Ο λόγος του Μίκη Θεοδωράκη για το Μακεδονικό

Νικόλαος Γαρμπής

Προς εφημερίδα «Η ΑΥΓΗ», Αθήνα. Δημοσιεύτηκε 15-2-2018 στην εφημερίδα Η ΑΥΓΗ, σελ. 26η, το άρθρο του Γιάννη Αικατερινάρη «Ο Μίκης, τα όνειρα της νιότης και το συλλαλητήριο». Σ` αυτό ο αρθρογράφος γράφει ότι «Ο πολιτικός λόγος του Μίκη στο συλλαλητήριο, δεν είχε καμιά σχέση με όσα πίστευε μια ολόκληρη ζωή.», «όσα είπε στο πρόσφατο συλλαλητήριο μου φαίνονταν ξένα για την προσωπικότητα που γνώριζα για μισό και πάνω αιώνα.»

Σέβομαι τη γνώμη καθενός, αλλά δεν συμμερίζομαι αυτήν την άποψη. Η δική μου άποψη είναι ότι ο συγκεκριμένος λόγος τιμά και σφραγίζει όσα πίστευε μια ολόκληρη ζωή ο υπέργηρος τώρα αλλά αειθαλής σπουδαίος μουσικοσυνθέτης και αγωνιστής Μίκης Θεοδωράκης. Ο λόγος που εκφώνησε δεν ήταν από στήθους αλλά ήταν γραμμένος και βέβαια προσεκτικά διατυπωμένος, μας διανεμήθηκε μάλιστα σε έντυπο.

Επισυνάπτω, λοιπόν, ολόκληρο τον λόγο του Μίκη Θεοδωράκη, όπως επακριβώς δημοσιεύτηκε στο διανεμηθέν έντυπο. bΠαρακαλώ να το δημοσιεύσετε στην εφημερίδα σας, για να κρίνουν οι αναγνώστες.

Επισημαίνω ότι στο ολοσέλιδο άρθρο που δημοσιεύσατε «Ο Μίκης, τα όνειρα της νιότης και το συλλαλητήριο» ουδεμία αποστροφή του κρινόμενου λόγου αναφέρεται, για να καταλάβουμε τί ξένισε τον αρθρογράφο, αλλά και ουδεμία επιχειρηματολογία για το Μακεδονικό αναγράφεται. Προς αναπλήρωση της έλλειψης επισυνάπτω το άρθρο μου ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ Μετά τα συλλαλητήρια, εάν θέλετε το δημοσιεύετε κι αυτό (το δημοσίευσα στο Διαδίκτυο, 7-2-2018).

Μετείχα κι εγώ στο συλλαλητήριο 4-2-2018 στην Αθήνα και χειροκρότησα τον λόγο του Θεοδωράκη. Είχα ταξιδέψει από την Κεφαλλονιά στην Αθήνα για το συλλαλητήριο, όπως είχαν ταξιδέψει από τους τόπους τους και πολλοί άλλοι από τους πάνω από 1 εκατομμύριο περίπου διαδηλωτές.

Τέλος ελπίζω ότι δεν θα εμποδίσουν τη δημοσίευση οι θέσεις που περιέχονται στο λόγο του Θεοδωράκη για την παρούσα κυβέρνηση («οι εθνομηδενιστές που μας κυβερνούν», «μια κυβέρνηση μειοψηφίας όπως είναι η σημερινή»). Εξ άλλου το θέμα είναι άλλο, το Μακεδονικό, κι επιπλέον για την εφημερίδα Η ΑΥΓΗ είναι θεμιτή η ποικιλία απόψεων.

Ευχαριστώ πολύ

Νικόλαος Γερασίμου Γαρμπής,

n.garbis@yahoo.gr – τηλ. 6973607962

Συνταξιούχος Γεωπόνος (ΑΠΘ) και Πολ. Μηχανικός (Παν. Πατρών)

Ποιητής και δημοσιογράφος (εφημερίδα «Τα Φραγκάτα» Κεφαλλονιάς)

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ (4-2-2018)

Φίλοι και Φίλες,

Αφιερώνω την ομιλία μου στον Έλληνα που μας έβγαλε από τον Οθωμανικό ζυγό και που πέθανε σαν σήμερα, στις 4 του Φλεβάρη του 1843, πριν από 175 χρόνια, τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Εγώ δεν ντρέπομαι όπως οι εθνομηδενιστές που μας κυβερνούν να παραμείνω πιστός στις ιερές σκιές των προγόνων μας που μας δίδαξαν την αγάπη και τη θυσία για το Έθνος και την Πατρίδα -μια πατρίδα που σέβεται και αγαπά όλες τις πατρίδες του κόσμου- να είμαι πατριώτης διεθνιστής και συνάμα να περιφρονώ και να μάχομαι τον φασισμό σε όλες του τις μορφές και προ παντός στην πιο πονηρή, απατηλή και επικίνδυνη μορφή του, την «αριστερόστροφη».

Σαν αυτή με τις ομαδούλες των εξτρεμιστών που είναι σκέτοι και δειλοί τρομοκράτες. Σαν αυτή των μειοψηφιών που κυβερνούν οχυρωμένοι πίσω από τις εκλογικές αλχημείες των αστών πολιτικών και που είναι πονηροί, θλιβερές αποφύσεις ενός συστήματος που μας δαγκώνει και μας πονά γιατί πεθαίνει και το ξέρει και γι’ αυτό είναι ακόμα πιο επικίνδυνο!

