ΠΕΡΙ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ

Γράφει ο ΔHMHTPHΣ ΣIMΩTAΣ
Xρηματιστηριακός

Ευτυχώς που έχουμε και τον τουρισμό!»… άκουσα να αναφωνεί ένας απελπισμένος επιχειρηματίας. «Ευτυχώς που έχουμε ακόμα τον τουρισμό και μας κρατάει όρθιους»… αναφώνησε ένας μάνατζερ ενός μικρού ξενοδοχείου.

Ευτυχώς λοιπόν, και εγώ με την σειρά μου, τονίζω ότι έχουμε ακόμα έναν κλάδο ο οποίος θεωρείται υγιής και φέρνει έσοδα τόσο στο κράτος μας όσο και στις τσέπες των αγκομαχούντων του τόσο ταλαιπωρημένου, εν Ελλάδι, ιδιωτικού τομέα! Ευτυχώς που η φύση μας έχει φερθεί τόσο γενναιόδωρα, δίδοντάς μας ένα προϊόν ακαταμάχητο, μοναδικό και πολύ μεγάλης, αν μη τι άλλο, οικονομικής αξίας! Όσο και να μην έχουμε φροντίσει την σωστή αξιοποίησή του, όσο και να μην έχουμε εκμεταλλευτεί στο έπακρο τις τεράστιες δυνατότητές του, ο τουρισμός, παραμένει, ένας κλάδος πολλά υποσχόμενος, με τεράστια (πιθανά) οικονομικά οφέλη, πάνω στον οποίο μπορούμε να σχεδιάσουμε ολόκληρο το οικονομικό μέλλον της πολύπαθης αυτής χώρας.

Τα βήματα που πρέπει να ακολουθηθούν, για να συντηρηθεί η αύξουσα πορεία των τουριστικών εισροών, είναι μεν γνωστά για κάποιον ασχολούμενο με το επιχειρείν εν γένει, είναι δε άγνωστα σε όσους έχουν διατελέσει μόνον ως κομματικοί «κηφήνες» στα εκάστοτε και κατά τόπους… εκλογικά κέντρα!

Τι χρειάζεται λοιπόν το τουριστικό προϊόν; Χρειάζεται χαμηλούς συντελεστές φορολόγησης εταιρικών κερδών, χαμηλό φόρο προστιθέμενης αξίας, ευκολία στο επιχειρείν (πάταξη γραφειοκρατίας, σύντομη αδειοδότηση επενδύσεων, προσέλκυση επενδυτών μέσω διευκολύνσεων κτλ ), εγκαταστάσεις ανάλογες αυτών των μεγάλων τουριστικών προορισμών (όπως αεροδρόμια, δρόμους, δημόσια κτήρια εξυπηρέτησης πολιτών/τουριστών κτλ), νέα μοντέλα τουρισμού (δηλ. εναλλακτικός τουρισμός, όπως: κοινωνικός, θρησκευτικός, πολιτιστικός τέτοιος κτλ). Χρειάζεται με άλλα λόγια ένα εθνικό πλάνο!

Είμαστε άραγε ικανοί να το επιτύχουμε; Προς το παρόν δεν έχουμε επιδείξει τέτοια ικανότητα! Ο τουρισμός μας βασίζεται σχεδόν εξ’ ολοκλήρου στην γενναιοδωρία της φύσης και στην ανεπανάληπτη πολιτισμική μας κληρονομιά ! Πέρα από την ατομική ευθύνη που βαραίνει τον καθένα μας, όσον αφορά τον ρόλο που πρέπει να διαδραματίσει (αυτόν του οικοδεσπότη), το μεγάλο βάρος «πέφτει» στους ώμους του Κράτους. Δυστυχώς στην περίπτωση αυτή, το Κράτος μας, βάζει συνεχώς εμπόδια! Φανταστείτε τι έχει να υπομείνει, να «τραβήξει», όπως και λαϊκότατα λέμε, όποιος (μικρός ή μεγάλος) επιχειρηματίας προσπαθήσει να φτιάξει, για παράδειγμα, ένα τουριστικό κατάλυμα! Από την πρώτη στιγμή του επιχειρηματικού του σχεδίου, θα διαπιστώσει, την δυσκολία τού να «επιχειρείς» σε τούτη την… κατά τα άλλα, ευλογημένη πατρίδα!

Ελπίδα μας μεγάλη να προχωρήσουν οι απαιτούμενες αποκρατικοποιήσεις (μαρίνες, αεροδρόμια κτλ) και να σταματήσει το Κράτος να αναλαμβάνει τον μοναδικό ρόλο που… γνωρίζει καλά. Αυτόν του «εμποδίου»!

Τον τουρισμό μας και τα μάτια μας λοιπόν!!