Ούτε μια σταλιά συγγνώμης;

Δεν μπορείς να τα θέλεις όλα, μονά – ζυγά, δικά σου. Να έχεις μόνο εσύ δίκιο και όλοι οι άλλοι να φταίνε για ό,τι συμβαίνει στη χώρα. Κάθε άνθρωπος έχει δικαιώματα και υποχρεώσεις. Είσαι ελεύθερος υπό την προϋπόθεση ότι δεν παραβιάζεις την ελευθερία του άλλου, ότι δεν αποφασίζεις εσύ για τη ζωή του, ότι ζεις με σεβασμό στους νόμους μιας ευνομούμενης και δημοκρατικής Πολιτείας.

Αυτά με αφορμή τη θύελλα που προκάλεσε η διήμερη άδεια που δόθηκε στον καταδικασμένο σε 11 φορές ισόβια για τις εκτελέσεις που διέπραξε η «17 Νοέμβρη» Δημήτρη Κουφοντίνα.

Η Πολιτεία δεν του στέρησε αυτήν τη δυνατότητα που παρέχει ο νόμος παρότι αφαίρεσε τη ζωή τόσων ανθρώπων, με τους οποίους δεν είχε καμία προσωπική διαφορά. Όλοι εκείνοι δεν είχαν δικαίωμα να ζήσουν;

Τα ισόβια δεν τους φέρνουν πίσω… Εσύ, όμως, γεύθηκες το δικαίωμα να βρεθείς 48 ώρες με την οικογένειά σου. Αυτό που κυρίως προβληματίζει είναι ότι, βγαίνοντας –και μάλιστα με χαμόγελο– από την πόρτα των Φυλακών Κορυδαλλού, δεν είπες ένα συγγνώμη, ως μια πράξη ανθρωπιάς, που δεν στοιχίζει τίποτα, απέναντι στις οικογένειες εκείνων που δεν θα δουν ποτέ τους δικούς τους, γιατί από εκεί που είναι δεν θα πάρουν ποτέ άδεια…

(Από «Το Παρόν»)