Και τώρα που ξεδίπλωσα την ταυτότητά μου προς όλες τις κατευθύνσεις, μπορώ να αρχίσω την ομιλία μου:

Σε μια δύσκολη για την πατρίδα μας ώρα, όπου μαύρα σύννεφα φαίνεται να συσσωρεύονται γύρω μας απειλητικά, εμείς καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε ενωμένοι όσο ποτέ αυτά τα νέα αλλά και απροσδόκητα για μας προβλήματα.

Τα Σκόπια με όχημα το όνομα «Μακεδονία» και παραμορφώνοντας τα ιστορικά γεγονότα σε βαθμό γελοιότητας, επιδιώκουν στην πραγματικότητα την επέκταση των συνόρων τους εις βάρος των δικών μας για τη δημιουργία της λεγόμενης «Μακεδονίας του Αιγαίου».

Ο στόχος αυτός λειτουργεί εδώ και δεκαετίες ως βασικός εθνικός στόχος της γειτονικής χώρας, με αποτέλεσμα να έχουν γαλουχηθεί γενιές Σκοπιανών με την ιδέα αυτή και να έχουν σήμερα την πεποίθηση ότι είναι κατ’ ευθείαν απόγονοι των Βασιλέων της Μακεδονίας Φιλίππου και Μεγάλου Αλεξάνδρου. Με μια κολοσσιαία πραγματικά προπαγάνδα, κατόρθωσαν να παρασύρουν σ’ αυτή την ιστορική γελοιότητα μεγάλο αριθμό κρατών επωφελούμενοι συγχρόνως και από τη στάση των Ελλήνων -κατά καιρούς υπευθύνων, που δεν έκαναν καμία προσπάθεια να ανασκευάσουν στα μάτια των ξένων αυτή την χονδροειδή παραποίηση της Ιστορίας.

Πρέπει επομένως κι εμείς να αναγνωρίσουμε ότι είναι και δική μας ευθύνη το γεγονός ότι επιτρέψαμε να ανατρέφονται τόσες γενιές Σκοπιανών με τις ιδέες που ανέφερα, ώστε σήμερα να εμφανίζεται ως μάταιο ή ακόμα και …άδικο να ζητάμε απ’ αυτούς να αλλάξουν το όνομά «τους» που έχει γίνει ένα με τον εαυτό τους και να έχουμε φτάσει στο θλιβερό σημείο που μας θίγει ως Λαό, να είμαστε σήμερα αναγκασμένοι να απολογούμεθα για τον πατριωτισμό μας!

Από την άλλη πλευρά δεν μας επιτρέπεται να συμφωνήσουμε με αυτή την παραχάραξη της ιστορίας, γιατί τότε γινόμαστε συνένοχοι με τις δυνάμεις που στοχεύουν ανοιχτά κατά της εδαφικής μας ακεραιότητας!

Τότε τι μπορεί να γίνει; Νομίζω ότι θα πρέπει να παραδεχτούμε τα λάθη και τις ευθύνες μας απέναντι στον γειτονικό μας λαό. Η μόνη λύση κατά την άποψή μου είναι να αφήσουμε τους Σκοπιανούς να πιστεύουν στον εθνικό τους μύθο και παράλληλα εμείς να παραμένουμε πάντα πιστοί και ανένδοτοι στην Ελληνικότητα της Μακεδονίας. Και να μην συμφωνήσουμε ποτέ ότι υπάρχει μια άλλη νόθα Μακεδονία, γιατί αν το κάνουμε, είναι σαν να θέλουμε να βγάλουμε εμείς τα μάτια μας με τα ίδια μας τα χέρια.

Το Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών στα 1992 αποφάσισε για μια εθνική κοινή γραμμή πλεύσης σε μια ονομασία στην οποία δεν θα περιέχεται καθόλου και με κανένα τρόπο η λέξη «Μακεδονία» με γεωγραφικούς ή άλλους προσδιορισμούς. Π.χ. «Άνω» ή «Βόρεια» ή ακόμα χειρότερα «Νέα» Μακεδονία, που είναι ακόμα πιο προδοτικό γιατί διαγράφει την ιστορική Ελληνική Μακεδονία και ανακηρύσσει ως διάδοχό της μια περιοχή με άλλο λαό.

Τυχόν υποχώρηση από αυτή τη γραμμή θα έχει ολέθρια αποτελέσματα για το μέλλον της χώρας μας. Εάν υποχωρήσουμε αυτή τη στιγμή από την θέση μας για το όνομα είναι σαν να ανοίγουμε τους ασκούς του Αιόλου. Οφείλουμε να επαγρυπνούμε για την διαφύλαξη της εθνικής μας ακεραιότητας, δεδομένου ότι υπάρχουν ισχυρές διεθνείς δυνάμεις που έχουν στόχο τους στην σαλαμοποίηση της περιοχής των Βαλκανίων. Η περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας είναι νωπή. Το επόμενο θύμα θα είναι η χώρα μας. Τα μαύρα σύννεφα που μας απειλούν γίνονται κάθε μέρα και περισσότερο ορατά. Εάν υποχωρήσουμε τώρα στην ανοιχτή πρόκληση των Σκοπίων που χωρίς να έχουν παραιτηθεί από τον κύριο στόχο της εθνικής τους πολιτικής επιδιώκουν σήμερα να γίνουν μέλος του ΝΑΤΟ και της Ευρώπης με την ψήφο τη δική μας για να μπορούν αύριο-μεθαύριο να μας απειλούν από ισχυρότερη θέση, τότε θα είμαστε άξιοι της Μοίρας μας.

