Ο μόνος τρόπος δια(επι)βίωσης του …παρελθόντος!

Γράφει ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΒΑΓΓΕΛΑΤΟΣ
τ. Δήμαρχος

Πολύ ικανοποιημένος φαινότανε ένας επιχειρηματίας, στην πολυάριθμη παρέα του, με πολλή πείρα στην πιάτσα, γιατί ύστερα από τόσα χρόνια φαυλότατων Κυβερνήσεων Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ, το σημερινό Κράτος της διά πρώτην (και όχι τελευταίαν) φοράν Αριστερά Κυβέρνηση απέκτησε πρότυπο αξιοπιστίας και αξιοπρέπειας, και όχι μόνον! Και φυσικά εγκωμίαζε τον Λεγεωνάριον Αλέξιον τον Πρώτον, τον Πρωθυπουργό μας, τον κατατροπώσαντα με τον Πάμπλο Ιγγλέσιας τα στρατά του Βορρά και δεν έγινε βορά η Χώρα μας από τους Γερμαναράδες του Δ’ Ράϊχ. (Θα εννοούσε την Μέρκελ, τον Σόϊμπλε, τον Ντάϊσελμπλουμ και τους άλλους που …συμβιώνουν!)

Και ανέφερε περιστατικά που είναι για να τραβάς τα μαλλιά του υπογάστριου σου. Θυμάμαι μόνο μερικά, ελάχιστα, που συγκράτησε το γέρικο μυαλό μου, που γινότανε στο παρελθόν!

  • Για να χειρουργηθείς σε Δημόσιο Νοσοκομείο, χωρίς να κινδυνεύσεις, να μεταναστεύσεις στον άγνωστο κόσμο, στον Παράδεισο, έπρεπε να τ’ ακουμπήσεις και να προσφέρεις όλα τα αναλώσιμα, απαιτούμενα υλικά.
  • Για να πάρεις δίπλωμα οδήγησης, έπρεπε να τ’ ακουμπήσεις στους εξεταστές. Υπήρχε όμως και τρόπος -ακουμπώντας τα αναλόγως-, να έλθει το δίπλωμα στο σπίτι σου με συστημένη επιστολή.
  • Για να διοριστείς στο Δημόσιο, έχοντας δύο-τρία Πανεπιστημιακά διπλώματα και μετεκπαίδευση στο εξωτερικό, έπρεπε να τ’ ακουμπήσεις στον ιδιαίτερο του βουλευτή του Νομού σου.
  • Για να πάρεις άδεια λειτουργίας «οίκου ανοχής», εκτός από το παράβολο, έπρεπε να τ’ ακουμπήσεις κατάλληλα, και να δώσεις μερικά …κουπόνια συνεύρεσης!
  • Για να πετύχεις υπηρεσιακή προαγωγή (στο δημόσιο), έπρεπε να τ’ ακουμπήσεις στον Προϊσταμένο για -άριστη εισήγηση προσόντων σου σπογγοκολλάριου και κωλοτούμπα, στέλνοντας παράλληλα στις γιορτές τα σχετικά καθιερωμένα πεσκέσια, κοκκόρια, αρνιά, γουρουνόπουλα, κουνέλια και φρέσκα αβγά κοτίσια…
  • Για να κερδίσει η ομάδα σου σε ποδοσφαιρικό αγώνα, να το γιορτάσεις, να τα σπάσεις όλα και να βάλεις φωτιές, αφού αλληλοσκοτωθείτε με τους οπαδούς της αντίπαλης ομάδας, έπρεπε να τ’ ακουμπήσεις στο διατητή!
  • Για να πάρεις μία αντιπροσωπεία, π.χ. της Siemens, έπρεπε να τ’ ακουμπήσεις στον εκπρόσωπο της εταιρίας, στην Ελλάδα μας!
  • Για να πάρεις άδεια πλανοδίου μικροπωλητού, έπρεπε να τ’ ακουμπήσεις σε «πρόσωπο» της αρμόδιας Επιτροπής χορηγήσεων.
  • Για να βγάλεις άδεια εξωλίμανης αλιείας, έπρεπε να τ’ ακουμπήσεις σε εσώκλειστο φακελάκι και να υποσχεθείς εντίμως πως θα είσαι μόνιμος χορηγός με φρέσκους ιχθείς, τσιπούρες, σφυρίδες, ροφούς, αλλά και γάβρο…
  • Για να διατηρήσεις το κατάστημά σου ζωντανό, δηλαδή να μην σου σπάσουν τις βιτρίνες και σου βάλουν φωτιά να σε κάψουν, έτρεχες, έβρισκες την ομάδα των ανθρώπων «προστασίας περιουσιών» και φυσικά έπρεπε να τ’ ακουπήσεις…

……………………………………………..

έπρεπε να τ’ ακουπήσεις…

Για όλες αυτές τις …πράξεις- από άλλους ποιό ευγενικούς και μορφωμένους-, χρησιμοποιείται η φράση: «έπρεπε να λαδώσεις».

ΥΓ.

  • Ερωτώ: Υπάρχει σήμερα Ελληνας που να πιστεύει, ότι όλα αυτά και τα παραλειπόμενα συνέβαιναν στο …παρελθόν; Πώς είναι αληθινά;
  • Δηλαδή σήμερα για να διορισθείς π.χ. λιμενεργάτης στον Πειραιά, πρέπει να τ’ ακουπήσεις στον διεθυντή της Cosco;
  • Ο μόνος που δεν τ’ ακουπήσε πουθενά, αλλά του τ’ ακουμπήσανε άγρια είναι ο μπασκετμπολίστας μας, ο Αντετοκούνμπο!