ΠΟΛΛΑ από αυτά που είναι «προικισμένος» ο άνθρωπος δεν τα εκτιμά ιδιαίτερα και αυτό ίσως γιατί στο ίδιο το σχολείο δεν του τάμαθαν.
Αναφέρομαι όπως συνήθως στον εγκέφαλο, αυτό το όργανο των 1200 γρ. που δείχνει να λειτουργεί σαν ένα βιοκομπιούτερ, αλλά που είναι πολύ περισσότερο.
Δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι είναι ένας συμπαντικός δέκτης και πομπός, που εκπέμπει τις σκέψεις μας μέσα σε αυτό το τεράστιο σύμπαν που κατά πρόσφατους υπολογισμούς θεωρούν ότι οι διαστάσεις του ξεπερνούν τα 46 δισ έτη φωτός απόσταση.
Το ότι ελέγχει τις λειτουργίες του σώματος κατά 95 % δείχνει την κυριαρχία του. Για να διαβάσει ο εγκέφαλος σου αυτή τη σελίδα και να διαχωρίσει τις λέξεις και τα γράμματα, χρειάζεται να γίνουν εξαιρετικά ακριβείς λειτουργίες στον οπτικό φλοιό του.
Αυτά τα «σημαδάκια» από μελάνι πάνω στο άσπρο χαρτί της σελίδας, χρειάζεται να καταγραφούν σαν πληροφορίες που παρουσιάζονται στη γλώσσα που ήδη τον έχεις εκπαιδεύσει να ξεχωρίζει και να κατανοεί και καθώς τα μάτια σου περνούν από τη μια λέξη στην άλλη, το νόημα κάθε λέξης συνδέεται με εκείνο της επόμενης και μετά εξαφανίζεται από τα μάτια σου, όχι όμως και από το Νου σου.
Αυτό από μόνο του είναι θαυμαστό, αλλά το μυστήριο είναι τα μόρια κάθε εγκεφαλικού κυττάρου είναι καλά «κρυμμένα» σε σταθερές προκαθορισμένες δράσεις και αντιδράσεις.
Είναι όπως όταν φέρεις σε επαφή σίδηρο με ελεύθερα άτομα οξυγόνου, τότε θα σχηματιστεί οπωσδήποτε οξείδιο του σιδήρου δηλαδή σκουριά.
Στον εγκέφαλο όμως μπορείς να έχεις χιλιάδες νέες εμπειρίες κάθε στιγμή ανακατεμένες με ξεχωριστούς τρόπους που κάνουν το σήμερα διαφορετικό από το χθες ή το αύριο.
Ενώ στον σίδηρο όταν έρχεται σε επαφή με το οξυγόνο, το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο (σκουριά), με τον εγκέφαλο διαφέρει.
Τετρακόσια δισεκατομμύρια ερεθίσματα αυτού του τύπου (bytes) έρχονται σε επαφή μέσω των αισθήσεων που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν πληροφοριοδότες του εγκεφάλου το δευτερόλεπτο, αλλά δεν τα αναγνωρίζει και δεν αντιδρά. Αυτά που αναγνωρίζει είναι. ..μόλις 2000. (Harvard)
Υπάρχει μια τεράστια πραγματικότητα γύρω μας που παρόλο που την …αγγίζουμε την αγνοούμε ή περιμένει να την δημιουργήσουμε μέσω της φαντασίας μας.
Εδώ ο Νους μας μας βοηθά με τους συνειρμούς, τη μνήμη, την σύγκριση, την προβολή να δείχνει ότι είναι σε θέση να κατανοεί καταρχήν το χάος και το εν δυνάμει και να το επηρεάζει.
Μέχρι οι επιστήμονες να δώσουν πειστικές εξηγήσεις στους απλούς ανθρώπους για την Δημιουργία του σύμπαντος, θα δεχόμαστε την εξήγηση της Θεικής παρέμβασης σαν συμμετοχή ανώτερης ευφυίας στην πραγματικότητα που βιώνουμε και θα απολαμβάνουμε την κληρονομιά μας αυτή κάνοντας αυτόν τον κόσμο έναν καλύτερο κόσμο για να ζούμε..