Εάν υποχωρήσουμε, στην ουσία ανοίγουμε τις πόρτες διάπλατες για να περάσει και να επιβληθεί δια παντός ένα τραγικό ιστορικό ψέμα με απρόβλεπτες συνέπειες για την πατρίδα μας.

Οι περίφημες «παραχωρήσεις» του κυρίου Ζάεφ όπως και τα σχετικά με τη σύνθετη ονομασία είναι σκέτο κουτόχορτο, κουτοπονηριές που θα μπορούσαν να απευθύνονται μόνο σε λαό ηλιθίων και γονατισμένων. Για μας είναι ντροπή ακόμα και να αναφερθούμε σ’ αυτά αφού η ονομασία του όποιου αεροδρομίου και της όποιας λεωφόρου είναι στη δική τους αποκλειστική ευχέρεια να αλλάξει ξανά αμέσως μόλις επιτύχουν τους σκοπούς τους. Αλήθεια, τόσο βλάκες μας θεωρεί ο Σκοπιανός πρωθυπουργός ή τόσο έτοιμους να κατεβάσουμε τα παντελόνια μας… Και ζητώ συγγνώμη γι’ αυτή την έκφραση. Όμως είναι η μοναδική κατανοητή από όλους αυτούς τους ξένους και τους δικούς μας, που πιστεύουν ότι επειδή μας έχουν οδηγήσει με τα Μνημόνια που μας επέβαλαν στο τελευταίο σκαλοπάτι του Κακού, ξεχάσαμε την ιστορία μας και τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά της αγωγής και του χαρακτήρα μας. Όμως δεν είναι η πρώτη φορά που μπορεί όλοι γύρω να πιστεύουν ότι ο Έλληνας έχει μεταβληθεί σε Ραγιά αλλά εκείνος σηκώνεται όρθιος.

Βεβαίως είμαστε πάντα ένας φιλειρηνικός Λαός που επιθυμεί την ειρηνική και φιλική συνύπαρξή του με τους γειτονικούς του λαούς. Παράλληλα θα πρέπει όμως να γνωρίζουμε ότι από την άλλη μεριά υπάρχει ένα βαθύ κράτος που συνωμοτεί με άλλες διεθνείς δυνάμεις εναντίον της ακεραιότητας της χώρας μας. Και γι’ αυτόν τον λόγο θα πρέπει να μην έχουμε αυταπάτες και να παίρνουμε όλα τα μέτρα που θα εξασφαλίσουν την άμυνα της χώρας μας.

Εδώ θα πρέπει να προσθέσω ότι αυτή η κατάσταση της συνέχισης του status quo και της ειρηνικής συνύπαρξης πρέπει να θεωρηθεί ως η τελευταία υποχώρηση που κάνουμε μπροστά στην αδήριτη πραγματικότητα. Στην ουσία εμείς δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα. Το γεγονός ότι υπάρχουν χώρες που αναγνώρισαν τα Σκόπια με το όνομα «Μακεδονία» παραβλέποντας ότι έτσι γελοιοποιούνται μπροστά στην Ιστορία, δεν νομίζω ότι μας αφορά, αφού η δική μας απόφαση και μόνο είναι που θα νομιμοποιήσει ιστορικά και θα κρίνει τελεσίδικα το θέμα αυτό. Γιατί μόνο εμείς οι Έλληνες μπορούμε να δώσουμε ή να μη δώσουμε το δικαίωμα στους Σκοπιανούς να οικειοποιούνται στο μέλλον μέσω του ονόματος ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ένα αναπόσπαστο από κάθε άποψη, ιστορική και πολιτισμική, τμήμα του Ελληνισμού. Για να το πω πιο απλά ώστε να γίνω κατανοητός, χρειάζεται η βούλα της Ελλάδας για να θεωρηθούν γνήσιοι Μακεδόνες και όχι χάρτινοι και νόθοι όπως είναι σήμερα.

Εφ’ όσον εμείς αρνούμαστε όπως είπα να βγάλουμε οι ίδιοι τα μάτια μας για να είμαστε αρεστοί στις ΗΠΑ, στο ΝΑΤΟ, στην Ευρώπη κλπ. μπορούμε να συνεχίσουμε απρόσκοπτα τη ζωή μας όπως κάναμε τόσα χρόνια.

Αυτό όμως σημαίνει ότι θα πρέπει να αρνηθούμε κάθε άλλη παραχώρηση, όπως λ.χ. τη συναίνεσή μας να γίνει μέλος της Ευρώπης και του ΝΑΤΟ.

