Ο δάσκαλος μιάς αλλιώτικης Σχολής

Σπ. Πανταζόπουλος

ΠΑΛΙΑ στην Κεφαλονιά τρεις γυμναστές είχαν αφήσει όνομα. Ο Παναγιώτης Καραγιάννης, ο Δημήτρης Καραγιώργος και ο Σπύρος Πανταζόπουλος, που μας αποχαιρέτησε για πάντα πρόσφατα.

Πολλές γενιές μαθητών και αθλητών πέρασαν από τα χέρια τους και αργότερα η σκυτάλη πέρασε στον Νίκο Αγγελόπουλο, τον Περικλή Κακουράτο και άλλους.

Θυμάμαι τον Καραγιάννη, όταν πήγαινα στο Δημοτικό, στα Κουρουκλάτα, που ‘ρχότανε με τη Vespa του και το όπλο του και την πάρκαρε λίγο πιο πάνω απ’ το σπίτι μου, για να πάει στη Φανόνα και στα γύρω βουνά να κυνηγήσει πέρδικες και λαγούς.

***

ΤΟΝ τελευταίο καιρό το μοιραίο μας πλησίαζε όλο και πιο πολύ. Δεν θέλαμε με τίποτα να πιστέψουμε ότι ο δάσκαλος, ο καθηγητής και αθλητής Σπύρος Πανταζόπουλος, ο άνθρωπος με το αγέρωχο παράστημα και το λεπτό χιούμορ βρίσκεται σε Νοσοκομείο στην Αθήνα χτυπημένος από την επάρατη νόσο. Είχαμε συνδεθεί μαζί του με τόσο στενή φιλία, που η πίκρα μας ξεχείλιζε καθημερινά.

***

ΤΟΤΕ, στα γυμνασιακά μου χρόνια, στο Γυμνάσιο Αρρένων, είχαμε γυμναστή τον Καραγιώργο, ο Πανταζόπουλος ήταν γυμναστής στο Οικονομικό Γυμνάσιο.

Κάποια στιγμή, έλλειψε ο Καραγιώργος για λίγες μέρες και δόθηκε εντολή στον Πανταζόπουλο να τον αναπληρώσει στο Αρρένων. Κι’ ενώ κάναμε γυμναστική με το αθλητικό φανελλάκι, κάτι …ζαβολιά θα έκανα που δεν τη θυμάμαι. Θυμάμαι όμως ότι ήρθε φορτσάτος ο Πανταζόπουλος και μου άστραψε ένα χαστούκι. Αυτό το θυμάμαι. Βέβαια τότε μου κακοφάνηκε, αργότερα όμως που μεγάλωσα, έλεγα, ο Σπύρος για να φτάσει εκεί, μάλλον …άξιζα και άλλα χαστούκια.

Οταν μετά από χρόνια, που καλαμπουρίζαμε, του το θύμισα, μου έλεγε «ρε διάολε, το θυμάσαι αυτό, εγώ με τίποτα δεν το θυμάμαι». Και πρόσθεσε: «Ομως για να το θυμάσαι, γύρευε τι …ματσαραγκιά θα έκαμες»!

***

ΤΟΝ Πανταζόπουλο τον ξαναβρήκα μπροστά μου ως διαιτητή! Ημουνα στην ομάδα βόλλεϊ του Αρρένων ως …«καρφί» που έστελνε …δηλητηριώδεις κατεβασιές στην αντίπαλη ομάδα. Παίξαμε με το Γυμνάσιο Κεραμειών στα Κουρκουμελάτα και στο κάθισμα ψηλά καθότανε ο διαιτητής Πανταζόπουλος. Εμάς μας κοουτσάριζε ο Καραγιώργος. Νικήσαμε 3-0 και αργότερα παίξαμε ως η καλύτερη μαθητική ομάδα βόλλεϊ του νησιού στην Πάτρα με το αντίστοιχο Γυμνάσιο Πατρών όπου ενώ κερδίζαμε 1-0 μέσα σε μια εχθρική και κλακαδόρικη ατμόσφαιρα χάσαμε 3-1.

***

ΤΟ 1991 που πρωτοεκδόθηκε ο «Ημερήσιος», είχαμε να βρεθούμε χρόνια με τον Πανταζόπουλο, καθώς εγώ δούλευα στην Αθήνα. Η Εφημερίδα όμως έκανε κάθε μέρα πάταγο με τις αποκαλύψεις της και τα κους-κούς της.

Ο Πανταζόπουλος μας διάβαζε, αλλά του φαινόταν παράξενο να κυκλοφορεί κάθε μέρα στην Κεφαλονιά εφημερίδα, που να λέει τόσα πικάντικα και …τρελά πράγματα και μάλιστα από τον, για ένα φεγγάρι, μαθητή του.

