Όλες  οι σταγόνες γεμίζουν το ποτήρι, απλά η τελευταία το ξεχειλίζει

Μου λέει ο εαυτός μου : Σκέφτηκες μήπως τα λες και τα ακούς μόνος σου ; Αφού αυτά που λες σου φαίνονται καλά , που είναι οι άλλοι και δεν παίρνουν θέση ;
— Φοβούνται μην εκτεθούν ,
— Όταν δεν παίρνουν θέση εκτίθενται περισσότερο , απλά νομίζουν ότι δεν φαίνονται.
— Εκτιμώ αυτούς που δηλώνουν τη γνώμη τους , με βοηθάει να τεστάρω τη δική μου.
Δεν αισθάνομαι αλάνθαστος , ξέρω πως για το κάθε τι , υπάρχουν πολλές απόψεις , αλήθειες, πραγματικότητες, οπτικές και ο καθένας βλέπει τα πράγματα από τη δική του.
 Δυσκολεύονται οι άνθρωποι να απομονώσουν το επί μέρους (το δικό τους) από το συνολικό (όλων).Μερικές φορές νομίζεις πως δεν είναι στην ίδια μεριά.
Εξαρτάται σε πιο σκαλοπάτι συνειδητότητας είναι. Γιαυτό έπαψα να δίνω πολύ σημασία  στους ”πολλούς”. Ψάχνω τους ”λίγους” που όμως μιλάνε στην καρδιά μου και λιγότερο στη λογική μου.
Η λογική μου δεν επαληθεύτηκε 9 στις 10  φορές και ας ήμουν βέβαιος. Το ένστικτο μου απεδείχθη σωστότερο , γιαυτό τα παρακάτω μπορεί  να τα βρείτε ακόμη και χρήσιμα.
Αναρωτήθηκα πολλές φορές γιατί χρειάζεται τόση πολυφωνία , ποικιλία , πολυχρωμία, προυραλισμός, διαφορετικότητα.
Μικρός είχα θυμώσει με τους ανθρώπους που είχαν καταδικάσει τον Σωκράτη, σταυρώσει τον Χριστό , δολοφονήσει τον Καποδίστρια .
Πως γίνεται στο όνομα της αγάπης να κάνουμε εγκλήματα.;
Γιατί είναι προτιμότερο να καταστρέφουμε δισεκατομμύρια τόνους τρόφιμα και την ίδια στιγμή 1,5 δις παιδιά και άνθρωποι να λιμοκτονούν και να πεθαίνουν;
Πως μπορούμε να χαρακτηρίζουμε ”κανονικότητα” και να αναπολούμε την επιστροφή της , όταν αυτή μας δημιούργησε το πρόβλημα που ζούμε τώρα.;
Όταν ένα μονοπάτι μας οδηγεί σε γκρεμό , υγιής σκέψη είναι , να το εγκαταλείψουμε και να ακολουθήσουμε άλλο.
Ο Αινστάιν είπε κάτι που με προβλημάτισε πολύ καιρό μέχρι να το καταλάβω .
” Πολλά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σε αυτό το επίπεδο , θα χρειαστεί για να τα λύσουμε να τα δούμε από άλλο επίπεδο”
Το είπα με δικά μου λόγια , όπως το κατάλαβα , αλλά μου φαίνεται ότι αυτό εννοούσε.Είναι σημαντικό να δούμε ΤΙ θέλουμε και όχι τι δεν θέλουμε
Υ Γ Ε Ι Α
Εκπαιδεύουμε επιστήμονες , ερευνητές , γιατρούς νοσηλευτές στην αρρώστια , που είναι η εκτροπή του νόμου της υγεία και πολλές φορές , όλοι αυτοί ”καταδικάζουν” ισόβια να ζει κάποιος με την αρρώστια του και τη θεραπεία της.
Θεωρώντας τη γνώση ιδιοκτησία τους χαρακτηρίζουν ”γραφικούς” ή τσαρλατάνους όσους δεν συμφωνούν μαζί τους και ακολουθούν διαφορετική πορεία.
Ακόμη και μεταξύ τους όμως διαφωνούν (εμβολιασμένοι – ανεμβολίαστοι) και ο απλός άνθρωπος είναι σε σύγχιση.
Π Ε Ρ Ι Β Α Λ Λ Ο Ν
Θεωρήσαμε τον πλανήτη και το περιβάλλον ιδιοκτησία μας , λες και είναι κάτι που το κάνουμε ότι θέλουμε.