Σ’ αυτή την κρίσιμη στιγμή και μπροστά στην πιθανότητα να οδηγηθούμε ακόμα και σε καταστάσεις εθνικής τραγωδίας, θεωρώ ότι την ευθύνη των αποφάσεων δεν είναι ορθό να την επωμισθεί η οποιαδήποτε κυβέρνηση. Όχι μόνο μια κυβέρνηση μειοψηφίας όπως είναι η σημερινή αλλά ακόμα και μια κυβέρνηση λαϊκής πλειοψηφίας. Ούτε ακόμα και η ίδια η Βουλή!

Ποια είναι λοιπόν η λύση; Δημοψήφισμα;

Για μας η θέση του Ελληνικού Λαού στο συγκεκριμένο θέμα είναι τόσο σαφής, σταθερή και αυτονόητη, που δεν χρειάζεται Δημοψήφισμα.

Εάν όμως κάποια Κυβέρνηση διανοηθεί να βάλει την υπογραφή της χώρας μας σε οποιαδήποτε ονομασία, απλή ή σύνθετη, που θα περιέχει το όνομα «Μακεδονία», δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι υποχρεωμένη να ρωτήσει πρώτα τον Ελληνικό Λαό.

Στην περίπτωση αυτή το Δημοψήφισμα είναι απαραίτητο. Γιατί μόνο οι Έλληνες πολίτες έχουν το δικαίωμα για μια τέτοια απόφαση. Εμείς, οι Έλληνες πολίτες που δεν δεχόμαστε να είμαστε παθητικοί παρατηρητές την ώρα που η χώρα μας βρίσκεται μπροστά σε τόσα κρίσιμα προβλήματα, ικανά να μας επηρεάσουν για πολλές δεκαετίες στο μέλλον.

Στην περίπτωση αυτή λοιπόν που η Κυβέρνηση θα τολμήσει να βάλει μια τέτοια υπογραφή, απευθύνω έκκληση σε όλους τους Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου που έχουν το δικαίωμα να ζητήσουν την διενέργεια Δημοψηφίσματος γι’ αυτό το εθνικής σημασίας θέμα, να προκαλέσουν την σχετική συζήτηση στη Βουλή και να υπερψηφίσουν το σχετικό αίτημα.

Φίλοι και φίλες, Πατριώτες και πατριώτισσες,

Σε όλη μου τη ζωή αγωνίστηκα για την ενότητα του ελληνικού Λαού. Πιστεύω απόλυτα ότι κι αυτό το μεγάλο πρόβλημα θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε ενωμένοι σαν μια γροθιά. Και πιστεύω απόλυτα ότι είμαστε ενωμένοι. Γιατί ανεξάρτητα από τις όποιες διαφωνίες μας, είμαστε όλοι πατριώτες. Όταν υπερασπίζεται κανείς τα δίκαια της πατρίδας του και του Λαού του, αυτό δεν είναι εθνικισμός, είναι πατριωτισμός! Και η Ελλάδα σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, έχει ανάγκη από πατριώτες!

Οι Έλληνες σήμερα ενωμένοι δίνουν όλοι μαζί την απάντηση από την πλατεία Συντάγματος: Η Μακεδονία είναι μία και ήταν, είναι και θα είναι πάντα Ελληνική.

Ζήτω ο Ελληνικός Λαός.

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ: Μετά τα συλλαλητήρια

Ο Ελληνικός λαός αλλά και ο Σκοπιανός λαός αξίζουν την αλήθεια και θέλουν την καλή γειτονία. Ηγετικές ομάδες και προς όφελός τους σπέρνουν τη διχόνοια μεταξύ των λαών.

Δυο μεγαλειώδη και ειρηνικά συλλαλητήρια για το Μακεδονικό έγιναν στην Ελλάδα αρχές του 2018, ένα στη Θεσσαλονίκη και ένα στην Αθήνα. Το μήνυμα των δύο συλλαλητηρίων είναι ότι ζητήθηκε να αλλάξει την ονομασία της και το σύνταγμά της η ιστορικά ψευδεπίγραφη «Δημοκρατία της Μακεδονίας», να πάψει τον αλυτρωτισμό της σε βάρος της χώρας μας, να πάρει άλλη ονομασία η οποία δεν θα περιλαμβάνει τον όρο Μακεδονία.

Την Κυριακή 21 Γενάρη 2018 έγινε συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη, η εξέδρα των ομιλητών στήθηκε στην περιοχή του Λευκού Πύργου και η παραλιακή ζώνη της πόλης κατακλύσθηκε από διαδηλωτές, ήταν πάνω από μισό εκατομμύριο πολίτες. Μετά δύο εβδομάδες, την Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 2018, έγινε συλλαλητήριο στην Αθήνα, η εξέδρα στήθηκε στην Πλατεία Συντάγματος, το κέντρο της πρωτεύουσας κατακλύσθηκε από διαδηλωτές, ήταν πάνω από ένα εκατομμύριο πολίτες.

Και στα δύο συλλαλητήρια είχε έρθει κόσμος από κάθε νομό της Ελλάδας, ακόμη και από τα νησιά, αλλά και από την Κύπρο και από την απανταχού ελληνική ομογένεια. Στις μαζικές αυτές συγκεντρώσεις υπήρχε παλμός αγωνιστικός, επικράτησε ένα κλίμα συγκινητικά πατριωτικό αλλά και πολιτισμένο, οι διαδηλωτές προέβαλλαν το μήνυμά τους ειρηνικά και δίχως ακρότητες. Τα ελληνικά πολιτικά κόμματα πόρρω απέχουν από τόσο μεγάλες συγκεντρώσεις κόσμου και από τόσο ποιοτικές εκδηλώσεις.

