…η παιδούλα Ευφημία

…η παιδούλα Ευφημία, συντάχθηκε με το καθαρό ένστικτο τής ψυχής της, με το αεράκι τής Ανάστασης… 

που αποπνέει όχι ως τύραννος, αλλά εσταυρωμένος ο Χριστός· 

και έκανε τα σημεία τής λατρείας Του… 

…ο άκοσμος κόσμος όμως, 

που δεν χωράει στον νου του η Έγερση 

αλλά επιλέγει να στριφογυρνά στο μνήμα του, 

δεν την ανέχθηκε… 

20 μέρες την κτυπoύσαν και την μαστίγωναν, 

μετά την πέρασαν από τροχούς που την ξέσχιζαν, 

μετά την έρριξαν σε μεγάλη φωτιά πυρωμένου καμινιού, 

κατόπιν την έρριξαν σε δεξαμενή με καρχαρίες και κάθε σαρκοβόρο τής θάλασσας, 

και τέλος σε άγρια λιοντάρια και αρκούδες… 

… Δύο σκέψεις :

✗ Ποιός, βλέποντας το κοριτσάκι αυτό να βγαίνει άτρωτο από όλα τα παραπάνω, 

δεν θα αντιλαμβανόταν την παρουσία τού Υψίστου, παραδεχόμενος την Αλήθεια τού Θεού τής Αγίας Ευφημίας…

✗ Ποιός, βλέποντας ενήλικες και άρχοντες και μορφωμένους, 

να κάνουν τέτοια βασανιστήρια σε μιά παιδούλα, 

δεν θα καταλάβαινε ότι οι άνθρωποι αυτοί ενεργούν υπό την επήρεια δαίμονος, 

και άρα, ο δαίμων υπάρχει· 

και άρα, ο Θεός τής Ευφημίας τον οποίο τόσο μανιασμένα ο δαίμων μάχεται, 

είναι ο Αληθινός… 

Υπάρχει ακόμα στην ζωή τής Αγίας Ευφημίας –ειδικά αφ’ότου θεώθηκε- 

υπερρεαλιστικό στοιχείο τέτοιο, που όπως μαζί με μεγάλες προσωπικότητες τής σύγχρονης τέχνης, που έρχονται σε επαφή με τον υπερρεαλισμό τής Ορθοδοξίας,

θα μπορούσε με βαθυστοχασμό, θαυμαστικά να αναφωνήσει… -χωρίς να τους αναιρεί- 

“…ποιός Νταλί… και ποιός Πικάσσο…”

Και επειδή, 

όπως είναι τα λόγια που ο Ντοστογιέφσκι βάζει στο στόμα 

τού αγαθού και αγνού ήρωα του Πρίγκηπα Μίσκιν…

“Η ομορφιά…” –και όχι η βαρβαρότητα- “…θα σώσει τον κόσμο”:

Χρόνια πολλά στο πανέμορφο πόλισμα τής ιδιαίτερης πατρίδας μας τής Κεφαλλωνιάς, 

την Αγία Ευφημία· με την ευχή, με την βοήθεια τής υψηλής προστάτιδας της, 

να ξαναγίνει κωμόπολη, και πόλη κραταιά· 

όταν το σπέρμα, πνευματικό και σωματικό, θα εκπηγάζει και πάλι εύφορο και δημιουργικό

σ’αυτήν την πατρίδα, που… 

“…παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θεριά πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε· 

τρώνε από μάς και μένει και μαγιά…” (!) 

όπως το λέει ο Στρατηγός Μακρυγιάννης

* Ηθοποιός Σκηνοθέτης Εικαστικός