Εικοσιοκτώ κεφάλαια απαιτήθηκαν για τη διαδρομή εξέλιξης του μύθου και σύνθεσης του νέου, πρόσφατου, μυθιστορήματος του κεφαλονίτη φιλολόγου Θεοδόση Θ. Μοσχοπούλου. Εικοσιοκτώ κεφάλαια καλογραμμένα για το πρωτότυπο -ιστορικό το ονομάζει ο ίδιος- μυθιστόρημα με τον τίτλο “Το τυφλό ηλιοτρόπιο”, που ανήκει στις καλές εκδόσεις “Ωκεανός” (σελ. 277), με το οποίο ο συγγραφέας, με συνθετική ευελιξία, κατορθώνει να μεταφέρει τον αναγνώστη εικοσιτρείς αιώνες πίσω, στο βάθος των αρχαίων χρόνων, και να μετακινήσει γεγονότα του 307 π.Χ. στην εποχή μας. Επιτυχής ο μακρόχρονος διασκελισμός, παρά τις τόσες δυσκολίες που προκύπτουν από διασκελισμούς αυτού του είδους με χαρακτηρισμό της μεγάλης απόστασης του χρόνου. Πολιτικά γεγονότα και πράξεις ανθρώπινες της αρχαίας ελληνικής περιόδου προβάλλονται σε όλο το πλάτος του έργου με τη γλωσσική-λεκτική επένδυση της εποχής μας. Λέξεις και φράσεις, συμπεριφορές -κυρίως κατά τα διαλογικά σημεία του έργου- και νοοτροπίες του καιρού μας, παρά το γεγονός ότι ενίοτε “ξαφνιάζουν”, προσφέρουν την ένταση που απαιτείται για μια λογική, απαιτούμενη από τον λόγο, εγρήγορση, στοιχείο που οπωσδήποτε συνάδει με το εν λόγω είδος της λογοτεχνίας.
Γνωστές προσωπικότητες, μεγάλης ή και μικρότερης ιστορικής εμβέλειας του 4ου και του 3ου π.Χ. αιώνων έρχονται στη σκηνή του έργου κι από κοντά οι γνωστές Εταίρες των Αθηνών. Ο Δημήτριος ο Πολιορκητής (πέθανε στη 
Συρία το 282 π.Χ.), ο Αντίγονος ο Γονατάς, γιος του Δημητρίου, βασιλιάς της Μακεδονίας το 283 π.Χ., που σε κάποια στιγμή κατά τη ροή του χρόνου πολέμησε και νίκησε τους Αθηναίους κι έγινε Τύραννος της Αθήνας, όπως ήταν ο πατέρας του Δημήτριος, ο γνωστός φιλόσοφος και δάσκαλος Επίκουρος, ο διαπρεπής γιατρός Φανίας από την πόλη Πέλλα, η Στρατονίκη, κόρη του Δημητρίου του Πολιορκητή, η Φηνώ και η Μάρση, όλα πρόσωπα πραγματικά του αρχαίου ελληνικού κόσμου, παρουσιάζονται με την τέχνη του μύθου μπροστά στον αναγνώστη, ομιλούν τη γλώσσα του, συμπεριφέρονται πλησίστια στη δική του συμπεριφορά, με τις τόσες αδυναμίες, αλλά και τις δυνατότητες τις δικές του και για τους λόγους ακριβώς αυτούς τον συγκινούν και τον προσδένουν στη διήγηση. Ετσι ο αναγνώστης του πρωτότυπου αυτού μυθιστορήματος του Θεοδόση Θ. Μοσχοπούλου, χωρίς καν να το αντιληφθεί καθίσταται γνώστης της αρχαίας μας ιστορίας, διδάσκεται τα γεγονότα και τις πράξεις της ελληνικής αρχαιότητας, παράλληλα με την απόλαυση του μύθου.
Ο Θεοδόσης Θ. Μοσχόπουλος με τον επιτυχή διασκελισμό του, τον διασκελισμό εικοσιτριών αιώνων, μεταβάλλεται σε δάσκαλο της Ιστορίας μας, μια ενδιαφέρουσας περιόδου, και συγχρόνως γίνεται πάροχος της χαράς της Τέχνης της περιβεβλημένης και προσφερομένης με όλα τα στοιχεία του μυθιστορήματος.
* τ. Καθηγητής του Πανεπιστημίου Πατρών