Ούτε όμως το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης ούτε και το συλλαλητήριο της Αθήνας κάλυψε τηλεοπτικά η κρατική ΕΡΤ, ως όφειλε, ενώ για τέτοια σπουδαία ενημέρωση την πληρώνουμε και μάλιστα υποχρεωτικά, πληρώνουμε τέλος ΕΡΤ με τους λογαριασμούς της ΔΕΗ. Μόνο είχε μικρές αναφορές η ΕΡΤ στα δελτία ειδήσεων, με εικόνες όχι από το χρονικό επίκεντρο του κάθε συλλαλητηρίου αλλά εικόνες προτού συγκεντρωθεί ο κόσμος ή μετά το τέλος, όταν πια είχε αραιώσει. Και στις υποβαθμισμένες αναφορές για τα συλλαλητήρια έλεγε «συγκεντρώθηκαν χιλιάδες διαδηλωτές», αποφεύγοντας ακόμη και τις λέξεις εκατοντάδες χιλιάδες, είτε έδινε αριθμούς υποπολλαπλάσιους των πραγματικών. Πέραν της κυβερνητικής αυτής προπαγάνδας το ανησυχητικό είναι ότι ανήγγειλε η κυβέρνηση πως δεν θα λάβει υπόψη τα συλλαλητήρια, δηλαδή δεν θα απαιτήσει προκαταβολικά ονομασία δίχως τον όρο Μακεδονία και αλλαγή του συντάγματος των Σκοπίων.

Παρά ταύτα πιστεύουμε ότι δύσκολα θα υπάρξει συμφωνία με τα Σκόπια, μάλλον θα ναυαγήσουν και οι τωρινές συνομιλίες, για δύο λόγους.

– Το Κράτος των Σκοπίων έχει συστατικό του στοιχείο τον αλυτρωτισμό, έτσι έχουν γαλουχηθεί τέσσερεις γενιές Σκοπιανών: η γενιά του 1933 επί Τίτο και άλλες τρεις γενιές που μεσολάβησαν από τότε μέχρι τώρα 2018. Μεγάλη και ελκυστική προπαγάνδα λειτούργησε επί 4 γενιές, χρειάζεται αντίστοιχη αληθής ιστορική ενημέρωση για να εξουδετερωθεί αυτή η προπαγάνδα. Άρα δύσκολα θα δεχθούν ακόμη και τις ενδοτικές θέσεις της σημερινής ελληνικής κυβέρνησης.

– Στην Κυβέρνησή μας ό,τι και να προπαγανδίζουν, αλλά και αρκετοί πολιτικοί της αντιπολίτευσης ό,τι και να εξυφαίνουν, δεν μπορούν να παραγνωρίσουν εντελώς και να μη λάβουν υπόψη το μήνυμα των δύο πρόσφατων συλλαλητηρίων. Φωνή λαού οργή θεού, λέει η παροιμία.

Προσωπικά ο γράφων μετείχε στο συλλαλητήριο της Αθήνας 4-2-2018, είχε κάνει και πρόσφατες δημοσιεύσεις επί του θέματος πριν από τα συλλαλητήρια, τον Ιανουάριο 2018. Στο παρόν άρθρο δεν θα εκτοξευθούν υβριστικοί χαρακτηρισμοί για τους αντιφρονούντες, όπως κάνουν μερικοί φανατικοί οπαδοί των χειρισμών της σημερινής Ελληνικής Κυβέρνησης και άλλοι που θεωρούν ότι πρωτοπορούν και ότι διαθέτουν σκέψη σύγχρονη και αντικειμενική. Εδώ θα εξεταστούν συνοπτικά τα επιχειρήματα που προβάλλουν όσοι είναι αντίθετοι με το μήνυμα το οποίο διατράνωσαν τα δύο συλλαλητήρια. Τα επιχειρήματα αυτά είναι:

Α΄. Φόβος διάλυσης του Κράτους των Σκοπίων

Β΄. Συνθήκη του Βουκουρεστίου, 1913

Γ΄. Τετελεσμένο γεγονός

Δ΄. Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας

Ε΄. Είναι μικρό και ακίνδυνο το Κράτος των Σκοπίων.

Α΄. Φόβος διάλυσης του Κράτους των Σκοπίων

Το μοναδικό, έστω και φαινομενικά, αξιόλογο επιχείρημα όσων εδώ στην Ελλάδα αποδέχονται μια σύνθετη ονομασία του Κράτους των Σκοπίων η οποία θα περιλαμβάνει τον όρο Μακεδονία, είναι ότι η ύπαρξη αυτού του κράτους είναι στρατηγικά απαραίτητη για την Ελλάδα, επειδή η ύπαρξή του αποτρέπει την επέκταση της Αλβανίας και την επέκταση της Βουλγαρίας στα βόρεια σύνορά μας. Οι μεν Σκοπιανοί να υποχωρήσουν και από Δημοκρατία της Μακεδονίας που ονομάζουν τώρα το κράτος τους να δεχτούν μια σύνθετη ονομασία που θα περιέχει και έναν γεωγραφικό ή χρονικό προσδιορισμό, π.χ. Βόρεια Μακεδονία, Νέα Μακεδονία. Οι δε Έλληνες είναι φρόνιμο να αποδεχτούμε μια τέτοια σύνθετη ονομασία για να συνεχίσει να υπάρχει το Κράτος των Σκοπίων και να μην διαμελιστεί σε αλβανικό και σε βουλγαρικό τμήμα.

