➙O ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΖΩΟΝ: Ο Άνθρωπος, ενίοτε ή… τακτικότατα, «δαγκώνει» το χέρι που του προσφέρει. Ο σκύλος, το τετράποδον, ποτέ! Ακόμα και αν τον κακομεταχειρισθεί, ή ουδέν πλέον του προσφέρει ο Άνθρωπός του!
➙ΔΟΚΙΜΑΣΕΤΕ, πειραματισθείτε ως προς τα πιο πάνω, με κάποιον στον οποίον «μια ζωή», πολλά προσφέρατε! Διακόψετε την προσφορά σας επ’ ολίγον, και θα… διαπιστώσετε την τεράστια διαφορά, από το τετράποδον!
➙Στους πιστότερους φίλους μας, αφιερωμένο:
Δόξες και αξιώματα
δεν έχει στην ζωήν του,
το ζώον μοναχά ζητά,
να τρέφει το κορμί του!
Του κόσμου όλα τ’αγαθά,
σωρός να’ ναι μπροστά του,
ελάχιστα χρειάζεται
και θέλει για δικά του!
Αντίθετα, ο άνθρωπος
«χόρτασα» δεν αρθρώνει,
και για του άλλου τ’αγαθά,
μάχεται και σκοτώνει!
Νομίζει πως γεννήθηκε
πολλά για ν’αποκτήσει,
κι’ ότι αυτός …ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΟΣ,
δέκα …ζωές θα ζήσει!
Βλέπει πως «φεύγει» η ζωή,
σαν …χέλι πως γλιστράει,
δεν ησυχάζει, ξαγρυπνά,
τις …λίρες του μετράει!
Του λένε οι θεράποντες
για μήνες πως του μένουν,
κι’ αυτός μετράει
τα …κουκιά,
π’ ακόμα δεν του
…βγαίνουν!
Η τελευταία του στιγμή
ξέρει πως καταφθάνει,
μα ό,τι βλέπει προσπαθεί,
δικό του να το κάνει!
Αχόρταγος γεννήθηκε,
αχόρταγος πεθαίνει,
για της ζωής το μάταιον
δεν θέλει να μαθαίνει!
Το ζώον μας χρειάζεται,
αγάπη, λίγο χώρο,
γι’ αυτά και θυσιάζεται,
χωρίς να θέτει όρο!
Με πίστη κι’ αφοσίωση,
σ’ αυτόν που του προσφέρει,
μόνο χαρά και συντροφιά
εν τέλει θα του φέρει!!!
