Ο Αλέκος Καλαφάτης συμμαθητής μου στο Γυμνάσιο-Λύκειο Αρρένων Αργοστολίου 1964-1969), έχει εκδόσει το βιβλίο του με τίτλο «ΒΗΜΑΤΑ 1974-2004».
Με γλαφυρό λόγο παρουσιάζει τα προσωπικά του βήματα, από το Δημοτικό μέχρι το 2004. Ο Καλαφάτης διετέλεσε δύο τετραετίες δήμαρχος Αργοστολίου, Βουλευτής 1996-2004 και υφυπουργός Ανάπτυξης στις Κυβερνήσεις Κώστα Σημίτη. Στις σελίδες 40 και 41, αποτυπώνει με εξαιρετική ματιά τις εντυπώσεις του όταν τον Σεπτέμβριο του 1964 έφθασαν στο Αργοστόλι τα πρώτα «σκούροντυμένα παιδιά» στο οικοτροφείο Γυμνασιοπαίδων “Ο Βασιλεύς Παύλος”. Τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά ήταν από Φλώρινα-Καστοριά-Έδεσσα.
Αντιγράφω (χωρίς την άδεια του φίλου Αλέκου): «Το Σεπτέμβριο του 1964 έφτασαν τα πρώτα σκουροντυμένα παιδιά. Απορημένα με τα μάτια ορθάνοιχτα, καλά καλά δεν καταλάβαιναν τί τους συνέβαινε. Ντροπαλά, δισταχτικά, πάτησαν τα πρώτα τους βήματα στο προαύλιο Αρρένων. Το θεάρεστο ελληνοχριστιανικό καθήκον είχε αναλάβει την αντίστοιχον ιεράν “διαπαιδαγώγησιν”. Τα παιδιά του οικοτροφείου, συναγμένα από την Βόρεια Ελλάδα, υπό τη φροντίδα της Βασιλικής Πρόνοιας, στο Αργοστόλι θα έψαχναν να βρουν τον εαυτό τους. Κατά δεκάδες στην αρχή, κατά εκατοντάδες αργότερα, απλώνονταν κατά μήκος του δρόμου, το ένα πίσω από το άλλο, ομοιόμορφα ντυμένα, με θλιμμένα σκούρα ρούχα. Ανέβαιναν και κατέβαιναν το Φαραώ, πάντα βιαστικά να προλάβουν. Εκρυβαν σπουδαία καρδιά μέσα τους, περήφανα, ευγενικά, επιμελή. Ο χρόνος μας έφερε κοντά, γίναμε ένα. Τα αποκαλούσαμε με τα ονόματά τους. Ο χαρακτηρισμός «Τα παιδιά του οικοτροφείου» είχε αποβληθεί δια παντός. Τα πήγαν περίφημα παντού, στα μαθή-ματα, στον αθλητισμό. Εμπλούτισαν τις ομάδες μας με πάθος και ταλέντο. Βοήθησαν τον τοπικό Ολυμπιακό να ξαναγίνει μεγάλος. Οι κεφαλονίτες ήμασταν καλύτεροι στην κολύμβηση, στο μπάσκετ, στο βόλεϋ. Μας άφηναν πίσω στο ποδόσφαιρο και στον στίβο. Ηταν όμως άπιαστοι στην ενόργανη γυμναστική και στους παραδοσιακούς χορούς. Ανάλαφροι και αέρινοι έδιναν χάρη, λεβεντιά και ομορφιά στις εθνικές μας επετείους. Αγάπησαν το Αργοστόλι, τους αγαπήσαμε και εμείς, κρατήσαμε επαφές, άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο. Τους ανταμώσαμε τα κατοπινά χρόνια, με οικογένειες, καριέρες. Τους θυμόμαστε όπως τους ζήσαμε τότε. Όταν τους συναντάμε δεν μπορούμε να μην ριγήσουμε σύγκορμοι. Όχι μόνο γιατί μας θυμίζουν τα πιο ευαίσθητα χρόνια μας, όχι μόνο γιατί πέτυχαν στη ζωή τους, ούτε γιατί αγαπούν και σέβονται το νησί μας, όσο για το ότι απέδειξαν, άλλη μιά φορά πως δεν μετράει η “φόρμα” αλλά η θέληση και η ψυχή.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΔΗΣ
ΥΓ. Το βιβλίο παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον διότι στα πολιτικά ΒΗΜΑΤΑ του συγγραφέα είναι τα ΒΗΜΑΤΑ του ΠΑΣΟΚ αυτής της περιόδου.