Ας εξετάσουμε αυτό το φαινομενικά αξιόλογο επιχείρημα.

Έστω ότι δεν συμφωνεί η Ελλάδα για μια τέτοια σύνθετη ονομασία του Κράτους των Σκοπίων και παραμένει στην απαίτηση για ονομασία δίχως τον όρο Μακεδονία. Και έστω ότι οι Σκοπιανοί μένουν παγιδευμένοι στον «μακεδονισμό» τους που σφυρηλατήθηκε επί εποχής Τίτο. Αποτέλεσμα θα είναι τότε η μη εισδοχή τους στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, η οικονομική τους ασφυξία, ή όξυνση στις εσωτερικές τους αντιπαλότητες. Εν τέλει θα είναι πράγματι πολύ πιθανή η διάλυση αυτού του κράτους, πολύ πιθανή η προσάρτηση του μεγαλύτερου μέρους του στη Βουλγαρία και η προσάρτηση της αλβανόφωνης περιοχής του στην Αλβανία.

Η Αλβανία δεν είχε ποτέ ιστορικά ούτε και μπορεί να έχει αλυτρωτικές βλέψεις για έξοδο στο Αιγαίο, διαθέτει εξ άλλου μεγάλη ακτογραμμή στην Αδριατική θάλασσα. Εκεί που ως τώρα συνορεύαμε με την Αλβανία σε δύο νομούς, Θεσπρωτίας και Ιωαννίνων, στη νέα κατάσταση θα έχουμε ελληνοαλβανικά σύνορα και στο νομό Φλώρινας, χωρίς όμως αυτό να δημιουργεί νέες βλέψεις σε βάρος μας.

Η Βουλγαρία αντιθέτως είχε μετ` επιμονής αλυτρωτικές βλέψεις σε βάρος της Ελλάδας για έξοδο στο Αιγαίο. Μόνο στον 20ο αιώνα προσπάθησε τρεις φορές με πολεμικές συρράξεις να βγει στο Αιγαίο: Μακεδονικός Αγώνας 1904-1908, Βαλκανικοί Αγώνες 1912-1913, Κατοχή 1941-1944. Ανεπιτυχώς βέβαια, αλλά οι Έλληνες της Μακεδονίας και της Θράκης υπέφεραν τότε τα πάνδεινα από τους Βούλγαρους. Με διάλυση του Κράτους των Σκοπίων και προσάρτηση στη Βουλγαρία του μεγαλύτερου μέρους του, άλλοι δύο νομοί, Πέλλας και Κιλκίς θα έχουν ελληνοβουλγαρικά σύνορα και θα προστεθούν στους πέντε που έχουν τώρα (Έβρος, Ροδόπη, Ξάνθη, Δράμα, Σέρρες). Με άλλα λόγια η ήδη μεγάλη ελληνοβουλγαρική μεθόριος θα γίνει μεγαλύτερη, αλλά όμως ουδεμία νέα υποθήκη σε βάρος μας θα έχει δημιουργηθεί, ουδεμία εθνική μειοδοσία θα έχει γίνει. Οι σημερινές φιλικές σχέσεις Ελλάδας και Βουλγαρίας δεν μπορεί παρά να ενισχυθούν, αυτό υπαγορεύει η γειτονία μας, η γεωστρατηγική μας θέση, αυτό υπαγορεύουν οι ενεργειακή αγωγοί, αυτό επιβάλλουν οι διεθνείς οργανισμοί στους οποίους μετέχουν οι δύο χώρες, ακόμη αυτό επιβάλλει η αντίσταση στον νέο-οθωμανισμό και στην επεκτατικότητα της Τουρκίας.

Β΄. Συνθήκη του Βουκουρεστίου, 1913

Με το τέλος του Β΄ Βαλκανικού Πολέμου, στη Συνθήκη του Βουκουρεστίου το 1913 συμφωνήθηκε ότι από τη γεωγραφική περιοχή της αρχαίας Μακεδονίας στην Ελλάδα ανήκει 51%, στη Σερβία 39%, στη Βουλγαρία 10% και στην Αλβανία 1%.

Επ ουδενί όμως στη Συνθήκη του Βουκουρεστίου το 1913 υπονοήθηκε η ύπαρξη Μακεδονικού έθνους. Οι Σκοπιανοί τώρα πέραν των γεωγραφικών, εννοούν και προβάλλουν εθνότητα μακεδονική, αφού ο αλυτρωτισμός είναι συστατικό στοιχείο της δημιουργίας του «έθνους» τους από τον Κροάτη Γιόζεφ Τίτο, τη δεκαετία του 1930.

