ΟΙ ΤΡΑΓΙΚΕΣ εξελίξεις στο θέμα του κλεισίματος της Γέφυρας, με αποκορύφωμα το έργο-έτρωμα που μας παρουσιάσανε, αλλά και ο βαρύς λογαριασμός των 200.000.000 Ευρώ που πετάξαμε στον κούταβο στα 11χρόνια του λουκέτου, σίγουρα θα κάνουν να τρίζουν τα κόκκαλα των 4 μεγάλων μαχητών και πρωταγωνιστών του ανοίγματος: Του αείμνηστου Ρασινταλή (Βασίλη Μαζαράκη), του Σπύρου Ατσάρου, του Βαρελά (Σπύρου Βουτσινά) και του Ηλία Κοσμάτου (Λαϊκού αρθρογράφου).
Και οι 4, μαζί ασφαλώς με πολλούς άλλους, έδωσαν παντού μεγάλες μάχες για ανοιχτή στα οχήματα Γέφυρα, ενώ παράλληλα υπήρξαν και συνεργάτες του «Η», μέσα απ’ τις στήλες του οποίου έστελναν τα μηνύματα για νέους αγώνες. Παράλληλα, με την πένα τους καυτηρίαζαν τις ενέργειες των πολιτικών και οχι μόνον, για το καυτό αυτό θέμα, που εξελίχθηκε στο μεγαλύτερο εγκλημα που έγινε ποτέ σε βάρος του τόπου μας.
Θυμάμαι την ημέρα που έκλεισε η Γέφυρα «δια της οπής 15×20», ο αείμνηστος Ρασινταλής κυνήγησε με άγριες διαθέσεις τον τότε βουλευτή Πέτρο Αλιβιζάτο, από του Αριστοφάνη μέχρι την Εθνική Τράπεζα στη Σιτεμπόρων, αλλά δεν μπόρεσε λόγω της μεγάλης ηλικίας του να τον πετύχει. κι’ ευτυχώς που δεν τον πέτυχε.
Ασφαλώς το σημερινό μας δημοσίευμα είναι και ένα μνημόσυνο για τους 4 μαχητές και συνεργάτες μας, οι οποίοι αν φυσικά ζούσαν, ίσως το θέμα έπαιρνε μια άλλη τροπή.
Γνήσιε, ακόμα και στη μνήμη αυτών των 4 μαχητών συμπατριωτών μας, όχι μόνον έχεις ιερή υποχρέωση να συνεχίσεις τον Μεγάλο Αγώνα για την μονοδρόμηση που υποσχέθηκες, αλλά και να ονομάσεις τη Γέφυρα «Γέφυρα των Χωριών», ώστε να πάψει να ακούγεται με το όνομα του Ελβετού μηχανικού.
Γιατί τη Γέφυρα την έστησαν οι προγονοί μας οι Κεφαλονίτες, κυρίως από τα Χωριά, φτύνοντας αίμα.

