ΕΙΝΑΙ στιγμές που τα λόγια δεν έχουν νόημα και ο πόνος επικρατεί.
Παρόλα αυτά νιώθω την ανάγκη, ως άνθρωπος που η ζωή μου συνδέθηκε μαζί σου με δεσμούς ιερούς, να σε συνοδεύσω με λόγια αληθινά, με λόγια που βγαίνουν από μέσα μου, από αυτά που μας πρόσφερες απλόχερα.
Νιώθω ευλογημένος που η κόρη μου αξιώθηκε έναν παππού, που το όνομά του μόνο, τιμή και υπερηφάνεια φέρει.
Είχες διατελέσει ενεργό μέλος στην Επαγγελματική Σχολή Ληξουρίου, στη Δαμωδό Βιβλιοθήκη, στο Γηροκομείο και όπου αλλού σε χρειαζόταν η τοπική μας Κοινωνία.
Νιώθω τυχερός που η γυναίκα μου γαλουχήθηκε με αρχές και αξίες ζωής, που εσύ της έμαθες.
Στη μακρινή ρου διαδρομή έκανες μόνο το καλό και όλο το Ληξούρι θα σε θυμάται.
Ησουν αγαπητός, γενναιόδωρος, μεγαλόκαρδος, φιλότιμος: Ανθρωπος μιας εποχής που υπήρχε μόνο αρχοντιά και αξιοπρέπεια.
Σ’ ευχαριστούμε για όλα,
Ο Γαμπρός σου
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΟΝΑΔΗΣ
