ΠΩΣ μπορεί να πιστέψει κανείς, ότι μετά τις μεγαλειώδεις φετινές εμφανίσεις, ο ΑΣΚ θα έφθανε σήμερα να βρίσκεται προ των πυλών της Β’ ΕΣΚΑΗ μπάσκετ.
ΠΩΣ μπορεί να πιστέψει κανείς, ότι μετά τους άθλους που έχει πετύχει αυτό το εκπληκτικό Σωματείο μας, θα βρισκόταν σήμερα δύο τρεις κατηγορίες κάτω…
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, έτσι έχουν τα πράγματα…
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για τη μεγάλη …κατάρα του τοπικού Αθλητισμού, όπου οι ομάδες μας φτάνουν στα μεγάλα ύψη κι’ εκεί που είναι να κάνουν τη μεγάλη υπέρβαση, πέφτουν και μάλιστα …χωρίς αλεξίπτωτο.
Ο ΘΑΝΑΣΗΣ Μουΐκης, ένας σημαντικός και χαλκέντερος συμπατριώτης μας, που χρόνια τώρα συντηρούσε έναν άθλο, φτάνοντας τον ΑΣΚ στα πρόθυρα της Γ’ Εθνικής και δημιουργώντας τέλειες Ακαδημίες, ήρθε στο σημείο να λέει «Παιδιά, δεν μπορώ άλλο, δεν πάει άλλο…»
ΓΙΑΤΙ, σ’ αυτή την κρίσιμη στιγμή, δεν είχε την απαιτούμενη βοήθεια και συμπαράσταση απ’ όλους μας…
ΕΠΕΙΔΗ έζησα από κοντά την περίπτωση του ΑΟΚΙ, θυμάμαι ότι κάπως έτσι έγινε και με τον Μάκη Πολλάτο, κάπως έτσι έγινε και με τον ΝΟΑ στο Πόλο, ομάδες που εξαφανίστηκαν.
ΚΑΠΩΣ έτσι έγινε και με τον Ολυμπιακό, την ΑΕΚ, τον Παγκέ και άλλους.
ΤΟ ‘ΧΩ ξαναγράψει πάλι: Τα βάρη δεν πρέπει να πέφτουνε βαριά στους πεντ’-έξι, πρέπει να πέφτουνε ελαφρά στους πολλούς, για να «απαλύνονται» οι πεντ’-έξι και οι ομάδες να προχωράνε.
ΑΛΛΙΩΣ, η …κατάρα του τοπικού Αθλητισμού (που ευχόμαστε να μην «πιάσει» άλλες ομάδες μας…) πάντα θα μας κυνηγάει…
