Μετά από απουσία ενός μηνός στο Εξωτερικό, ο Παύλος επέστρεψε στην Κεφαλονιά.

Όπως μας είπε ο ίδιος, επισκέφτηκε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις για να αποχαιρετήσει γνωστούς και φίλους, με τους οποίους συνεργάστηκε για δεκαετίες και εν συνεχεία πήγε, με την σύζυγό του Ανέττα, στο Αννόβερο για προσωπικούς του λόγους.

Σύντομα πρόκειται να σταματήσει τις επαγγελματικές του δραστηριότητες και θα εγκατασταθεί μόνιμα στην Κεφαλονιά, γιατί πιστεύει ότι όποιος θέλει να ασχοληθεί με τα κοινά και να έχει θεσμικό ρόλο, οφείλει να ασχοληθεί αποκλειστικά με αυτά και όχι να αποτελεί ο θεσμικός του ρόλος πάρεργο.

Έτσι το τριήμερο που ήταν στην Κεφαλονιά προσπάθησε να αναπληρώσει τον χρόνο της απουσίας του, με αποτέλεσμα την Παρασκευή το απόγευμα να βρεθεί με φίλους στη Σκάλα και το Σάββατο πρωί, αφού πρώτα επισκέφτηκε δύο χωριά της Παλικής, κατέληξε στην πλατεία του Ληξουριού, όπου εκεί φίλοι του Ληξουριώτες του εξέθεσαν τα προβλήματα της Χωροπούλας, για τα οποία, όπως του είπαν, δεν υπάρχει κάποιος να τους ακούσει, και αν βρεθεί κάποιος να του τα πούν, ανταπόκριση δεν βρίσκουν.

Σε αυτό το σημείο θέλουμε να τονίσουμε το εξής: Από όσο μπορούμε να γνωρίζουμε, ο Παύλος είναι ο μοναδικός από όσους υπήρξαν υποψήφιοι βουλευτές που ποτέ δεν σταμάτησε, όχι μόνο να ενδιαφέρεται για την Κεφαλονιά και την Ιθάκη, αλλά ποτέ δεν σταμάτησε να είναι σε συνεχή επαφή με όσους περισσότερους φίλους και γνωστούς μπορεί. Και πρέπει να το πούμε. Δεν περιμένει να προκηρυχτούν εκλογές, ώστε να παρουσιαστεί σαν κομήτης και να περιμένει να τον «σπρώξει» κάποια τοπική αρχή για να γίνει βουλευτής.

Ο Παύλος, μας το είπε και την προηγούμενη φορά, μας το ξαναλέει και τώρα. Το Ληξούρι αργοπεθαίνει. Φαίνεται να έχει εγκαταλειφτεί και από την Περιφέρεια και από τον Δήμο. Δυστυχώς, χωρίς πόρους και χωρίς πρόγραμμα τίποτε δεν γίνεται. Δεν είναι όμως μόνο το Ληξούρι εγκαταλελειμμένο. Όλη η Κεφαλονιά φαίνεται να έχει εγκαταλειφθεί στην μοίρα της και όλα εξαντλούνται σε μίζερες μικροπολιτικές αντιπαραθέσεις.

Και είναι πραγματική κατάντια, από παντελή άγνοια, να χάνει ο Δήμος την κυριότητα που είχε σε ξενοδοχείο αξίας εκατομμυρίων και από την άλλη να έχεις και μία βουλευτή που η προσφορά της στον τόπο ταυτίζεται με το απόλυτο μηδέν. Σκέτη απελπισία.

Άλλα νησιά αναπτύσσονται με γιγαντιαία βήματα και εμείς παραμένουμε θεατές και όμηροι κάποιων κυρίων που ενδιαφέρονται για τα δικά τους μικροσυμφέροντα και φθάνουν στο σημείο να στήνουν ανδριάντες σε ανύπαρκτους ήρωες, ώστε να δοξαστούν οι ίδιοι! Και όπως μας είπε ο Παύλος, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ δαπανούνται για καρνάβαλους και «χρυσολαρυγγάδες» τραγουδιστές και άλλες γελοίες πατσανάτσες, το βράδυ της Παρασκευής που πήγε στην Φιλαρμονική για την τιμητική εκδήλωση που έγινε για τον Νίκο Φαμπιάτο, προς μεγάλη του απογοήτευση πληροφορήθηκε ότι η μπάντα της Φιλαρμονικής έχει σιγήσει εδώ και 2,5 χρόνια, γιατί το κόστος της ανέρχεται σε 15.000 ευρώ το χρόνο και η Φιλαρμονική αδυνατεί να βρει! Δυστυχώς φίλες και φίλοι.

Ζούμε το απόλυτο κατάντημα!

Ε.Σ.