Πριν λίγες μέρες που έκανα τα ρεπορτάζ για το Αλσος του Κουτάβου, κάθε τόσο ξεπρόβαλε απέναντί μου το λεγόμενο «Δημοτικό Πάρκο». Το λέω «λεγόμενο», γιατί έτσι όπως έχει καταντήσει …ο Θεός να το κάνει «Πάρκο».

Μόνο που κοίταζα μέσα από το δρόμο με έπιανε απογοήτευση.

Ομως χθες έκανα «ντού».

Το «Πάρκο» βρίσκεται δίπλα στην Παραλιακή Οδό, δίπλα στην Επιχείρηση Σταμούλης, δίπλα στον Αγροτικό Συνεταιρισμό, ενώ από την πάνω μεριά φθάνει μέχρι το Γηροκομείο.

Μπαίνοντας μέσα …αρχίζει να σε πιάνει η καρδιά σου. Παντού λόγγος και σκουπιδότοπος.

Χαντάκια βρωμισμένα, φώτα κατεστραμμένα, λασπουριές από τις τελευταίες νεροποντές. Συντριβάνι και Θεατράκι ξεχαρβαλωμένα.

Και οι δύο μεγάλες …«ατραξιόν»: Μιά …καραγκιόζ-παράγκα, που κάποιος την έστησε μέσα …για να στεγαστεί, και σε άλλο σημείο ένα αυτοκίνητο διαλυμένο, σημάδι κι’ αυτό της πλήρους εγκατάλειψης.

Μοναδικό σημείο παρηγοριάς η «Παιδική Χαρά», που, παρά τις τσουκνίδες και τα χορτάρια που έχει μέσα, ορισμένοι γονείς πηγαίνουν εκεί κάπου-κάπου τα παιδιά τους να παίξουν.

Και το ερώτημα που προβάλει επιτακτικά: Θα «βάλει χέρι» σ’ αυτό το …χάος η Δημοτική Αρχή, ή το …«Πάρκο» θα παραμείνει πάρκο κατ’ ευφημισμόν και μόνον;

ΑΥΡΙΟ: Τι πρέπει να γίνει με το πάρκο.

Η είσοδος του «Δημοτικού Πάρκου»
Βρώμια και σκουπίδια στα χαντάκια του νερού
Το συντριβάνι…
Το «θεατράκι»
Το «σαράβαλο» του Πάρκου
Η …καραγκιοζ παράγκα στο «Πάρκο»