Και ακόμη, αυτό το ποσοστό 39% του εδάφους της αρχαίας Μακεδονίας που λέγεται ότι έχει σήμερα το Κράτος των Σκοπίων, σε ποια αρχαία χρονική περίοδο αναφέρεται; Η διπλωματία έχει τα δικά της κριτήρια και σκοπιμότητες, έτσι οφείλουμε να ερευνούμε, όχι να τα δεχόμαστε όλα άκριτα, ως θέσφατα. Αυτό το 39% ταιριάζει περισσότερο στα χρόνια του Φίλιππου και του Μεγαλέξανδρου, τότε που με νικηφόρες εκστρατείες το βασίλειο των Μακεδόνων επεκτάθηκε προς βορρά και περιλάμβανε εδάφη της Αρχαίας Παιονίας και Μοισίας.

Μεγάλο μέρος εδάφους του σημερινού Κράτους των Σκοπίων –αλλά και η ίδια η πρωτεύουσα, τα Σκόπια– δεν περιλαμβάνεται στα γεωγραφικά όρια της αρχαίας Μακεδονίας. Άρα για δύο λόγους δεν πρέπει να δεχτούμε σύνθετη ονομασία που θα περιλαμβάνει τον όρο Μακεδονία με γεωγραφικό προσδιορισμό:

– Διότι οι Σκοπιανοί χρησιμοποιούν τον όρο Μακεδονία ως όχημα για εδαφικές διεκδικήσεις και αυτό αποτελεί ιδρυτικό συστατικό του Κράτους των Σκοπίων.

– Διότι μεγάλο μέρος του εδάφους τους αλλά και η ίδια η πρωτεύουσά τους δεν περιλαμβάνεται στα γεωγραφικά όρια της αρχαίας Μακεδονίας.

Γ΄. Τετελεσμένο γεγονός

Το επιχείρημα του τετελεσμένου γεγονότος, ότι δηλαδή πολλές χώρες έχουν αναγνωρίσει το Κράτος των Σκοπίων με το σημερινό συνταγματικό του όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας» και άρα αυτό το όνομα παγιώθηκε, ουδόλως ευσταθεί. Δίχως την ελληνική συγκατάθεση η ονομασία αυτή δεν παγιώνεται αλλά μένει επισφαλής και μετέωρη.

Η κάθε χώρα ενδιαφέρεται κυρίως να προωθήσει τις εμπορικές της σχέσεις, ανεξάρτητα από το όνομα του εμπορικού της εταίρου. Επιπλέον οι γεωστρατηγικές βλέψεις και ισορροπίες κατευθύνουν τα ενδιαφέροντα των ισχυρότερων κυρίως χωρών. Όμως η αλλαγή της ονομασίας μιας χώρας, με μια νέα ονομασία που αντανακλά την πραγματικότητα, εύκολα γίνεται αποδεκτή διεθνώς. Εν προκειμένω ο ΟΗΕ έχει συμφωνήσει να δεχτεί την τελική απόφαση για την ονομασία που θα ληφθεί από τις διαπραγματεύσεις των δύο κρατών, Ελλάδας και Σκοπίων.

Ας αναφέρουμε τρία μόνο πρόσφατα παραδείγματα μετονομασίας χώρας.

– Το 1971 το Ανατολικό Πακιστάν ονομάστηκε Μπανγκλαντές.

– Το 1972 η Κεϋλάνη ονομάστηκε Σρι Λάνκα.

– Το 1980 η Ροδεσία ονομάστηκε Ζιμπάμπουε.

Ας περιμένουμε, λοιπόν, μέχρι που το σημερινό Κράτος των Σκοπίων να πάρει μια ονομασία όχι από τη δική μας ιστορία αλλά από τη δική του. Όλες οι χώρες εύκολα τότε θα αποδεχτούν τη νέα ονομασία.

Περισσότερο επείγονται για λύση του Μακεδονικού το ΝΑΤΟ οι ΗΠΑ και η ΕΕ, όχι η Ελλάδα.

Δ΄. Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας

Προβάλλεται ως επιχείρημα ότι μετά την πτώση του κομμουνισμού και τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, αποδέχτηκε η Ελλάδα το 1993 την ονομασία «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας», η οποία περιέχει τον όρο Μακεδονία.

Αφ` ενός, το σημαντικό είναι ότι η Ελλάδα αποδέχτηκε το ΠΓΔΜ ως ένα προσωρινό όνομα, αν και διατηρείται ήδη 25 έτη ως σήμερα και απεδείχθη έτσι ότι κακώς το αποδέχτηκε. Όμως δεν αποτελεί αυτό μια δικαιολογία για νέες μειοδοσίες, αντιθέτως πρέπει να διδασκόμαστε από τα λάθη μας και να τα διορθώνουμε.

Αφ` ετέρου, ας δούμε πιο προσεκτικά αυτήν την προσωρινή ονομασία, σωστά ελληνικά ομιλούμε. Γιατί στέκονται αποκλειστικά οι αντιφρονούντες στην τελευταία λέξη «Μακεδονία» και αγνοούν τις δύο πρώτες λέξεις «Πρώην Γιουγκοσλαβική»; Η λέξη «Πρώην» δηλοί παρελθόν και ακυρώνει την ισχύ της ονομασίας σήμερα, δηλοί ότι πρόκειται για μια παρωχημένη ονομασία. Και η λέξη «Γιουγκοσλαβική» είναι κι αυτή παρωχημένη μετά από τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας.

