Το 1950, μαθητής της Δ’ Τάξεως του Βαλιανίου Γυμνασίου Κεραμειών ανέλαβα την Δ/νση της μικτής χορωδίας του Γυμνασίου αντικαθιστώντας τον αξέχαστον κ. Γεώργιο Ευθυμίου, γυμναστή και καθηγητή της Ωδικής που μετετέθη και του οποίου ήμουν μαθητής παίρνοντας από αυτόν τα πρώτα μου μαθήματα Βυζαντινής και Ευρωπαϊκής μουσικής.
Το 1951 Γυμνασιάρχης έρχεται ο Πολύβιος Λαδάς, ένας υπέροχος δάσκαλος και άνθρωπος, αντικαθιστώντας τον επί 33 χρόνια Γυμνασιάρχη κ. Γεώργιο Μασούρα ο οποίος συνταξιοδοτήθηκε.
Τον Μάιο του 1952 ο κ. Λαδάς μαζί με τον αείμνηστο φιλόλογο καθηγητή κ. Γεράσιμο Κακούρη διοργανώνουν εορτή για την 21η Μαΐου για να τιμήσουν την ημέρα της Ένωσης των Επτανήσων με την μητέρα Ελλάδα το 1864.
Η μικτή χορωδία του Γυμνασίου υπό την Δ/νση μου αρχίζει πρόβες και με εντολή του κ. Λαδά κατέβηκα στο Αργοστόλι για να ανταμώσω την Ανδριάς Τραυλού, σήμερα Μεσσάρη, για να μας μάθει τον ύμνο για την Ένωση των Επτανήσων.
Τον ύμνο που στιχουργός του, που όπως μας πληροφόρησε η Ανδριάς Τραυλού Μεσσάρη, ήταν ο Γεράσιμος Μαυρογιάννης και μουσικοσυνθέτης ο Τζανής Μεταξάς.
Με κλιμάκιο της χορωδίας στις αρχές Μαΐου ανταμώσαμε την Ανδριάς Τραυλού η οποία μαζί με την πιανίστρια Τίτσα Αντύπα μας έμαθαν τον ύμνο της Ένωσης και την ημέρα της γιορτής τον εκτελέσαμε για πρώτη φορά στην κατάμεστη από τον κόσμο αίθουσα του Βαλιανίου Γυμνασίου Κεραμειών με μεγάλη επιτυχία καταχειροκροτούμενοι από το κοινό.
O Ύμνος αυτός, σύμφωνα από όσα γνωρίζω, γιατί, εγώ το 1952 απεφοίτησα, ξανά τραγουδήθηκε και το 1953 στην επέτειο της Εορτής στις 21 Μαΐου από την χορωδία του Γυμνασίου υπό την Δ/νση του καθηγητή Ιωάννη Μελιδώνη.
Αλλά οι σεισμοί του 1953 έθαψαν ως φαίνεται την παρτιτούρα και από τότε δεν ξανακούστηκε ο Υμνος. Εγώ όμως τον διατηρώ πάντοτε μέσα στο μυαλό μου, τον μαγνητοφώνησα σε κασέτα και με την βοήθεια του φίλου μου Βαλσαμάκη Κακαρούμπα, Ελληνοαμερικάνου και μεγάλου μαντολινίστα αποφοίτου και αυτού από το Γυμνάσιο Κεραμιών το 1946, τον περάσαμε στο πεντάγραμμο και έτσι παραμένει και φωνητικά και μουσικά ο ύμνος ζωντανός και σήμερα.
Προ ετών μαζί με τον Βαλσαμάκη επισκεφθήκαμε το Γυμνάσιο, προσπαθώντας να πείοουμε τους αρμόδιους στην γιορτή που θα γινόταν την χρονιά εκείνη για την επέτειο της Ένωσης, να ξανατραγουδιστεί ο Υμνος. Δώσαμε δε και κασέτα με απαγγελία και τραγουδώντας την καθώς και την παρτιτούρα. Αλλά αποτέλεσμα, φωνή βοώντας εν τη ερήμω, ο κόσμος άλλαξε, άλλαξαν οι καιροί, πέρασαν χάθηκαν τα όμορφα χρόνια, όπως λέει και ο ποιητής.
Για αυτό φέτος αποφάσισα να δημοσιεύσω τον Υμνο στον ημερήσιο τύπο της Κεφαλονιάς και ευχαριστώ για αυτό τους εκδότες των εφημερίδων που δέχτηκαν να το δημοσιεύσουν, έτσι για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
Σπύρος Φραγκόπουλος
Κλείσματα Κεφαλονιάς
τηλ. 2671069285
Ύμνος για την Ένωση των Επτάνησων το 1864
Από ένδοξο μητέρα, ω! Πατρίς, καταγομένη προ πολλών αιώνων ήσουν δούλη ξένων δυναστών
και αντί αυτονομίας έβλεπες οδυρομένη
Τούρκους, Ρώσους, Αγγλους, Γάλλους ή εν σμήνος Ενετών
Μαύρα έφευγαν τα χρόνια και οι μέρες σκοτειναί αλλά τώρα αι ημέραι ανατέλλουν φαειναί
Σκίρτα του Καποδιστρίου ως σκιά προσφιλεστάτη έφτασε της Επτανήσου η στιγμή η ποθητή
Και την Ένωση ευλόγουν απ’ τον ουρανό Μηνιάτης Βούλγαρης και Θεοτόκης, θείου λόγου αρεστοί
Ιδού σήμερον πληρούται του Υψίστου η βουλή και στο θρόνο της Ελλάδος γλυκοφέγγει η ανατολή
Εις ελεύθερα λουλούδια αεράκι τώρα φύσα τώρα ψάλλε αηδόνα τ’ άσματά σου τα λαμπρά
να! που φεύγει δια πάντα του χειμώνα τόση λύσσα και η άνοιξη προβαίνει δια πάντα με χαρά
και μαζί της ανατέλλουν αι ημέραι φωτειναί Ω! χαρείτε τη χαρά μας άστρα, γη και ουρανέ.
