Η άλλη μέρα…

Η αλήθεια είναι ότι τα χορτάρια θα ξαναβγούν και θα θέλουν κόψιμο, οι διαγραμμίσεις στις διαβάσεις θα μαυρίσουν και θα θέλουν φρεσκάρισμα.

Το έξυπνο παρκάρισμα θα εφαρμοστεί, οι δρόμοι και οι λακκούβες θα επισκευαστούν. 

Θα ξαναρχίσουν τα μπάνια, σε απόσταση ο ένας από τον άλλον, με …μάσκα ή χωρίς, δεν έχει σημασία.

Οι Εγγλέζοι θα ξανάρθουν στην παλιά τους αποικία, μαζί και με άλλους Βορειοευρωπαίους.

Τα κουρεία και τα κομμωτήρια θα κόβουν τρίχες, τα σουπερ μάρκετ θα ανεβάζουν τις τιμές και οι καναπέδες έχουν ήδη βουλιάξει μαζί με την ζωή μας. Εμείς τότε θα προσγειωθούμε σ` έναν άλλο πλανήτη, χωρίς πολιτισμό!!!! με παράσημο το φόβο.

Με τους ίδιους και τους ίδιους στο τιμόνι του πλοίου, που μεταφέρουν τα δικά τους εμπορεύματα.

Θα προσπαθήσουν να μας κάνουν να ξεχάσουμε την Αντιγόνη και την θυσία της, αλλά και αγνοώντας το τέλος του ηθικού της αυτουργού του Κρέοντα.

Ο Καβάφης και Ο Καζαντζάκης θα προσπαθούν να επιπλεύσουν ανάμεσα από τα σκουπίδια των τηλεοράσεων και το κουτάκι που κλειστήκαμε θα γίνει εξάρτημα του σώματος μας.  

Οι χώροι πολιτισμού θα γίνουν μνημεία για τους ιστορικούς που δεν θα τους διαβάζει κανένας. 

Κι’ όλα αυτά αν δεν ανοίξουμε τα παράθυρα του μυαλού μας να πάρουν αέρα. Να ξανακάνουμε επανεκκίνηση της ζωής μας στοχεύοντας στις πραγματικές ανάγκες μας.

Ποιες είναι αυτές; Ή τις βρίσκουμε ή ζούμε πεθαμένοι!!