Ε΄. Είναι μικρό και ακίνδυνο το Κράτος των Σκοπίων

Τέλος προβάλλεται ως επιχείρημα ότι είναι μικρό το Κράτος των Σκοπίων, τόσο σε έκταση όσο και σε πληθυσμό έχει μέγεθος το 1/5 της Ελλάδας. Η έκτασή του είναι 25.333 τετραγωνικά χιλιόμετρα και ο πληθυσμός περί τα 2,1 εκατομμύρια κάτοικοι. Αν και πρόσφατα αποφεύγεται να γίνει απογραφή πληθυσμού, η τωρινή σύνθεση του πληθυσμού με βάση υπάρχοντα στοιχεία είναι περίπου: Σλαβόφωνοι βουλγαρικής διαλέκτου 50%, Αλβανοί 35%, το υπόλοιπο αποτελούν Βλάχοι, Τουρκόφωνοι, Σέρβοι, Έλληνες, Ρομά.

Από μόνο του το Κράτος των Σκοπίων φαίνεται πράγματι να είναι ακίνδυνο γιατην πολύ μεγαλύτερη και ισχυρότερη Ελλάδα. Όμως έχει ο καιρός γυρίσματα. Εάν προικοδοτήσουμε στην ονομασία του τον όρο Μακεδονία, οι σφυρηλατημένες επί τέσσερεις γενιές αλυτρωτικές του βλέψεις σε βάρος της Ελλάδας όχι μόνο θα συνεχίσουν να υπάρχουν αλλά και θα ενταθούν ανεμπόδιστα πια. Οι Αλβανοί δημογραφικά αυξάνονται στο κράτος αυτό, οι πιθανότητες να διαλυθεί αυξάνονται. Αν διαλυθεί, τότε το μεγαλύτερο μέρος του θα το προσαρτήσει η Βουλγαρία και μαζί με το όνομα Μακεδονία θα ανανεώσει τις βλέψεις της για έξοδο στο Αιγαίο.

Μια Βουλγαρία ενισχυμένη με την σλαβόφωνη περιοχή των Σκοπίων, η οποία περιοχή θα έχει αποκληθεί με τις ευλογίες μας «Μακεδονία», θα είναι πλέον πάρα πολύ επικίνδυνη για την Ελλάδα. Η Βουλγαρία θα ανανεώσει τις επικίνδυνες βλέψεις της για έξοδο στο Αιγαίο.

Όσο για το εάν ενδέχεται να προσαρτήσει η Βουλγαρία το μεγαλύτερο μέρος του Κράτους των Σκοπίων σε περίπτωση διάλυσής του, οφείλουμε να γνωρίζουμε και να μην ξεχνάμε ότι:

– Μέχρι την εποχή του Τίτο, δεκαετία του 1930, οι Σκοπιανοί αυτοαποκαλούνταν Βούλγαροι. Και οι Έλληνες τους αποκαλούσαν Βούλγαρους.

– Η Σκοπιανή γλώσσα είναι διάλεκτος της βουλγαρικής, βάσει συντακτικού και γραμματικής. Δεν είναι μια ξεχωριστή γλώσσα, αλλά μια βουλγάρικη διάλεκτος, όπως π.χ. ταΠοντιακά ή τα Κυπριακά είναι διάλεκτοι της ελληνικής γλώσσας.

– Πάνω από 100 χιλ. βουλγάρικα διαβατήρια χορηγήθηκαν στους Σκοπιανούς και συνεχώς χορηγούνται κι άλλα. Έτσι διευκολύνονται οι Σκοπιανοί να μεταφέρουν την προπαγάνδα τους στις χώρες της ΕΕ.

Τελειώνουμε το παρόν άρθρο με προτάσεις για ονομασία του Κράτους των Σκοπίων. Πρόκειται για ονομασίες που δεν περιέχουν αλυτρωτισμό. Εάν θέλει να υπάρξει αυτό το κρατίδιο και να μην διαλυθεί οφείλει να υιοθετήσει μια δική του και όχι ξένη ονομασία. Να κάνει περήφανους τους κατοίκους του με τη δική του ιστορία και παράδοση, όχι να καπηλεύεται την ένδοξη ελληνική.

Ο Ελληνικός λαός αλλά και ο Σκοπιανός λαός αξίζουν την αλήθεια και θέλουν την καλή γειτονία. Ηγετικές ομάδες και προς όφελός τους σπέρνουν τη διχόνοια μεταξύ των λαών.

Δίνουμε τρεις προτάσεις για μια νέα ονομασία του Κράτους των Σκοπίων, έναντι όλων:

– Σκόπια. Από το όνομα της πρωτεύουσάς του και μεγαλύτερης πόλης του, η οποία έχει περίπου μισό εκατομμύριο κατοίκους.

– Βαρντάσκα. Από το σλαβικό όνομα του ποταμού Αξιού που διαρρέει από βορρά προς νότο τη χώρα, περνώντας και από την πρωτεύουσα Σκόπια.

– Κεντροβαλκανική Δημοκρατία. Αντίστοιχο καθαρά γεωγραφικό όνομα έχει στην Αφρική η Κεντροαφρικανική Δημοκρατία.

Νικόλαος Γαρμπής, 7 Φεβρ. 2018