Γειά σου, φίλε.

Γράφει ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΑΔΑΤΟΣ
Εκδότης-δ/ντής της εφημερίδας ΗΜΕΡΗΣΙΟΣ Xr.Papadatos1@gmail.com

ΕΝΑΣ αγαπητός φίλος, ο Χρήστος Λευκαδίτης, έφυγε χθες για το χωρίς γυρισμό ταξίδι.

ΑΝΕΒΗΚΕ στους Ουρανούς.

ΤΟΝ ΗΞΕΡΑ από παλιά, γιατί εκτός από φίλος, ήταν και φαν των εκδόσεων που κατά καιρούς επιχειρούσα και πάντα μιλούσε με ιδιαίτερη αγάπη γι’ αυτές… και με βοήθαγε… «Κεφαλονίτικες Ωρες», «Νέα κεφαλονιά», «Ημερήσιος».

ΕΙΧΕ πάντα στη μασχάλη τον «Η» και μούλεγε, τακτικά, χαμογελώντας: -Και γω να μην ήθελα να σε διαβάσω, μόλις πάω σπίτι, τον «Ημερήσιο» θα μου τον ζητήσει η μάνα μου… Είναι φανατικιά αναγνώστριά σου.

ΠΑΛΙΑ η ιστορία με το Χρήστο…

ΤΟΝ θυμάμαι όταν «μεσουρανούσε» σαν εφοπλιστής.

ΣΕΒΕΝ Αϊλαντ, πλοία, σουϊτες, χλιδάτες δεξιώσεις, ωραίες γυναίκες, λιμουζίνες, «Χανδρής». Χρήμα…

ΣΠΟΥΔΑΙΟ μυαλό…

ΘΥΜΑΜΑΙ τον αείμνηστο καφενεντζή των Φάρσων, τον Πέτρο τον Τουμαζάτο, που μιλάγαμε για τις δραστηριότητές του, και μούλεγε:

 «Ο ΧΡΗΣΤΟΣ» είναι ο εξυπνότερος Κεφαλονίτης. Ομως έχει ένα ελάττωμα: Δεν μπορεί να κρατήσει λεφτά στα χέρια του…»

 ΤΟ ΣΥΧΑΙΝΟΤΑΝΕ, πραγματικά, το χρήμα, γι’ αυτό και ήθελε να το χαλάει αβέρτα. Να φύγει από πάνω του…

 ΟΜΩΣ, ό,τι και να έκανε, είχε μέσα του τέσσαρες μεγάλες αγάπες. Την Κεφαλονιά και τις τρείς κόρες του.

 ΓΙ’ αυτο και το όνειρό του ήταν να έρτει στο νησί και να δημιουργήσει μέσα απ’ τις πρωτοποριακές ιδέες του.

Το ενα δέκατο να μπορούσαμε να υλοποιήσουμε απ’ όσα έλεγε ο Λευκαδίτης, θα είχε αλλάξει εντελώς ο τόπος μας.

Στο ΚΑΛΟ, φίλε. Δεν πρόλαβα να ξανάρθω στο Νοσοκομείο. Να ξέρεις όμως, ότι πάντα θα επικοινωνούμε…