνει πώς θα πρέπει, κάθε χρόνο επί 10 χρόνια, να δίνουμε στον κάτοχο του ομολόγου αυτού, μια απόδοση στα χρήματα που θα τοποθετήσει, ίση με 6,07% και στο τέλος της δεκαετίας, να του επιστρέψουμε την απόδοση αυτή, συν το αρχικό του κεφάλαιο.
Άρα, σε περίπτωση που δανειστούμε 100 δις € από της έχουμε τον παρακάτω υπολογισμό: 100 δις € επί ( 10 χρόνια αποπληρωμών επί το ονομαστικό επιτόκιο 6,07% που καταβάλετε στον επενδυτή μια φορά το χρόνο το οποίο μας δίνει αποτέλεσμα 60.7%) Οπότε,
60.7 δις € συνολικές πληρωμές απόδοσης + Αρχικό κεφάλαιο ομολόγου 100 δις €
Άρα, το συνολικό κόστος δανεισμού 100 δις € από τις αγορές είναι 160.7 Δις €.
Μα λένε οι κυβερνόντες μας: εάν μπορέσουμε να βγούμε τώρα στις αγορές, θα μπορούμε να έχουμε πρόσβαση στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και στο ‘’φτηνό χρήμα’’
Να το δούμε σε νούμερα πόσο ‘’φτηνό’’ θα είναι αυτό το χρήμα ;
Το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, αφορά την αγορά ομολόγων των χωρών της Ευρωζώνης από
συνεχεια στη σελ. 14
της ‘’διεθνής αγορές’’, από την ΕΚΤ, με βάση τη συμμετοχή κάθε κράτους μέλους στο κεφάλαιο της ΕΚΤ, η οποία εξαρτάται ουσιαστικά από το μέγεθος κάθε οικονομίας , όπου η χώρα μας συμμετέχει με ποσοστό μόλις 2.03% περίπου!
Μέχρι στιγμής υπολογίζεται πως το QE θα διαρκέσει μέχρι τον Δεκέμβριο του 2017 (Υπάρχει ένα περιθώριο παράτασης) , οπότε και σε ένα υποθετικό σενάριο που μπαίνει η χώρα μας σήμερα , μόνο για 8 μήνες θα έχουμε την χρηματοδότηση αυτή. Επιπλέον, το σύνολο τον χρημάτων που διαθέτει σε αυτό η ΕΚΤ είναι 60 δις € το μήνα (από τον Μάρτιο του 2017), συνολικά για όλη την ευρωζώνη, οπότε και υποθέτουμε πάλι αισιόδοξα πως η χώρα μας θα λάβει το 2.03% αυτής, οπότε :
60 δις € επί 2.03% ίσον 1.21 Δις €, οπότε και για 8 Μήνες, η χώρα μας θα λάβει από την ποσοτική χαλάρωση , με βάση αυτό το υποθετικό σενάριο μόλις 9,68 Δις €
Όποτε εάν το δούμε συνολικά αριθμητικά: 9,68 Δις € από την ποσοτική χαλάρωση της Ε.Κ.Τ, Μείον (-) τα 160.7 δις € από το κόστος δανεισμού των αγορών, προκύπτει ότι η χώρα μας θα ζημιωθεί κατά 151,02 δις ευρώ !
Και εδώ είναι που μπαίνει ένα από τα πλέον γνωστά ερωτήματα : Μήπως θα πάμε να αγοράσουμε έναν στόλο Boeing 747, απλά και μόνο για να έχουμε δωρεάν φιστίκια στο ταξίδι;