Η ανεξέλεγκτη διαρκής εκμετάλευση χωρίς όρους μας έφερε εδώ.
Πριν είναι αργά να αλλάξουμε αμέσως και αυτό να αρχίσει στα σχολεία , στα κράτη  και τις σχέσεις τους.
Ο Ι Κ Ο Ν Ο Μ Ι Α
Από μικρός ακούω για επενδύσεις . Στο πανεπιστήμιο μου εξήγησαν γιατί είναι μονόδρομος οι επενδύσεις και τώρα σκέφτομαι τις α π ε γ δ ύ σ ε ι ς.
Υπάρχει μια μερίδα κόσμου που θεωρεί τον άνθρωπο τόσο ενάντιο στον πλανήτη , όσο ένας καρκινικός όγκος σε ένα σώμα.
Αν κοιτάξεις μια αεροφωτογραφία μιας μεγαλούπολης , θα σκεφτείς ότι αυτός ο όγκος μπετού και σίδερου μοιάζει πολύ με τον καρκίνο.
Όπως τα καρκινικά κύτταρα τρώνε τα υγιή δίπλα τους , το ίδιο οι ουρανοξύστες και τα κτίρια κάνουν στο περιβάλλον Το καταβροχθίζουν σιγά σιγά.
Δεν νομίζω να υπάρχει λέξη απέγδυση (δεν την βρήκα στο λεξικό) αλλά είναι καιρός να την βάλουμε σε εφαρμογή . Να αρχίσουμε να γκρεμίζουμε για να αποκαταστήσουμε το περιβάλλον.
Σ Χ Ε Σ Ε Ι Σ
Γέμισαν τη ζωή μας με φόβους . Τους είπαν προστασία, υπακοή, ευπρέπεια , αρχές, κανόνες, νόμους μνημόνια κ,α, 
Μας έκαναν καχύποπτους , ατομιστές , εξαρτώμενους , ανταγωνιστικούς. Μας έμαθαν το οφθαλμός εναντίον οφθαλμού και τα δικά σου δικά μου. Μας χώρισαν σε έξυπνους και βλάκες, μορφωμένους και αμόρφωτους , πλούσιους και φτωχούς ,αφέντες και δούλους.
Μας έμαθαν να αγαπάμε τα πράγματα και να χρησιμοποιούμε τους ανθρώπους , ενώ θάπρεπε να αγαπάμε τους ανθρώπους και να χρησιμοποιούμε τα πράγματα.
Μας έμαθαν την αγάπη (γονείς,δάσκαλοι, φίλοι) με όρους. Θα σε αγαπώ όταν θα είσαι ”καλό” παιδί, υπάκουο,ευχάριστο, προσαρμοσμένο κ.α.
Αυτή όμως δεν είναι αγάπη , είναι συναλλαγή και δεν είχαμε και δικαίωμα διαφωνίας.
Θυμώσαμε , ξεσπάσαμε και τους δοκιμάσαμε. Δεν μας αγάπησαν γιατί δεν αγαπούσαν τον εαυτό τους, απομακρυνθήκαμε και νιώθουμε ορφανοί .
Θέλουμε να ζήσουμε μαζί , χωρίς όρους , για να μάθουμε να αγαπάμε . Δεν χρειαζόμαστε δασκάλους , η ανώτερη ευφυία μας προίκισε με αυτήν.Άλλους σαν και εμάς ψάχνουμε να βρούμε , να τους πούμε  ΣΕ  ΑΓΑΠΩ  έτσι απλά γιατί νιώθουμε , χωρίς εξηγήσεις .
Είμαστε μαζί γιατί αγαπάμε και λιγότερο γιατί αρέσουμε ,ταιριάζουμε ,συμφωνούμε, θυσιαζόμαστε .
Η αγάπη δεν είναι συναλλαγή ,εταιρεία, συνθήκη, ανταλλαγή , επένδυση, σιγουριά σύμβαση , λογική, υπολογισμός, κριτική, συμφέρον.
Η αγάπη είναι υπέρβαση , μοίρασμα, ολοκλήρωση, εμπιστοσύνη, σεβασμός, παράδοση, ενθουσιασμός, πληρότητα, συμμετοχή, αναζήτηση, ελευθερία, άνεση.
Δεν βάζει ερωτηματικά, παρενθέσεις ,σημειώσεις , παραπομπές , ερωτηματικά , αποσιωπητικά, παραγράφους.. Είναι μόνο δύο λέξεις
ΣΕ  ΑΓΑΠΩ   τόσο απλά