Το παρόν είναι το μόνο πράγμα που δεν τελειώνει

Γράφει ο ΠANAΓHΣ METAΞATOΣ
Πρόεδρος Eνωσης Aγροτουρισμού Iονίου, Aντιπρόεδρος ΣEAΓE, Mέλος Δ.Σ. ΣEEΔΔE, Kαθηγητής της Mεθόδου SILVA

Ο νομπελίστας Erwin Schrodinger στην αναφορά του στο χρόνο είπε, το μόνο πράγμα που δεν έχει τέλος είναι το παρόν. Συμμερίζομαι την άποψη του και καθώς η ταυτότητα μου μου θυμίζει το χρόνο που πέρασε και τα αρθριτικά το χρόνο που έρχεται, ο νους μου τρέχει σε σκέψεις που μοιράζομαι μαζί σας και σε γεγονότα που τα θεωρούμε σταθμούς στη ζωή μας.

Αυτοί οι σταθμοί, θάλεγε κανείς πως θάπρεπε να είναι σπουδαία γεγονότα-επιτεύγματα ή στιγμές περηφάνιας που νοιώσαμε ή απόλαυσης σωματικά ή πνευματικά.

Υπάρχουν όμως και στιγμές που ένοιωσες το χρόνο να σταματά ,να «χάνεσαι», ή καλύτερα να ενώνεσαι με ότι ήταν μαζί σου έμψυχο ή άψυχο. Αλήθεια ποιος καθυστερημένος έκανε αυτή τη διάκριση σε έμψυχα και άψυχα; Πως είναι δυνατόν σε ένα ζωντανό σύμπαν που σκέπτεται και δρα όπως ένας ενιαίος οργανισμός , με τόση τάξη και τόση χάρη , σαν οποιοδήποτε πλάσμα από ένα βακτηρίδιο μέχρι μια φάλαινα να μιλάμε για άψυχα πράγματα; Πόσο κοντόφθαλμη είναι η σκέψη μερικών που θεωρούν ανθρώπινο προνόμιο την συνειδητότητα και συγχέουν την λεκτική επικοινωνία με την νοημοσύνη και την πνευματικότητα.

Τέλος πάντων ας αφήσω τη γκρίνια και ας ασχοληθώ με την πραγματικότητα.

Τι είναι όμως πραγματικότητα;

Έχετε αναρωτηθεί, πόσα αόρατα πράγματα χρειάζεται να ενωθούν για να υπάρξει αυτό που ονομάζουμε πραγματικότητα?

Το ότι βλέπεις με τα μάτια σου τον εαυτό σου και το περιβάλλον σου δεν είναι απλή συμπτωματική υπόθεση. Καταρχήν το αστέρι μας ο ήλιος (μεσαίου μεγέθους)καίει σαν καζάνι στον πυρήνα του και παράγει το φως. Το φως ταξιδεύει 93.000. 000 μίλια μέχρι να έρθει στη Γη και να γίνει αντιληπτό από το μάτι μας και τον οπτικό φλοιό στον εγκέφαλο.

Η όραση μας είναι ο τρόπος που ο εγκέφαλος μας επεξεργάζεται το φως και παραμένει μυστήριο, πως το κάνει. Η επιστήμη δεν μας εξηγεί ακόμη, πως τα αόρατα φωτόνια που μετατρέπονται σε χημικές αντιδράσεις και ηλεκτρικές ώσεις, δημιουργούν την τρισδιάστατη πραγματικότητα που αναγνωρίζουμε. Ούτε έχει εξηγηθεί επαρκώς ακόμη πως ο ανθρώπινος εγκέφαλος δημιουργεί αυτή την τεράστια διάκριση και ποικιλία στα χρώματα,  τις γεύσεις, τις μυρωδιές, τα ακούσματα, την αφή.

Είμαστε δημιουργοί μιας πραγματικότητας που δεν υπάρχει εκτός του σημείου που την παρατηρούμε και ως εκ τούτου την μοιραζόμαστε μεταξύ μας.Για αυτόν ακριβώς το λόγο μας λένε πως αυτό το σύμπαν το δημιουργούμε με την σκέψη μας και ζούμε μέσα του.

Δεν ξέρεις πως το κάνεις και όμως το κάνεις.

Αυτό είναι πολύ παλιά γνώση. Μεταφέρεται γονιδιακά ή μέσω κοινού ασυνείδητου που θα μπορούσες να το ονομάσεις όπως σου το επιτρέπουν οι πεποιθήσεις σου, ανώτερη ευφυία, θεότητα, κοινό νου, φύση κ.λ.π. πάντως δεν θα το ανακαλύψεις με τη λογική σου ,σίγουρα.

Θεωρώ τον εαυτό μου εξαιρετικά τυχερό και αισθάνομαι ιδιαίτερα ευγνώμων καθώς κάνω αυτές τις συνειδητοποιήσεις και ελπίζω, οι επιγνώσεις που εξακολουθούν να συμβαίνουν στη ζωή μου να με οδηγούν σε επαφή και αντίληψη αυτής της συμπαντικής συνειδητότητας που διαισθάνομαι ότι «κινεί» την ύπαρξη μου.