ΠΑΝΤΑ ήθελα να βρεθώ στην Ιερά Μονή Γενεσίου Θεοτόκου Ατρου, αφού τόσα πολλά άκουγα από τον αγαπητό φίλο Γεράσιμο Σταματάτο, πρόεδρο του Συλλόγου Φίλων της Μονής.

Φέτος τα κατάφερα!

Βρέθηκα στο αρχαιότερο Μοναστήρι της Κεφαλονιάς (8ος αι.), που βρίσκεται περίπου 5 χιλιόμετρα μακρυά από τον Πόρο και σε ένα υψόμετρο 760 μέτρων. Ολη η περιοχή του Πόρου φαίνεται από κάτω σαν να βρίσκεσαι σε αεροπλάνο.

Πραγματικά, φθάνοντας εκεί ένιωσα δέος, καθώς μου δινόταν συνεχώς η εντύπωση ότι βρίσκομαι κοντά στο Θεό!

***

Ο ΔΡΟΜΟΣ προς τη Μονή είναι φυσικά ανηφορικός, στο μεγαλύτερο μήκος του χωμάτινος και σε αρκετά σημεία κακοντράχαλος. Λίγο τσιμέντο υπάρχει στην αρχή του και σε ένα σημείο στη μέση περίπου της διαδρομής.

Χρειάζεται μεγάλη προσοχή ο δρόμος προς την Ατρο, αλλά αξίζει να τον διαβείτε όλοι, με προσοχή!

*** 

ΠΕΡΑΣΑΜΕ το μεγάλο μαύρο σιδερένιο πορτόνι της Μονής και αμέσως θαυμάσαμε τα παλιά κτίσματα με την Εκκλησία, τους Κοιτώνες και την Βιβλιοθήκη, το Αρχονταρίκι και τις Στέρνες, αλλά και το σύγχρονο Κτίριο του Ξενώνα. Ανάμεσα στα παλιά κτίσματα και τα απομεινάρια του χρόνου και των σεισμών, βρίσκεται και ο τάφος του Ηγούμενου της Μονής, του Οσίου Κλήμεντος Φωκά, ο οποίος ενήργησε για την ανακαίνιση της Μονής την περίοδο 1878-1918.

***

Η ΞΕΝΑΓΗΣΗ μας στους χώρους της Μονής γίνεται από τον πατέρα Νεκτάριο Καβίδα, ενώ ο Αρχιμανδρίτης Πατέρας Δανιήλ Ζωγράφος, καθοδηγούμενος και Ιεροκήρυκας, μας υποδέχεται στην αίθουσα Επισκεπτών, παραθέτοντάς μας όλες τις βασικές ιστορικές πληροφορίες της Μονής, αλλά και ο καθεστώς λειτουργίας της τα τελευταία χρόνια.

Ο π. Νετάριος μας τάρταρε γλυκό του κουταλιού σταφύλι και ποτό τριαντάφυλλο σε κοντεζίνια! Υπέροχα!

***

Οι δύο «θεματοφύλακες» της Μονής Ατρου, οι π. Δανιήλ και Νεκτάριος, με την βοήθεια -όπως μας είπαν- των γυναικών των γειτονικών χωριών, κρατούν σε άριστη κατάσταση όλες τις εγκαταστάσεις και τον περιβάλλοντα χώρο, με πλήθος λουλουδιών -κυριαρχούν οι πολλές γλάστρες βασιλικού- κάτω από αντίξοες συνθήκες, αφού για αρκετά διαστήματα το χρόνο ξεμένουν ακόμα και από νερό, λόγω στέρευσης των στερνών, περιμένοντας κάποιο βυτίο να τους «ξεδιψάσει»…

*** 

Φυγαμε με θαυμάσιες εντυπώσεις από την Ιερά Μονή, ασφαλώς με μια έντονη επιθυμία να κυριαρχεί μέσα μας: Να ξαναπάμε, αλλά και στηρίξουμε την προσπάθεια ασφαλτόστρωσης του δρόμου της.

Χρόνια πολλά και καλά σε όλους, καθώς η Μονή Θεοτόκου Ατρου γιορτάζει μεθαύριο Δευτέρα και την Τρίτη. Βοήθειά μας η Παναγία!