***

ΟΠΟΤΕ μια μέρα, τότε που η Εφημερίδα έβγαινε στα Κουρουκλάτα, με βρίσκει ο Πανταζόπουλος έξω απ’ το περίπτερο του Τέλη, στην Πλατεία και μου λέει:

– Να σου πω ρε …Υβρίσιε, πως μπορείς και γράφεις τέτοια πράγματα. Δεν φοβάσαι μη σε κλείσουνε μέσα;

– Και να με κλείσουνε μέσα εμένανε μη στενοχωριέσαι, του απάντησα. Η εφημερίδα θα βγαίνει από τη …φυλακή!..

– Ρε διάολε, μου ξαναλέει, πολλές φορές σκέφτομαι τι μυαλό κουβαλάς. Πως ξεκινάει η μέρα σου, μπορείς να μου πεις…

-Κοίταξε, του λέω, κύριε καθηγητά μου… Οταν είμαι στο Χωριό ξυπνάω κατά τις εφτά το πρωΐ και κατεβαίνω στο γραφείο μου, στο Κατώι. Κατά τις εφτάμισι με οχτώ μου φέρνει η μάνα μου δύο αβγά τηγανητά με λάδι, πιπέρι και τυρί και τα τρώω…

Ο Πανταζόπουλος, στο μεταξύ, με κοίταζε με μεγάλη περιέργεια.

…Αφού, λοιπόν, φάω τα αβγά, πίνω ένα ποτήρι νερό για να χωνέψω και πιάνω με τα χέρια μου, που στηρίζονται στο γραφείο με τους αγκώνες, το κεφάλι μου και αρχίζω και σκέπτομαι: …Ποιόν θα γ…με σήμερα;

Ο Πανταζόπουλος τρελάθηκε. Το γέλιο που έπεσε έξω απ’ του Τέλη ήτανε άλλο πράμα.

– Καλά το είχα σκεφτεί εγώ, είσαι τρισκατάρατος μου είπε πανευτυχής, για την πρωϊνή …φιλοσοφία μου.

***

ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ, πριν τα μνημόνια, τον πείραζα πολύ. Του έλεγα, μέσα στην πολιτική ζούγκλα που ζούσαμε και ζούμε, ότι ο έντιμος Πανταζόπουλος θα μπορούσε να βγει μπροστά και να παίξει σημαντικό ρόλο στα πολιτικά μας πράγματα!

Το εννοούσα αυτό, αλλά ποτέ δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι ένας Πανταζόπουλος θα μπορούσε να μπεί μέσα σε ένα τέτοιο …βούρκο. Το έπαιρνε όμως ως αστείο και ότι μπορεί να του «την έχω φτιάξει» με τον Μαρκάτο, οπότε μου απαντούσε:

– Πάρε καλύτερα το φίλο μας το Νότη να τον ενημερώσεις, γιατί προηγείται της υποψηφιότητας από μένα!..

Επίσης, του έλεγα να «κατέβει» στις εκλογές να μας σώσει μαζί με μια έντιμη δικηγόρο τ’ Αργοστολιού, «πάρε να δεις που το έγκρινε και ο Νότης»… Και αμέσως του έδινα το τηλέφωνο, οπότε γινότανε το σώσε…

***

ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΕΝΟ καλοκαίρι ο Πανταζόπουλος ήρθε στα γραφεία του «Η». Του είχα υποσχεθεί στο δρόμο ότι έχω ένα σημαντικό δώρο να του κάνουμε. Κι’ όταν έφτασε, του είχαμε ετοιμάσει μια φωτογραφία εις διπλούν από τον αγώνα βόλλεϊ των Κουρκουμελάτων, που αυτός ήταν διαιτητής κι’ εγώ φαίνομαι να ρίχνω ένα δυνατό «καρφί» στα «μπλόκα» των αντιπάλων. Ηταν κάτι σαν έκπληξη γι αυτόν, χάρηκε πάρα πολύ και μας ευχαρίστησε.

***

ΑΠΟ ΤΟΤΕ δεν ξαναείδαμε τον δάσκαλο, αλλά μας πήρε από το Νοσοκομείο και του είπαμε ν’ αγαντάρει, ο Θεός είναι μεγάλος. Ο Διονύσης, ο κουνιάδος του, μας μίλαγε για τη μη αναστροφή. Και στη γιορτή του που τον πήραμε δεν απαντούσε.

***

ΛΙΓΟ αργότερα μας ήρθε το άσχημο μαντάτο. Ο Σπύρος, ο δάσκαλός μας, παίρνοντας το δρόμο της κοινής μοίρας, αναχώρησε για τους Ουρανούς. Ομως, ένας τέτοιος αγαπημένος άνθρωπος και φίλος, δεν πρόκειται να λείψει ποτέ από τη σκέψη μας.

Και τώρα, πάνω από εκεί στον Παράδεισο που βρίσκεται, βλέπω να διαβάζει τούτα τα γραφόμενα και να μου τηλεφωνεί:

– Ρε …Υβρίσιε, πως σου ήρτε κι’ έγραψες όλες αυτές τις …μαλακίες;

Σπ. Πανταζόπουλος
Νίκη 3-0 στις Κεραμειές. Εγώ ενώ στέλνω «καρφί» και ο δάσκαλος όρθιος στη διαιτησία. Είναι η φωτογραφία που του χάρισα…